موحّد تحصیل را در مدارس تدیّن و اتحاد نو تبریز آغاز کرد و در سال ۱۳۱۹، پس از اخذ دیپلم متوسطه در رشتهٔ ادبی، به تهران آمد. اما به‌واسطهٔ مشکلات پس از درگذشت پدر (در سال ۱۳۱۷) به تبریز بازگشت و سرپرستی خانواده را برعهده گرفت و به مدت ده سال در تبریز و تهران اقامت گزید. در سال ۱۳۲۹ به شرکت نفت آبادان رفت و پس از خلع ید انگلیسی‌ها در سال ۱۳۳۲، سردبیری روزنامهٔ شرکت نفت را به‌عهده گرفت و در همین سال به تهران انتقال یافت. وی در سال ۱۳۳۲ کار بر روی ترجمهٔ سفرنامهٔ ابن بطوطه را انجام داد که در سال ۱۳۳۶ منتشر شد و به‌واسطهٔ قدرت قلم و شیوایی ترجمه، توجه ارباب فضل را به خود جلب کرد و نام موحد بر سر زبان‌ها افتاد؛ چنان‌که با تشویق و تفقد کسانی همچون مجتبی مینوی و محمدعلی جمال‌زاده همراه شد.
وی، افزون بر وکالت پایه‌یک دادگستری، از آغاز برپایی شرکت ملی نفت ایران در بدنهٔ حقوقی شرکت نفت وارد شد و تا بالاترین درجات (مشاور عالی رئیس هیئت‌مدیره، مشاور ارشد و عضو اصلی هیئت‌مدیره) انجام وظیفه کرده و در ابتدای تأسیس اوپک، به مدت شش ماه معاونت اجرایی آن سازمان در ژنو را عهده‌دار بوده‌است.
موحد، در کنار مشاغل رسمی، به تدریس حقوق مدنی و حقوق نفت در دانشکدهٔ حقوق دانشگاه تهران و دانشکده حسابداری و علوم مالی شرکت ملی نفت ایران پرداخت.[۳]
در سال‌های اخیر گرامیداشت جایگاه علمی و ادبی موحد با توجه اهل علم و ادب همراه بوده‌است. از جمله آنکه محمدرضا شفیعی کدکنی سروده‌ای را به مناسبت زادروز موحد منتشر کرد.[۴] کتاب ارج‌نامهٔ محمدعلی موحد نیز با نام با قافلهٔ شوق دربرگیرندهٔ مجموعه‌مقالاتی از دوستان و همکاران و شاگردان وی دربارهٔ زندگی و آثار موحد، در دانشگاه تبریز به‌کوشش محمد طاهری خسروشاهی، از پژوهشگران حوزهٔ ادبیات فارسی در آذربایجان، تدوین و منتشر شده‌است.[۵][۶]
موحد در رشتهٔ حقوق نیز صاحب‌نظر بوده و دو کتاب «درس‌هایی از داوری‌های نفتی» و «نفت ما و مسائل حقوقی آن» به عنوان کتاب درسی در دورهٔ کارشناسی ارشد حقوق بازرگانی به عنوان منبع درسی معرفی شده‌است.[۷] وی نخستین بار مسائل حقوقی نفت را وارد متون درسی دانشگاه کرد.[۸] در پژوهش‌های تاریخی کتاب چهارگانهٔ خواب آشفتهٔ نفت اثری مهم تلقی شده‌است.[۹][۱۰] او از جمله عرفان‌پژوهانی است که مدفون بودن شمس تبریزی در خوی را به دلیل وجود مقبره‌ای با یک مناره در بیرون از شهر خوی که دست کم از سدهٔ نهم هجری به «منارهٔ شمس تبریزی» نامدار بوده، معتبر می‌داند.[۱۱]
نوشته‌ها
الف) نگارش
نفت ما و مسائل حقوقی آن، تهران: انتشارات خوارزمی، ۱۳۴۹.
خواب آشفتهٔ نفت، تهران: نشر کارنامه (برندهٔ جایزهٔ کتاب سال)، ۱۳۷۸:
جلد نخست: از قرارداد دارسی تا سقوط رضاشاه
جلد دوم: دکتر مصدق و نهضت ملی ایران
جلد سوم: دکتر مصدق و نهضت ملی ایران
جلد چهارم: از کودتای ۲۸ مرداد تا سقوط زاهدی
گفته‌ها و ناگفته‌ها: تحلیلی از گزارش عملیات پنهانی سیا در کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲، تعلیقی بر کتاب خواب آشفتهٔ نفت، تهران: نشر کارنامه (برگزیدهٔ کتاب سال)، ۱۳۷۹.
شمس تبریزی، تهران: نشر طرح نو، ۱۳۷۹.
هیاهو بر سر هیچ؛ مبالغهٔ مستعار: بررسی اسناد وزارت خارجهٔ بریتانیا دربارهٔ مالکیت جزایر تنب و ابوموسی، تهران: نشر کارنامه، ۱۳۸۰.
مختصر حقوق مدنی، تهران: جامعهٔ حسابداران رسمی، ۱۳۸۲ (نشر کارنامه، با تجدیدنظر کامل: ۱۳۹۸).
قانون حاکم: درس‌هایی از داوری‌های نفتی، تهران: نشریهٔ دفتر ملی ایران (برندهٔ جایزهٔ کتاب سال)، ۱۳۸۴.
ملی کردن و غرامت: درس‌هایی از داوری‌های نفتی، تهران: نشر کارنامه، ۱۳۸۴.
.jpg)
