Европската доминација врз островот започнала уште од 1492 година кога краток период бил по шпанска контрола, а подоцна и под португалска[3]. Подоцна, Брабадос станал колонија на Велика Британија, политичка состојба која траела сè до 1966 година кога Барбадос се стекнал со својата независност.
Потекло на поимот
Според староседелското население Араваци, старото име на островот е Ичироуганаим. Потеклото на денешното име е контроверзно. Шпанските[4] и португалските[5][6] морепловци биле меѓу првите Европејци кои дошле до островот и го именувале со ново име. Името на шпански значи „забраден“, но денес не е познато за што се однесува овој атрибут. Една теорија е дека тоа се однесува за локалната типична смоква, забраденото месно население или пак за крајбрежната пена која се создава поради брановите. Во 1519 година, картографот Висконте Маџоло го обележал Барбадос на точната денешна позиција.
Друго име кое се поврзува со островот Барбадос или луѓето кои живеат на Барбадос е „бим“, „бимшир“ или „де рок“. Потеклото на ова име не е познато, но се поврзува со тогашните робови донесени на Барбадос од страна на британската администрација.[7]
Барбадос е најисточниот остров од Малите Антили. Барбадос воглавно е рамен остров и највисока точка е врвот Хилаби со 340 метри надморска височина. Островот се наоѓа помеѓу во Средна Америка и источно од него е Атлантскиот Океан, додека западно од островот е Карипското Море. Вкупната површина на Барбадос е 431 километар квадратен каде живеат околу 284,589 жители.
Главен град на земјата е Бриџтаун, кој воедно е и најголем центар. Климата на островот е тропска со дождлив период од јуни до октомври. Вкупната километражана на брегот на Барбадос е 97 км. Како дел од природните ресурси, Барбадос располага со петролеум, риба и природен гас. Поради самата позиција во тропскиот појас, Барбадос често е жртва на урагани, кои создаваат поголеми или помали штети на месното население.
Барбадос е независна уставна монархија каде на чело на земјата стои кралот Чарлс III. Кралицата во Барбадос е претставена од страна на генералниот гувернер Клифорд Хазбандс. На чело на владата на Барбадос се наоѓа премиерот (моментално Фројндел Стјуарт). Законодавното тело во државата е наречено Национално Собрание на Барбадос и има капацитет од 30 пратенички места. Барбадос е всушност двопартиски систем т.е. во политичкиот живот најголеми и најдоминантни се само две партии.
Најголема религија во Барбадос е христијанството кое е застапено со 95% од вкупното население. Англиканската црква била официјална црква сè до независноста на државата[8].
Службен јазик во Барбадос е англискиот јазик кој се користи во комуникацискиот сектор, администрацијата и јавните сервиси низ островот. Поради статусот, властите и надлежните тежнеат да го користат стандардниот англиски јазик, поточно британскиот говор. Локална варијанта на англискиот јазик исто така се зборува кој пак е наречен баџан. Баџан се користи за секојдневна комуникација на населението.
Барбадос има население од 281.968 жители со прираст на населението од 0.33%. Околу 80% од населението е со африканско потекло. Остатокот од населението е со европско потекло, најчесто со британско и ирско.
Барбадос е педесет и прва најбогата држава во светот според БНП(Бруто-општествен производ) по глава на жител. Барбадос има развиена мешана економија и висок стандард на живеење. Според Светската Банка, Барбадос е рангирана помеѓу 66 најприходни економии во светот. Историски гледано, економијата на Барбадос се засновала на производство на шеќер, но по 1970-те и 1980-те години економијата се ориентирала кон производството. Во последно време, владата на Барбдос стимулира намалување на невработеноста и доведување на странски инвестиции.
Англиската култура е најдоминантна култура на островот и Барбадос држава со најдоминатно англиско влијание во Западните Антили. Како резултат на тоа, националниот спорт на Барбадос е крикетот. Официјално, населението на Барбадос е наречено Барбадоси, но често се нарекуваат и со локалното име баџани. Најголемиот културен настан на островот е карневалот, кој е важен сегмент од општеството и важна туристичка атракција. Поради силното британско влијание на островот, Барбадос е наречен и „Мала Англија“.
Burns, Sir Alan 1965. History of the British West Indies. George Allen and Unwin Ltd, London England.
Davis, David Brion. Inhuman Bondage: The Rise and Fall of Slavery in the New World. New York: Oxford University Press, 2006. ISBN 0-19-514073-7
Hamshere, Cyril 1972. The British In the Caribbean. Harvard University Pres, Massachusetts USA. ISBN 0-674-08235-4
Northrup, David, ed. The Atlantic Slave Trade, Second Edition. Boston, Massachusetts: Houghton Mifflin Company, 2002. ISBN 0-618-11624-9
O'Shaughnessy, Andrew Jackson 2000. An Empire Divided – The American Revolution and the British Caribbean. University of Pennsylvania Press, Philadelphia ISBN 0-8122-1732-2
Rogozinski, January 1999. A Brief History of the Caribbean – From the Arawak and Carib to the Present. Revised version New York, USA. ISBN 0-8160-3811-2
Scott, Caroline 1999. Insight Guide Barbados. Discovery Channel and Insight Guides; fourth edition, Singapore. ISBN 0-88729-033-7
Frere, Samuel, A short history of Barbados : from its first discovery and settlement, to the end of the year 1767, published by J. Dodsley, London, 1768, download pdf from archive.org
.svg)
.svg){kind=small}
