Најмногу 300 загинати 3 брода оштетени или уништени
Битката кај Митилена — поморска битка што се случила на 8 септември1690 година во Митилена помеѓу венецијанската флота под Даниеле Долфин и комбинираната муслиманска флота составена од отомански и варварски бродови. Битката резултирала со победа на венецијанските поморски сили. Овој пораз го инспирирал Сулејман II да стави крај на отоманското потпирање на варварските пирати.[1]
Набргу откако ја презел командата со пристаништето Монемвазија, Даниеле Долфин ги однел дванаесетте најголеми едрени бродови во Егејското Море. Откако ги оставил резервите во Тинос, тој отпловил за Евбеја со цел да ги вознемири локалните османлиски сили и да ги спречи да испратат војници до Истмус на Коринт.[2] По ова тој испловил за Лезбос. На 7 септември 1690 година тој пристигнал во Митилена каде што бил сведок на преминувањето на муслиманската флота помеѓу Лезбос и Фоча, но не можел да нападне поради неповолните ветрови.[2][3]
Битка
Искористувајќи го ветрот, Редентор,Сакра Лега и Сан Доменико ги нападнале отоманските и северноафриканските предводници утрото на 8 септември1690 година. Околу 11 часот и двете страни почнале да разменуваат топовски оган; сепак, смиреноста на ветрот ги оставило венецијанските бродови без поддршка. Четири часа трите брода биле изолирани од останатиот дел од флотата и се соочувале со силен оган од муслиманската флота. За време на оваа размена на оган, триполитанскиот предводник нанел голема штета од Редентор.[3] По завршувањето на ветрот, другите венецијански едрени бродови можеле да формираат линија и двете флоти размениле оган до 17 часот. По ова муслиманската флота се вратила во пристаништето во Митилена.[2][3]
За време на битката, Редентор го доби најголемиот дел од топовскиот оган со приближно 100 топовски истрели.[3] Меѓу овие жртви бил и адмиралот Џовани Баги, кој бил погоден во ногата од топовска граната и подоцна починал од гангрена на 12 септември. Меѓу повредените во борбите бил и Долфин, кој ја загубил левата рака.[2][3]
Османлиските жртви биле значително поголеми од оние на Венецијанците. Муслиманската флота сочинувала само 29 од 32 бродови што сугерира дека три од муслиманските бродови биле тешко оштетени во битката и морале да останат во пристаништето.[2] Од овие три брода се проценува дека не биле потонати повеќе од 2 галии.[3]
Последици
На 9-10 септември и двете флоти се виделе една со друга, но не се вклучиле во судир. На 11 септември муслиманската флота се повлекла во Фоча, а венецијанската флота отпловила назад кон Мореја.[3]
Искуството на Османлиите во Митилена го налутило Сулејман II кој за поразот ги обвинил варварските сили.[3] По битката Сулејман почнал да гради едрени воени бродови во обид да стави крај на потпирањето на османлиската морнарица на поддршката на пиратите од варварите. Оваа промена во поморската политика ја продолжил наследникот на Сулејман, Ахмед II и до 1694 година османлиската морнарица имала 20 бродови од линијата.[1]
↑ 2,02,12,22,32,4Anderson, R. C. (1952). Naval Wars in the Levant 1559–1853 (англиски). Princeton: Princeton University Press. стр. 212. ISBN9781578985388.
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
