Свети Георги како ја убива ламјата и носи наметка на која е прикажан Георгиевиот крст. Паоло Учело (~ 1460)Бунтовниците на Вот Тајлер со Георгиев крст заедно со кралски стандард. Фроасаров летопис BL Royal 18 E.I, fol. 165v, ~ 1470 г.Знамето на СитиЗнаме на Кралската воена морнарица, кое се состои од знамето на Англија со сојузното знаме во кантон
Знаме на Англија — знаме со крстот на Св. Георги („Георгиев крст“), познато како симбол на Англија, со блазон кој гласи: на сребрено поле[2], црвен крст. Поврзаноста на овој симбол со Англија води потекло од средновековието, а во 1606 г. станало дел од сојузното знаме на Британија. Знамето сепак нема службен статус во Обединетото Кралство, а денес нашироко се употребува меѓу народот, особено по повод спортски настани каде игра англиска репрезентација.
Потекло
Во 1188 г. англискиот крал Хенри II и францускиот крал Филип II се спогодиле да тргнат во крстоносна војна, каде Хенри ќе користи бел, а Филип црвен крст како обележје. Изворите од XIII век едногласно сведочат Англија го добила белиот крст, што е спротивно на подоцнежната употреба. Не е познато кога и како се случила оваа промена.
Според некогашната историографска традиција, кралот Ричард Лавовско Срце ги прифатил знамето и светецот од Џенова во текот на крстоносните походи. Овие поимувања водат потекло од викторијанскиот период[3] Perrin (1922) и се повикуваат на општоприфатено народно верување, иако за тоа нема историски докази.[4]
Црвениот крст како обележје на англиските војници првпат се јавува за време на кралот Едвард I (1270-ти),[5] или малку порано, во Битката кај Ившам (1265), каде војската имала црвени крстови за да се разликува од бунтовниците, кои носеле бели.[6]
Перин (1922:37) бележи набавка на материјал за висулци на копја 1277 и стегачи за стрелци „со обележјето на Свети Георги“ за пешадијата на кралот (pro peditibus regis). Оттука, Перин заклучува дека воведувачот на Георгиевиот крст како државен амблен е Едвард I. Веќе во 1300 г. се користел и поголем „бајрак на Свети Ѓорѓи“, но сè уште не како главно обележје, туку како еден од повеќе бајраци кои се вееле заедно со кралскиот бајрак.[7]
Свети Георги добил на популарност како „војнички светец“ за време на Крстоносните војни, но светецот најтесно поврзан со Англија и натаму останал кралот Едвард Исповедникот. Ова траело до времето на Едвард III, кој наводно му се посветил на Свети Георгиј во знак за благодарност за помошта што му ја укажал во Битката кај Креси, и затоа во 1348 г. го прогласил за заштитник на Редот на Подвеската.[8]
Оттогаш натаму, бајракот на овој светец почнал да добива на сè поголема важност во придржба на кралскиот бајрак, а подоцна станал траен придружник на кралскиот стандард.
Во 1415 г. Ѓурѓовден е прогласен за двојна голема слава,[9]
но Свети Георги сè уште бил засенет од неговите „„соперници“ — светците Едвард и Едмунд. Најважното место, како заштитник на земјата, го добива дури со преработениот молитвеник од 1552 г. направен за време на англиската реформација, кога биле забранети сите верски знамиња.
Претставата за државно знаме во национална смисла (наспроти кралски, и поморски и воени бајраци и знамиња) се јавува на крајот од XVIII век, како последица од Американската и Француската револуција. Во XIX век станало пожелно сите земји во Европа (а потоа и целиот свет) да имаат свое државно знаме во кое ќе се пронаоѓаат.
Бидејќи во тоа време, поимите Британија и Англија биле меѓусебно заменливи, сојузното знаме се користело како државно де факто, иако истото никогаш не е правно уредено.
Претставата за Георгиевиот крст како државно знаме на Англија (наспроти сојузното, за целото Обединето Кралство) првпат се јавило во контекст на ирскиот иредентизам.
↑на пр. Ричард Лавовско Срце запловил со џеновските галии веејќи бајрак со црвен крст и знамето на Св. Георги, кое потоа го донел дома. Така Св. Георги станал заштитник на стара Англија, The Journal of the Manchester Geographical Society, томови 7-8, 1891, стр. 139. Според друга варијанта, Ричард го усвоил знамето на Џеновјаните бидејќи му оставиле силен впечаток кај Акра.
↑Ѓурѓовден е воведен како помала слава во 1222 г., но неговото отсуство од понатамошните списоци укажува на тоа дека не бил нашироко прифатен. Perrin, стр. 38.
.svg)
.svg)
.svg)
.svg)
.svg)
.svg)
.svg)
