Кепенова класификација на климата — еден од најзастапените системи на климатска класификација. Првично е осмислена е климатологот Владимир Кепен во 1884 г, со неколку преработки од самиот автор, од кои најзначајните се направени во 1918 и 1936 г. Подоцна во преработката му се приклучил колегата Рудолф Гајгер, па затоа системот понекогаш се нарекува „Кепен–Гајгерова класификација“.
Системот се темели на поставката дека растителниот свет е најдобар показател за климата во едно подрачје и затоа границите на појасите се водат според распространетоста на дадени видови растенија и дрва. Како фактор во класите се земаат и годишните и месечните температури, врнежите и сезоните во кои се јавуваат.[2]:200–1
Климите се поделени на пет групи, секоја со свои подргрупи, претставени со ознака од 2 до 4 букви.
ГРУПА A: Тропска клима
Тропските клими се одликуваат со постојано висока температура (на морско ниво и мала надм. височина) — просечната температура преку целата година е над 18 °C. Се дели на следниве типови:
екваторска клима (Af):[2]:205–8 Просечното количество на врнежи преку целата година изнесува барем 60 мм. Појасот се протега во ширина од 5–10° од екваторот. Во некои источни крајбрежни краишта може да дојде дури до 25° од екваторот. Нема годишни времиња и има нископритисочен систем.
тропска монсунска клима (Am):[2]:208 Овој вид на клима е најзастапен во Јужна Америка и се одликува со монсунски ветришта што го менуваат правецот во разни периоди од годината. Најсувиот месец има под 60 мм врнежи, но годишниот просек е над (100 − [вк. год. врнежи {мм}/25]).
саванска клима (Aw):[2]:208–11 Оваа клима има изразена сува сезона; најсувиот месец има помалку од 60 мм врнежи и под (100 − [вк. год. врнежи {мм}/25]).
Оваа клима се одликува со просечна температура над 10 °C во најтоплите месеци (април до септември на северната полутопка) и -3 °C до 18 °C во најстудениот месец. Се дели на следниве типови:
суволетна суптропска или средоземна клима (Csa/Csb):[2]:221–3 Се јавува на западната страна на континентите, на ширина од 30° и 45°. Има умерена температура и променливо дождливо време. Летата се врели и суви поради тропскиот високопритисочен систем, освен на неспоредното крајбрежје, каде летата се посвежи поради студените океански струи што можат да предизвикаат магла, но не и дожд.
умереносуптропска клима (Cfa, Cwa):[2]:223–6 Се јавува на источните краеви на сите континенти, но претежно во појасот помеѓу паралелите 25-30° и 35-40°. За разлика од средоземната клима, каде летата се суви, оваа клима добива топли влажни воздушни текови од тропите, што значи доста влага во воздухот во летните месеци, кои се најврнежливи (наспроти зимските во средоземната клима).
океанска клима (Cfb, Cfc, Cwb, Cwc):[2]:226–9 Се јавува на западната страна на континентите во ширина од 45° до 55°; појасот е сместен веднаш над средоземниот, со исклучок на Австралија и крајниот југ на Африка, каде се граничи со умререносуптропскиот појас и лежи на пониска ширина. Во Западна Европа, оваа клима е присутна до 63° СГШ во Норвешка. Времето преку целата година е променливо и често наоблачено. Летата се свежи поради студените океански струи, но летата се поблаги и потмурни. Ваквата клима се среќава и на повисоките места во тропскиот и суптропскиот појас, каде се нарекува „планинска“.
супполарна океанска клима (Cfc):[2] Овој појас лежи до океанскиот (поблиску до полот) и е ограничен на тесни крајбрежни појаси или најјугозападните/најсеверните краеви на континентите, посебно на северната полутопка.
Просечната температура во оваа клима е над 10 °C во најтоплите месеци, и под −3 °C во најстудените. Се јавува во внатрешноста на континентите и горните источни крабрежја, посеверно од 40° СГШ. На јужната полутопка, климата од групата D се крајно ретки поради помалите копнени маси во средните напоредници и речиси целосно отсуство на копно во појасот 40°–60° ЈГШ. Се јавува само во планините. Се дели на следниве типови:
умереноконтинентална клима со врели лета (Dfa, Dwa, Dsa):[2]:231–2 Се јавува во 30-тите и дел од 40-ти напоредници, со просечна летна температура од над 22 °C. Во Европа овие подрачја се многу посуви од нивните северноамерикански пандани. Во источна Азија климата оди појужно поради влијанието на сибирскиот високопритисочен систем, поради што зимите се суви, а летата се многу врнежливи благодарејќи на монсунските циркулации.
умереноконтинентална клима со топли лета (Dfb, Dwb, Dsb):[2] Појасот лежи веднаш север од врелолетниот умереноконтинентален појас, во последните 40-ти и првите 50-ти напоредници во Северна Америка и Азија, но и во централна и источна Европа и Русија, помеѓу умреноокеанскиот и супарктичкиот континентален појас, каде се протега сè до последните 50-ти, па дури и првите 60-ти паралели.
субарктичка континентална (Dfc, Dwc, Dsc):[2]:232–5 Се јавуваат посеверно/појужно од другите типови во групата, претежно во 50-тите и првите 60-ти северни напоредници, а на места досега и до 70°.
субарктичка континентална клима со крајно студени зими (Dfd, Dwd, Dsd):[2] Местата со овој тип на клима имаат зими со температура под -38 °C и се среќаваат само во ИсточенСибир. Такви се Верхојанск (Dfd) и Ојмјакон (Dwd).
Оваа клима се одликува со просечна температура под 10 °C преку целата година:
тундранска клима (ET):[2]:235–7 Најтоплите месеци имаат просечна температура од 0 °C до 10 °C. Појасот се протега во најсеверните делови на Северна Америка и Европа. Стенли, Фолкландски Острови и Нук, Гренланд.
ET се среќава и на мошне високи места вон поларното подрачје, и тоа над шумската граница:
↑Tapper, Andrew; Tapper, Nigel (1996). Gray, Kathleen (уред.). The weather and climate of Australia and New Zealand (First. изд.). Melbourne, Australia: Oxford University Press. стр. 300. ISBN0-19-553393-3.
.png)
