Ο Βαγράτ γεννήθηκε στην Τιφλίδα, στην οικογένεια τού Γεωργίου τότε πρίγκιπα-διαδόχου, τού μελλοντικού βασιλιά Γεωργίου ΙΒ΄ και της πρώτης του συζύγου KετεβάνAντρονικασβίλι. Το 1790 ο Βαγράτ, τότε 14 ετών, έλαβε μία πριγκιπική επικράτεια στην κοιλάδα Ξάνι, αφού ο βασιλεύων παππούς του, Ηρακλής Β΄, απομάκρυνε την προκλητική δυναστεία των Κβενιπνεβέλι τού δουκάτου της Ξάνης, χωρίζοντάς την σε τρία μέρη. Άλλα μέρη τού δουκάτου παραχωρήθηκαν στον μεγαλύτερο αδελφό τού Βαγράτ, Ιωάννη και στον θείο του Ιούλον. Επιπλέον, κατά τη διάρκεια της βασιλείας τού πατέρα του Γεωργίου ΙΒ΄ (1798–1801), ο Βαγράτ έλαβε στην κατοχή του τον Καχέτι. Την ίδια περίπου εποχή, ενεπλάκη σε μία δυναστική βεντέτα ανάμεσα στους πολυάριθμους απογόνους τού Ηρακλή Β΄ και τού Γεωργίου ΙΒ΄. Τον Νοέμβριο τού 1800, ο Βαγράτ ήταν ένας από τους διοικητές μίας συνδυασμένης Ρωσο-Γεωργιανής δύναμης. που νίκησε την κοινή εισβολή τού Ούμα χαν των Αβάρων και τού ετεροθαλή θείου τού Βαγράτ από τον πατέρα του, Αλέξανδρο, στις όχθες τού Ιόρι στο Καχέτι.[1]
Η ζωή στη Ρωσία
Μετά το τέλος τού Γεωργίου ΙΒ΄ το 1800, η έλευση της ρωσικής κυριαρχίας έφερε το τέλος της κυριαρχίας των Βαγρατιδών. Τα μέλη της Γεωργιανής βασιλικής οικογένειας στερήθηκαν τις περιουσίες τους και απελάθηκαν στη Ρωσία. Σε αντίθεση με πολλούς από τους βασιλικούς συγγενείς του, ο Βαγράτ δεν πήρε όπλα κατά τού ρωσικού καθεστώτος και, το 1803, δέχτηκε την εξορία του στη Μόσχα, την οποία άφησε την ημέρα πριν από την κατάληψη της πόλης από τα γαλλικά στρατεύματα το 1812, και στη συνέχεια στην Αγία Πετρούπολη, όπου έζησε μέχρι το τέλος του. Έγινε επιμελητής (chamberlain) τού Ρώσου τσάρου Αλέξανδρου Α' το 1818, και μυστικός σύμβουλος και γερουσιαστής της Αυτοκρατορίας το 1828.[1]
Κατά τη διάρκεια της ζωής του στη Ρωσία, ο Βαγράτ συνέγραψε μία συνέχεια της γεωργιανής ιστορίας, που είχε γράψει ο αδελφός του Δαβίδ, καλύπτοντας την περίοδο από τα μέσα του 18ου αι. έως τη δεκαετία του 1840. Συνέταξε επίσης έναν κατάλογο Γεωργιανών, που πολέμησαν στις ρωσικές τάξεις εναντίον της Γαλλίας τού Ναπολέοντα το 1812. Έγραψε επίσης απομνημονεύματα και το πρώτο βιβλίο κτηνιατρικής στη γεωργιανή γλώσσα, που δημοσιεύτηκε στην Αγία Πετρούπολη το 1818 [2].
Ο πρίγκιπας Bαγράτ νυμφεύτηκε την πριγκίπισσα Eκατερίνα (Κετεβάν) Τσολοκασβίλι (1781 – 30 Ιουνίου 1831), κόρη του πρίγκιπα Ντουρμισχάν Τσολοκασβίλι, κάποτε δικαστικού επιμελητή (mourani) τού Ψάβι και τού Kεβσουρέτι. Απεβίωσε από χολέρα στην Αγία Πετρούπολη και ετάφη στο κοιμητήριο Σμολένσκι. Ο Βαγράτ και η Εκατερίνα ήταν γονείς δέκα πριγκίπων, εκ των οποίων μόνο τα τρεις ενηλικιώθηκαν:
Δαυίδ (Ντάβιντ Μπαγκρατόβιτς Γκρουζίνσκυ) (30 Απριλίου 1819 – 24 Σεπτεμβρίου 1888), ανεπίσημα επικεφαλής τού βασιλικού Οίκου της Γεωργίας (1880–1888). Ήταν νυμφευμένος με την Άννα Αλεξέγιεβνα Μαζουρίνα (11 Ιανουαρίου 1824 – 10 Αυγούστου 1866), και είχαν έναν γιο, τον Σπυρίδωνα (γενν. 1861).
.jpg)
.svg){kind=small}
