Pod koniec 1944 roku, na bazie radzieckiego 713 Pułku Lotnictwa Transportowego z 6 Armii Lotniczej, na lotnisku w Jarosławiu (ZSRR) sformowano 13 Samodzielny Pułk Lotnictwa Transportowego[a]. Później przebazowano go na lotnisko Mokre koło Zamościa[1]. Etat jednostki przewidywał 96 osób i 32 samoloty Po-2, specjalnie przystosowane do przewożenia różnych ładunków i żołnierzy[2]. W grudniu 1944 roku w pułku było 33 pilotów i 11 nawigatorów. 1 maja 1945 roku było 91 osób, a 28 załóg i 31 samolotów w tym 30 - Po-2 i jeden Szcze-2[1].
W kwietniu i maju zasadniczym miejscem postoju pułku było lotnisko mokotowskie w Warszawie[3].
Po zakończeniu działań wojennych polskie wojska lotnicze przeszły na stopę pokojową. Do 25 lipca 1945 roku 13 Samodzielny Pułk Lotnictwa Transportowego został rozformowany[b][c]. Żołnierze i środki materiałowe przekazano do 17 Mieszanego Pułku Lotniczego, a sztandar pułku do Centralnego Muzeum Armii Czerwonej[1].
Izydor Koliński: Lotnictwo Polski Ludowej 1944-1947. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987. ISBN 83-11-07271-X.
Czesław Krzemiński: Pułki Ludowego Lotnictwa Polskiego. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1981. ISBN 83-206-0196-7.
Izydor Koliński: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego (lotnictwo). Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek lotniczych. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. 9. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.
