فلوپاروکسان (انگلیسی: Fluparoxan) یک آنتاگونیست گیرنده α۲-آدرنرژیک قوی است.[۱][۲] فلوپاروکسان یک مسدودکننده بسیار انتخابی α۲-آدرنرژیک است[۳] که به آسانی از سد خونی مغزی گذر میکند. مسدود کردن گیرندههای α۲-آدرنرژیک، بهویژه گیرندههای خودکار پیشسیناپسی در نورونهای نورآدرنرژیک توسط فلوپاروکسان، با مسدود کردن مکانیسم بازخورد خود مهاری، باعث افزایش غلظتهای سیناپسی نورآدرنالین میشود.[۴] این ترشح نورآدرنالین دارای ارزش بالقوه ای در درمان اختلالاتی است که با کمبود نورآدرنالین در گیرندههای آدرنرژیک پس سیناپتیک مرتبط هستند، مانند افسردگی، ویژگیهای اولیه بیماری آلزایمر و اسکیزوفرنی و سایر اختلالات عصبی رشدی مرتبط با اختلالات شناختی.[۵] فلوپاروکسان همچنین هیچ اثر آنتی کولینرژیک، آنتیدوپامینرژیک، α۱-آدرنرژیک، β-آدرنرژیک، موسکارینی یا مسدودکننده گیرنده 5-HT1 را نشان نمیدهد.[۶][۷]
↑Borthwick AD (2017). "Fluparoxan: A Comprehensive Review of its Discovery, Adrenergic and CNS activity and treatment of Cognitive Dysfunction in central Neurodegenerative diseases". Mini Reviews in Medicinal Chemistry. 17 (7): 572–582. doi:10.2174/1389557516666160321115041. PMID26996616.
↑Fernández-Pastor B, Meana JJ (May 2002). "In vivo tonic modulation of the noradrenaline release in the rat cortex by locus coeruleus somatodendritic α2-adrenoceptors". European Journal of Pharmacology. 442 (3): 225–229. doi:10.1016/S0014-2999(02)01543-1. PMID12065075.
↑Gibbs AA, Naudts KH, Azevedo RT, David AS (April 2010). "Deletion variant of α2b-adrenergic receptor gene moderates the effect of COMT val 158 met polymorphism on episodic memory performance". European Neuropsychopharmacology. 20 (4): 272–275. doi:10.1016/j.euroneuro.2009.12.007. PMID20110158. S2CID32471274.