Mantes-la-Jolie (chamada informalmente Mantes) é un municipio de Francia situado nos suburbios occidentais de París. É unha subprefectura do departamento de Yvelines, Illa de Francia. Trátase dunha cidade industrial moderna, situada na beira esquerda do Sena a 57 km ao oeste da capital francesa.
Xeografía
A comuna de Mantes-la-Jolie, situada no centro dunha aglomeración urbana de arredor de 80 000 habitantes, encóntrase nas beiras do Sena. Engloba dúas illas: a illa de Aumône, na que se encontra un centro de exposicións, e a illa aux Dames, chamada tamén illa de Limay.
Limita ao sur con Mantes-la-Ville e Buchelay, ao oeste con Rosny-sur-Seine, e ao norte con Limay e Follainville-Dennemont, das que se encontra separada polo Sena.
O concello ten unha altitude media de 34 msnm, estendéndose sobre unha superficie de 9,38 km².
A súa poboación en 2013 era de 45 052 habitantes, o que facía que nese ano a súa densidade fose de 4 802,99 hab./km².
Demografía
Serie de poboación histórica de Mantes-la-Jolie (Fonte/s: INSEE-fr)
Ano
1793
1800
1806
1821
1831
1836
1846
1851
1856
1861
1866
1872
1876
1881
1886
1891
1896
1901
1906
1911
1921
1926
1931
1936
1946
1954
1962
1968
1975
1982
1990
1999
2007
Poboación
4803
3800
3976
3811
4280
3818
4400
4374
5046
5372
5345
5697
5649
6056
6607
7032
8015
8034
8329
8821
9329
9944
13865
13978
13181
15155
18905
26062
42465
43564
45087
43672
42916
Historia
Parece ser que a cidade se fundou na Idade Media, e que foi un porto durante a época carolinxia. Fortificouse moi cedo a causa da súa posición estratéxica, xa que se encontra cerca da fronteira de Normandía, polo que permitía protexer París das incursións inimigas.
O rei de FranciaLois VI concedeulle á cidade o status de comuna libre mediante unha carta en 1110, na que lle outorgaba privilexios.
Debido á súa situación estratéxica ao lado do Sena e na fronteira de Normandía, Mantes foi unha vila desexada durante a guerra dos Cen Anos e cambiou de mans en diversas ocasións, sendo posesión, entre outros, de Carlos II de Navarra.
A idade dourada da cidade chegou ao seu fin cando o seu recurso principal, o viño, deixou de venderse caro.
A súa posición estratéxica durante a segunda guerra mundial, ao ser un nexo entre Normandía e a Illa de Francia, converteu a cidade de Mantes nun obxectivo estratéxico. O 13 de xuño de 1940, a Wehrmacht ocupou a cidade. No transcurso da guerra foi bombardeada desde o aire en máis de cincuenta ocasións, especialmente o 30 de maio de 1944. Este ataque aéreo das forzas aliadas reduciu a cascallos gran parte do centro histórico da cidade aínda que, milagrosamente, a catedral de la Collégiale quedou intacta. A cidade foi liberada polo III Exército estadounidense de Patton o 19 de agosto de 1944, pero as consecuencias da recente incursión aérea foron catastróficas, xa que se contan por centenares as vítimas civís que pereceron a causa do bombardeo.
.svg)
