Ο Ηλίας, γεωργιανά: ილია, ρωσικά: Илья Георгиевич Iλία Γκεοργκίεβιτς, επίσης γνωστός ως Eλιζμπάρ ელიზბარი, (2 Σεπτεμβρίου 1790 – 18 Ιουλίου 1854) ήταν Γεωργιανόςβασιλικός πρίγκιπας (batonishvili), γιος τού Γεωργίου ΙΒ΄, τού τελευταίου βασιλιά τού Kάρτλι και τού Καχέτι, από τον δεύτερο γάμο του με τη Μαριάμ Τσιτσισβίλι. Μετά τη ρωσική προσάρτηση της Γεωργίας το 1801, ο Ηλίας συνόδευσε τη μητέρα του στην εξορία στη Ρωσία. Στη συνέχεια έλαβε στρατιωτική εκπαίδευση και υπηρέτησε στον ρωσικό στρατό, πολεμώντας με διάκριση στη μάχη τού Μποροντίνο εναντίον των Γάλλων το 1812. Αποσύρθηκε με τον βαθμό τού συνταγματάρχη το 1823. Είχε 13 παιδιά από τον γάμο του με την πριγκίπισσα Αναστασία Ομπολένσκαγια και οι απόγονοί του, που φέρουν το επώνυμο Γρουζίνσκι, έχουν επιζήσει στη Ρωσική Ομοσπονδία τού 21ου αι.
Βιογραφία
Ο πρίγκιπας Ηλίας γεννήθηκε στην Τιφλίδα το 1790, ως το πέμπτο παιδί τού τότε πρίγκιπα διαδόχου Γεωργίου και της δεύτερης συζύγου του πριγκίπισσας Μαριάμ Τσιτσισβίλι κατά τη διάρκεια της ζωής τού παππού του, βασιλιά Ηρακλή Β΄. [1] Ο Ηλίας ήταν 10 ετών, όταν ο πατέρας του απεβίωσε τον Δεκέμβριο τού 1800, μετά από δύο χρόνια ταραγμένης βασιλείας. [2] Στην κρίση διαδοχής που ακολούθησε, ο μεγαλύτερος ετεροθαλής αδερφός τού Ηλία και αντιβασιλιάς για τον κενό θρόνο Δαβίδ, αντναγωνίστηκε με τον γιο τού Ηράκλειου Β', τον Ιουλόν. Την κατάσταση εκμεταλλεύτηκε το 1801 η Ρωσική Αυτοκρατορία, για να προσαρτήσει το Κάρτλι και το Καχέτι, το κεντρικό και το ανατολικό γεωργιανό βασίλειο. Ακολούθησε η απέλαση της βασιλικής οικογένειας της Γεωργίας στη Ρωσία. Το 1803 ο ίδιος ο Ηλίας ήταν μάρτυρας της δολοφονίας τού Ρώσου στρατηγού Ιβάν Λαζάρεφ από τη μητέρα του, χήρα βασίλισσα Μαριάμ, όταν ο Λάζαρεφ προσπάθησε να την βγάλει από το υπνοδωμάτιό της για την εγκατάστασή της στη Ρωσία. Η Μαριάμ και τα παιδιά της τελικά απελάθηκαν στη Ρωσία, όπου η Μαριάμ έμεινε έγκλειστη σε ένα μοναστήρι. Ο Ηλίας έγινε δεκτός στο Πεζικό Σώμα για στρατιωτική εκπαίδευση. [2]
Ο πρίγκιπας Ηλίας, γνωστός στη Ρωσία ως τσαρέβιτς Iλία Γεωργίεβιτς, ανέλαβε τον Μάρτιο του 1812 ως διοικητής (podporuchik) τού Συντάγματος Φρουρών "Κυνηγοί", με το οποίο υπηρέτησε στον πόλεμο με τη Μεγάλη Στρατιά τού Ναπολέοντα Α΄. Υπό τις διαταγές τού στρατηγού Καρλ φον Μπίστραμ, πολέμησε στο Σμολένσκ και διακρίθηκε στο Μποροντίνo. Τον Σεπτέμβριο του 1812 η ασθένεια τον ανάγκασε να αποσυρθεί από την ενεργό υπηρεσία στη Μόσχα. Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας 1813–1814 υπηρέτησε στον Εφεδρικό Στρατό τού στρατηγού Ντμίτρι Λομπανόφ-Ροστόφσκι στην περιοχή τού πολιορκημένου γαλλικού φρουρίου Mοντλίν στην Πολωνία. [3] Το 1823 ο πρίγκιπας Ηλίας μετατέθηκε στο Σύνταγμα Φρουρών Iζμαΐλοφ με την προαγωγή σε συνταγματάρχη. Αποσύρθηκε με αυτόν τον βαθμό την ίδια χρονιά. [2]
Ο πρίγκιπας Ηλίας ζούσε κυρίως στη Μόσχα. Το 1832 η ρωσική κυβέρνηση αποκάλυψε ότι Γεωργιανοί ευγενείς και διανοούμενοι, σχεδίαζαν πραξικόπημα κατά της ρωσικής κυριαρχίας. Μεταξύ των βασικών αρχηγών της συνωμοσίας ήταν ο αδελφός τού Ηλία, πρίγκιπας Oκροπίρ, που ζούσε στην Αγία Πετρούπολη. Αν και ένας από τους αριθμούς, ο Φιλάδελφος Κικνάτζε, κατέθεσε κατά την ανάκριση, ότι ο πρίγκιπας Ηλία ήταν επίσης παρών, όταν ο Oκροπίρ συζήτησε μαζί του για τις γεωργιανές υποθέσεις. Ο Ηλίας δεν οδηγήθηκε ποτέ σε δίκη, ούτε διώχθηκε με άλλον τρόπο. [4] Όσο ζούσε στη Ρωσία, όπως πολλά αδέλφια και συγγενείς του, ο Ηλίας έδειξε ενδιαφέρον για τη λογοτεχνία. Το 1844 μετέφρασε από τα γαλλικά στα γεωργιανά την αλληλογραφία Λάιμπνιτς-Κλαρκ ως „ბაასი ორთა უჩინებულესთა ფილოსოფთა ევროპიისათა კლარკ და ლეიბნიცისა“ (Η συνομιλία μεταξύ των δύο διακεκριμένων φιλοσόφων της Ευρώπης, του Κλαρκ και του Λάιμπνιτς). [5] Απεβίωσε στη Μόσχα σε ηλικία 64 ετών το 1854 και ενταφιάστηκε στη μονή της Αγ. Σκέπης. [2]
Οικογένεια και απόγονοι
Αναστασία Ομπολένσκαγια.
Νυμφεύτηκε στη Μόσχα το 1827 την πριγκίπισσα Αναστασία Γκριγκορίεβνα Ομπολένσκαγια (Анастасия Григорьевна Оболенская; 25 Σεπτεμβρίου 1805 – 3 Μαρτίου 1885), Μοσχοβίτισσα ευγενή από τον Οίκο των Ρουρικιδών. Τάφηκε μαζί με τον σύζυγό της στην Μονή της Αγίας Σκέπης. Το ζευγάρι είχε 13 παιδιά, με τον τίτλο τού πρίγκιπα (knyaz) Γρουζίνσκι, με την προσθήκη της προσφώνησης "Γαληνότατη Υψηλότητα" από το 1865 [6][7].
Οι επιζώντες απόγονοι τού πρίγκιπα Ηλία προέρχονται από τον γιο του, πρίγκιπα Γκριγκόρι Γρουζίνσκι (1833–1899), τού οποίου τα δισέγγονα κατοικούν στη Ρωσία. Το μόνο εν ζωή άρρεν μέλος των απογόνων είναι ο γεννημένος στη Μόσχα Eβγκένι Πέτροβιτς Γρουζίνσκι (γενν. 1947), γιος τού σοβιετικού αξιωματικού τού ναυτικού Πιότρ Πετρόβιτς Γρουζίνσκι (1916–2006) από τη σύζυγό του Ραΐσα Σεργκέγιεβνα Γιασίκοφ-Μαλέτσκαγια (1923–1987). Με βάση την αρχή τού πρωτότοκου, που ισχύει στη Γεωργιανή βασιλική οικογένεια, αυτός μπορεί να θεωρηθεί ως κληρονόμος τού πρίγκιπα Nουγκζάρ Μπαγκρατιόν-Γρουζίνσκι, γόνου τού -μεγαλύτερου αδελφού τού Ηλία- Bαγράτ, ο οποίος Νουγκζάρ διεκδικεί την ηγεσία τού βασιλικού Οίκου της Γεωργίας και δεν έχει γιο.
Τα παιδιά τού πρίγκιπα Ηλία και της πριγκίπισσας Αναστασίας ήταν: [6][7]
Άννα 1828-1905, όμηρος του Ιμάμ Σαμίλ του Νταγκεστάν, παντρεύτηκε τον στρατηγό πρίγκιπα Δαβίδ Τσαωτσαβάτζε (1817-1884).
Βαρβάρα 1831-1884, κυρία των τιμών της Αυτοκράτειρας της Ρωσίας, αιχμάλωτη τού Σαμίλ μαζί με την Άννα. Παντρεύτηκε πρώτα τον στρατηγό πρίγκιπα Ηλία Ορμπελιάνι (1818-1853), και μετά κάποιον Νεστέλ.
Γκαγιάνα 1832-1903, κυρία των τιμών της Αυτοκράτειρας, άγαμη.
Γρηγόριος Γρουζίνσκι, 1833-1899, συνταγματάρχης τού Αυτοκράτορα της Ρωσίας το διάστημα 1860-63.
Nersisyan, Mkrtich (1965). (στα Russian). Yerevan: Academy of Sciences of the Armenian SSR.Missing or empty |title= (βοήθεια)CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
