Brahms je komponovao za klavir, kamerne ansamble, simfonijski orkestar, za glas i hor. Kao pijanista, premijerno je izveo mnoge svoje radove. Radio je sa nekim od vodećih izvođača svog vremena, uključujući i pijanisticu Claru Schumann i violinistu Josepha Joachima (koji su bili njegovi bliski prijatelji). Mnoga njegova muzička djela postala su vezivno tkivo modernog koncertnog repertoara. Brahms, koji je bio beskompromisni perfekcionista, uništio je neke od njegovih radova, a druge ostavio neobjavljene.[1]
Brahms se često smatra muzičkim tradicionalistom i inovatorom. Njegova muzika je čvrsto ukorijenjena u strukturama i kompozicijskim tehnikama baroka i klasičnih majstora. Bio je majstor polifonije, složene umjetnosti koja zahtijeva veliku disciplinu po kojoj je Johan Sebastijan Bah bio poznat, kao i razvoja, kompozicijskog etosa pionira poput Josepha Haydna, Wolfganga Amadeusa Mozarta, Ludwiga van Beethovena, i drugih kompozitora. Brahms je težio "čistoći" ovih poštovanih "njemačkih" muzičkih struktura i razvijao ih je u romantičnom stilu, u procesu stvaranja hrabrog novog pristupa harmoniji i melodiji. Iako su mnogi savremenici smatrali njegovu muziku previše akademskom, njegov doprinos i vještina bili su predmet divljenja takvih kompozitora kao što su Arnold Schönberg i Edward Elgar.
Marljiva, visoko izgrađena priroda radova Johannesa Brahmsa bila je polazište i nadahnuće za buduće generacije kompozitora. U okviru njegovih pedantnih muzičkih struktura ugrađena je visoko romantičarska priroda.
Orkestralna djela
Koncert za klavir i orkestar br.1 u d-molu op.15 (1859.)
Serenada br.1 u D-duru op.11 (1860.)
Serenada br.2 u A-duru op.16 (1860.)
Varijacije na Haydnovu temu u Es-duru op.56a (1874.)
21 mađarski ples (za klavir; br.1, br.3 i br.10 je Brahms orkestrirao 1874. i 1876.)
I. simfonija u c-molu op.68 (1876.)
II. simfonija u D-duru op.73 (1877.)
Koncert za violinu i orkestar u D-duru op.77 (1879.)
Akademska svečana uvertira u c-molu op.80 (1880.)
Tragična uvertira u d-molu op.81 (1880.)
Koncert za klavir i orkestar br.2 u B-duru op.83 (1882.)
III. simfonija u F-duru op.90 (1884.)
IV. simfonija u e-molu op.98 (1886.)
Koncert za violončelo i orkestar u a-molu op.102 (1888.)
