Адпраўка станцыі да Юпітэра цягне за сабой мноства тэхнічных цяжкасцей, асабліва ў сувязі з вялікімі патрэбамі зондаў ў паліве і жорсткім радыяцыйным асяроддзем планет.
Першым касмічным апаратам, які вывучаў Юпітэр, стаў «Піянер-10» у 1973 годзе, за ім некалькімі месяцамі праз рушыў услед «Піянер-11». Акрамя здымкі планеты з блізкай адлегласці, ён выявіў яе магнітасферу і навакольны радыяцыйны пояс.
«Уліс» працягваў далейшае вывучэнне магнітасферы Юпітэра ў 1992 годзе, а затым аднавіў яе вывучэнне ў 2000 годзе.
«Касіні» дасягнуў планеты ў 2000 годзе і атрымаў вельмі падрабязныя выявы яго атмасферы.
«Новыя гарызонты» прайшоў побач з Юпітэрам ў 2007 годзе і зрабіў палепшаныя вымярэнні параметраў планеты і яе спадарожнікаў.
«Галілеа» быў адзіным касмічным апаратам, які выйшаў на арбіту вакол Юпітэра і вывучаў планету з 1995 да 2003 года. На працягу гэтага перыяду «Галілеа» сабраў вялікі аб'ём інфармацыі аб сістэме Юпітэра, падыходзячы блізка да ўсіх чатырох гіганцкіх галілеевых спадарожнікаў. Ён пацвердзіў наяўнасць тонкай атмасферы на трох з іх, а таксама наяўнасць вадкай вады пад іх паверхняй. Апарат таксама адкрыў магнітнае поле вакол Ганімеда. Дасягнуўшы Юпітэра, ён назіраў сутыкненне з планетай аскепкаў каметы Шумейкераў — Леві 9. У снежні 1995 апарат накіраваў спушчальны зонд ў атмасферу Юпітэра, і гэтая місія па блізкаму даследаванню атмасферы з'яўляецца адзінай у сваім родзе.
Будучыя праекты даследаванні Юпітэра ўключаюць касмічны апарат «Юнона», запушчаны 5 жніўня 2011 года. Місія выйдзе на палярную арбіту вакол Юпітэра, каб вызначыць, ці валодае планета цвёрдым ядром.
Запланаваным на 2020 год запускам з'яўляецца «Europa Jupiter System Mission». Гэты апарат будзе ўдзельнічаць у пашыраным вывучэнні сістэмы спадарожнікаў планеты, у прыватнасці, Еўропы і Ганімеда, і ўрэгулёўваць працяглыя навуковыя дэбаты з нагоды таго, ці ёсць акіян вадкай вады пад ледзяной паверхняй Еўропы.
Пілатуемае вывучэнне галілеевых спадарожнікаў Юпітэра мяркуецца НАСА арыентавана ў 2040-я гг.
