Бету з’яўляецца выхаванцам школы лісабонскага «Спортынга». Некалькі сезонаў гуляў за дубль каманды. У асноўны склад прабіцца гэтак і не здолеў, быў, у лепшым выпадку, трэцім брамнікам клуба і на поле ў складзе «ільвоў» не выйшаў ні разу. Упершыню пачаў атрымліваць гульнявую практыку ў клубе «Каса Пія», дзе гуляў адзін сезон, знаходзячыся ў арэндзе.
У 2004 годзе пакінуў «Спортынг». У «Шавішы» Бету зайграць не здолеў і яму зноў прыйшлося змяніць клуб. Правёўшы некалькі гадоў у розных партугальскіх клубах, у 2009 годзе Бету перайшоў у склад «Порту». Сума трансферу склала 750 тысяч еўра.
У 2013 годзе Бету паводле дагавору арэнды перайшоў у склад іспанскага клуба «Севілья», каб замяніць у браме Дыега Лопеса, які сышоў у мадрыдскі «Рэал». Пасля сканчэння арэнднага пагаднення севільцы выкупілі кантракт іграка. У складзе андалузскага клуба тройчы запар стаў пераможцам Лігі Еўропы. У сезоне з-за траўмы 2015/16 страціў месца ў аснове, і па заканчэнні сезона ў маі 2016 года пакінуў клуб[2].
6 жніўня 2016 года ў якасці свабоднага агента падпісаў двухгадовы кантракт са «Спортынгам»[3]. У складзе «Спортынга» быў другім брамнікам пасля Руй Патрысью, за сезон 2016/17 правёў 8 матчаў ва ўсіх турнірах. У ліпені 2017 года стаў іграком турэцкага клуба «Гёзтэпэ», які пасля доўгага перапынку выйшаў у Супер Лігу[4]. Пакінуў каманду па заканчэнні кантракта ў жніўні 2020 года.
У верасні 2020 года далучыўся да «Лейшойнша», а ў сакавіку 2021 года па пагадненні бакоў пакінуў клуб і стаў іграком «Фарэнсі», дзе гуляў да канца сезона 2020/21. У лютым 2022 года перайшоў у фінскі ХІФК, пакінуў яго ў ліпені 2022 года і завяршыў кар’еру.
.jpg)
