PROFILBARU.COM

Bruno Latour
	; (2017)
Biografía
Nacemento	(fr) Bruno Paul Louis Latour ; 22 de xuño de 1947 ; Beaune (Francia)
Morte	8 de outubro de 2022 (75 anos); 13º distrito de París (Francia)
Causa da morte	cancro de páncreas
Director of SPEAP (en)
	xuño de 2012 – agosto de 2017
Chief scientific officer (en) Instituto de Estudos Políticos de París
	2007 – 2012 – Christine Musselin (pt) →
Datos persoais
Residencia	París
Relixión	Catolicismo
Educación	École des hautes études en sciences sociales (pt) - habilitación (–1987); Université de Tours (pt) - filosofía (–1975); Universidade de Borgoña - filosofía (1966–1972); Université de Tours (pt) ; Lycée Saint-Louis-de-Gonzague (pt)
Director de tese	claude bruarire (pt)
Actividade
Campo de traballo	Filosofía contemporánea, Filosofía occidental, Filosofía continental, Construto social, teoria ator-rede (pt) , socioloxía, antropoloxía e Filosofía da ciencia
Ocupación	antropólogo, filósofo, catedrático, sociólogo, escritor
Empregador	Instituto de Estudos Políticos de París (2006–2017) ; Centro de Sociologia da Inovação (pt) (1982–2006) ; Escola Superior de Minas de París (1982–2006) ; Conservatoire national des arts et métiers (pt) (1977–1982)
Membro de	Academia Británica (2018–); Real Academia Danesa de Ciencias e Letras (2017–); Academie Royale De Belgique (pt) (2014–); Academia das Artes e das Ciencias dos Estados Unidos (2008–)
Influencias	Étienne Souriau, Michel Serres e Edgar Morin
Obra
Doutorando	Emmanuel Didier (en) , Alexandre Mallard (en) e Antoine Dore (en)
Arquivos en	Archives municipales de Beaune (en) ; Arquivos Nacionais de Francia ;
Familia
Cónxuxe	Chantal Latour
Fillos	Robinson Latour
Pai	Louis-Noël Latour
Irmáns	Louis Latour; Mireille Chalvon-Demersay
Premios
	(2021) Kyoto Prize in Arts and Philosophy (en) ; (18 de novembro de 2017) officier de l'ordre national du Mérite; (2016) doutor honoris causa pola universidade de Edimburgo; (2016) prix de l'Académie catholique de France (en) ; (2015) Albertus-Magnus professorate (en) ; (2014) prix Raymond-de-Boyer-de-Sainte-Suzanne (en) ; (2013) Prêmio Comemorativo Internacional Holberg (pt) ; (31 de decembro de 2011) Cabaleiro da Lexión de Honra; (2009) doctor honoris causa of the University of Warwick (en) ; (2008) Siegfried Unseld Preis (en) ; (2008) honorary doctor of the University of Gothenburg (en) ; (2008) doutor honoris causa pola Universidade de Montreal; (2006) Honorary doctor of the University of Lausanne (en) ; (2002) Oficial da Orde das Palmas Académicas; (1996) Doutor honoris causa pola Universidade de Lund; (1992) John Desmond Bernal Prize (en) ; (1992) Q131172444 ;
Descrito pola fonte	Obálky knih, ; Universidade de Colonia,
Sitio web	bruno-latour.fr

Bruno Latour, nado en Beaune o 22 de xuño de 1947 e finado o 9 de outubro de 2022,^[1] foi un filósofo da ciencia, antropólogo e sociólogo francés.^[2] Foi recoñecido especialmente polo seu traballo no campo dos estudos da ciencia e da tecnoloxía (STS).^[3] Tras dar clases na École des Mines de París (Centre de Sociologie de l'Innovation) entre 1982 e 2006, converteuse en profesor do Institut d'études politiques de París (2006–2017), onde foi o director científico do Sciences Po Medialab. Retirouse de varias actividades da universidade en 2017.^[4] Foi tamén Centennial Professor na Escola de Economía de Londres.^[5]^[6]

Latour foi máis coñecido polos seus libros Nous n'avons jamais été modernes : Essai d'anthropologie symétrique (1991), Laboratory Life (con Steve Woolgar, 1979) e Science in Action (1987).^[7] Aínda que os seus estudos sobre a práctica científica estiveron nun momento asociados coas achegas do construcionismo social^[7] á filosofía da ciencia, Latour diverxeu significativamente destas achegas. É coñecido por renunciar á división subxectivo/obxectivo e redesenvolver a contribución do traballo práctico.^[2] Latour dixo en 2017 que estaba interesado en axudar a reconstruír a confianza na ciencia e que algunhas das autoridades da ciencia necesitaban ser reconquistadas.^[8] Xunto con Michel Callon e John Law, Latour foi un dos principais desenvolvedores da teoría do actor-rede (ANT), unha achega construcionista influída pola etnometodoloxía de Harold Garfinkel, a semiótica xenerativa de Algirdas Julien Greimas, e a socioloxía do rival de Émile Durkheim, Gabriel Tarde.

As monografías de Latour valéronlle o décimo posto entre os autores máis citados nas humanidades e as ciencias sociais en 2007.^[9] Latour esforzouse en anticipar os retos e problemas do clima, afirmando que "Necesitaríanse cinco planetas para seguir vivindo como nós"^[10].

A seguinte frase é atribuída por Eliane Brum a este filósofo

O negacionismo é a maneira que as elites atoparon para que os pobres paguen a factura climática^[11]

Traxectoria

Bruno Latour naceu en Beaune, Francia, en 1947. Estudou filosofía baixo a influencia de Michel Serres. Interesado pola antropoloxía, ingresou no Institut de Recherche pour le Développement e realizou o seu traballo de campo en Abidjan (Costa do Marfil). Despois amosou interese pola actividade científica.^[12] Como resultado dunha investigación etnográfica no Instituto Salk (La Jolla, California), publicou en 1979 Laboratory Life, que coescribiu con Steve Woolgar.

En 1984 publicou Les Microbes: Guerre Et Paix, un repaso da vida e a obra de Louis Pasteur e o seu descubrimento dos microbios. En adiante, os seus libros foron fundamentalmente teóricos (Science in Action, Pandora's Hope: An Essay on the Reality of Science Studies, onde expón o fenómeno da caixanegrización), sendo un pensador clave da teoría do actor-rede.

Latour foi tamén organizador de exposición de arte de éxito no Zentrum für Kunst und Medientechnologie en Karlsruhe, Alemaña, incluídas "Iconoclash" (2002) e "Making Things Public" (2005). En 2005 recibiu a cátedra Spinoza de Filosofía da Universidade de Ámsterdam.^[13]

Premios e honras

Foi nomeado doutor honoris causa polas universidades de Lund, Lausanne e Montreal e recibiu a medalla de honor do Instituto de Estudos Avanzados da Universidade de Boloña.^[12] En 2013 foille concedido o Premio Holberg.^[12]

Notas

↑ "Mort de Bruno Latour, le philosophe qui a déconstruit la science". Liberation. 9 de outubro de 2022. Consultado o 9 de outubro de 2022.
↑ ^2,0 ^2,1 Wheeler, Will. Bruno Latour: Documenting Human and Nonhuman Associations Critical Theory for Library and Information Science. Libraries Unlimited, 2010, p. 189.
↑ Steve Fuller, "Science and Technology Studies", en The Knowledge book. Key concepts in philosophy, science and culture, Acumen (UK) e McGill-Queens University Press (NA), 2007, p. 153.
↑ "Biography" Bruno Latour's official website
↑ "Bruno Latour, Instructor - Coursera". Coursera. Consultado o 17 de maio de 2018.
↑ Dame, ENR/PAZ // Marketing Communications: Web // University of Notre. "Bruno Latour // Events // Department of English // University of Notre Dame". english.nd.edu. Arquivado dende o orixinal o 01 de novembro de 2016. Consultado o 17 de maio de 2018.
↑ ^7,0 ^7,1 Heather Vidmar-McEwen,"Anthropologists biographies: Bruno Latour", "Anthropologists biographies: Bruno Latour", Indiana University Anthropology Department
↑ Frazier, Kendrick (2018). "'Science Wars' Veteran Latour Now Wants to Help Rebuild Trust in Science". Skeptical Inquirer 42 (1): 7.
↑ "The most cited authors of books in the humanities". timeshighereducation.co.uk. 26 de marzo de 2009. Consultado o 16 de novembro de 2009.
↑ Martínez-Bascuñán, Máriam (2022-12-31). "Por qué es urgente que la ecología seduzca al público: el legado de Bruno Latour". El País (en castelán). Consultado o 2023-01-01.
↑ Martínez-Bascuñán, Máriam (2022-12-31). "Por qué es urgente que la ecología seduzca al público: el legado de Bruno Latour". El País (en castelán). Consultado o 2024-01-06.
↑ ^12,0 ^12,1 ^12,2 Biografía de Bruno Latour na súa páxina web oficial.
↑ Amsterdam, Universiteit van. "The Spinoza Chair - Philosophy - University of Amsterdam". www.uva.nl. Consultado o 17 de maio de 2018.