İl
|
Laureat
|
Ölkə
|
Əsaslanma
|
1901
|
|
Anri Dünan
|
İsveçrə
|
Beynəlxalq Qırmızı Xaç Komitəsinin təsis edilməsindəki roluna görə[10][13]
|
|
Frederik Passi
|
Fransa
|
"Parlamentlərarası Birliyin əsas qurucularından biri və eyni zamanda ilk Ümumdünya Sülh Konqresinin əsas təşkilatçısı olduğuna görə"[10][13]
|
1902
|
|
Eli Dükommen
|
İsveçrə
|
"Beynəlxalq Sülh Bürosunun ilk fəxri katibi vəzifəsinə görə"[10][14]
|
|
Albert Qoba
|
"Parlamentlərarası Birliyin ilk baş katibi vəzifəsinə görə"[10][14]
|
1903
|
|
Uilyam Krimer
|
Böyük Britaniya
|
"Parlamentlərarası Birliyin 'ilk atası' olaraq roluna görə"[10][15]
|
1904
|
|
Beynəlxalq Hüquq İnstitutu
|
Belçika
|
"Qeyri-rəsmi bir qurum olaraq beynəlxalq hüquq elminin ümumi prinsiplərini formalaşdırma səylərinə görə"[10][16]
|
1905
|
|
Berta fon Zutner
|
Avstriya
|
"Silahlarınızı aşağı salın!" əsərinə və mükafatın yaranmasına töhfə verdiyi töhfələrinə görə[10][17]
|
1906
|
|
Teodor Ruzvelt
|
ABŞ
|
"Rus-Yapon müharibəsini sona çatdırmaq üçün müvəffəqiyyətli vasitəçiliyi və Haaqa məhkəməsinə ilk işini təqdim edərək arbitraj maraqlarına görə"[10][18]
|
1907
|
|
Ernesto Teodoro Moneta
|
İtaliya
|
"İtaliya sülh hərəkatının əsas lideri kimi fəaliyyətinə görə"[10][19]
|
|
Lui Reno
|
Fransa
|
"Aparıcı Fransız beynəlxalq hüquqşünası olaraq və Haaqa Daimi Arbitraj Məhkəməsinin üzvü kimi fəaliyyətinə görə"[10][19]
|
1908
|
|
Klas Arnoldson
|
İsveç
|
"İsveç Sülh və Arbitraj Liqasının qurucusu olaraq fəaliyyətinə görə"[10][20]
|
|
Fredrik Bayer
|
Danimarka
|
"Regional əməkdaşlığın bərkidilməsi üçün Skandinaviya parlamentlərarası ittifaqının yaradılmasına görə"[10][20]
|
1909
|
|
Ogüst Beyernar
|
Belçika
|
"İki Haaqa konfransındaki nümayəndəliyinə və Parlamentlərarası Birliyin aparıcı lideri olduğuna görə"[10][21]
|
|
Pol D'Esturnel de Konstan
|
Fransa
|
"Fransa və qonşu ölkələr arasında arbitraj haqqında müqavilələrə görə"[10][21]
|
1910
|
|
Beynəlxalq Sülh Bürosu
|
İsveçrə
|
"Müxtəlif ölkələrin sülh cəmiyyətləri arasında əlaqə rolunu oynadığına görə"[22][23]
|
1911
|
|
Tobias Asser
|
Niderland
|
"Arbitraj Məhkəməsinin üzvü olması və Beynəlxalq Şəxsi Hüquq Konfransı təşəbbüskarı olduğuna görə"[10][24]
|
|
Alfred German Frid
|
Avstriya
|
"Alman Sülh Cəmiyyətinin qurucusu olaraq fəaliyyətlərinə görə"[10][24]
|
1912
|
|
Eliu Rut
|
ABŞ
|
"Beynəlxalq arbitraja güclü marağına və dünya məhkəməsi planına görə"[10][25]
|
1913
|
|
Anri Lafonten
|
Belçika
|
"Beynəlxalq Sülh Bürosunun rəhbəri olaraq fəaliyyətlərinə görə"[10][26]
|
1914
|
Birinci Dünya müharibəsi səbəbindən mükafat verilmədi.
|
1915
|
1916
|
1917
|
|
Beynəlxalq Qırmızı Xaç Komitəsi
|
İsveçrə
|
"Birinci Dünya müharibəsinin tərəflərdəki çox sayda hərbi əsirlərin hüquqlarını, o cümlədən ailələri ilə əlaqə qurma hüquqlarını qorumaq üçün böyük bir vəzifəni yerinə yetirdiyinə görə"[10][27]
|
1918
|
Birinci Dünya müharibəsi səbəbindən mükafat verilmədi.
|
1919
|
|
Vudro Vilson
|
ABŞ
|
"Millətlər İttifaqıın yaradılmasındaki həlledici roluna görə"[10][28]
|
1920
|
|
Leon Burjua
|
Fransa
|
"1899 və 1907-ci ildəki Haaqa konfranslarında iştirakına və digər fəaliyyətlərinə görə"[10][29]
|
1921
|
|
Hjalmar Branting
|
İsveç
|
"Millətlər Liqasındakı fəaliyyətinə görə"[10][30]
|
|
Kristina Lous Lange
|
Norveç
|
"Norveç Nobel Komitəsinin birinci katibi" və "Parlamentlərarası Birliyin baş katibi" olaraq fəaliyyətlərinə görə"[10][30]
|
1922
|
|
Frityof Nansen
|
"Rusiyada qıtlığa qarşı mübarizə aparan milyonlarla insana kömək etdiyinə"və "Kiçik Asiya və Trakyada qaçqınlar üçün həyata keçirdiyi fəaliyətlərinə görə"[31][32]
|
1923
|
Mükafat verilmədi
|
1924
|
1925
|
|
Cozef Ostin Çemberlen
|
Böyük Britaniya
|
"Lokarno sazişləri üzrə fəaliyyətlərinə görə"[10][33]
|
|
Çarlz Daues
|
ABŞ
|
"Adını daşıyan plana verdiyi töhfələrə görə"[10][33]
|
1926
|
|
Aristid Braynd
|
Fransa
|
"Lokarno sazişləri ilə əlaqəli işlərinə görə"[10][34]
|
|
Qustav Ştrezeman
|
Almaniya
|
1927
|
|
Ferdinand Büisson
|
Fransa
|
"Fransız-Alman populyar barışığına verdiyi töhfələrə görə"[10][35]
|
|
Lüdviq Kvidde
|
Almaniya
|
1928
|
Mükafat verilmədi
|
1929
|
|
Frenk Kelloq
|
ABŞ
|
"Brian-Kelloq paktının danışıq tərəfdaşı"[10][36]
|
1930
|
|
Natan Söderblom
|
İsveç
|
"Kilsələri yalnız ekumenikal birlik üçün deyil, həm də dünya sülhü üçün işə cəlb etmə təşəbbüslərinə görə"[10][37]
|
1931
|
|
Ceyn Addams
|
ABŞ
|
"Sosial islahat işlərinə və Qadınların Beynəlxalq Sülh və Azadlıq Liqasına rəhbərliyinə görə"[10][38]
|
|
Nikolas Batler
|
"Brian-Kelloq paktını tanıtmasına" və "Amerika sülh hərəkatının daha quruluş yönümlü hissəsinin lideri kimi fəaliyyətinə görə"[10][38]
|
1932
|
Mükafat verilmədi
|
1933
|
|
Ralf Encell
|
Böyük Britaniya
|
"Böyük illüziyanın müəllifi və Millətlər İttifaqının tərəfdarı və eyni zamanda bütövlükdə sülh üçün nüfuzlu bir publisist və pedaqoq olduğuna görə"[39]
|
1934
|
|
Artur Henderson
|
"Millətlər İttifaqı ilə əlaqəli fəaliyyətlərinə, xüsusilə də tərksilah təşəbbüslərinə görə"[10][40][41]
|
1935
|
|
Karl fon Oseski
|
Almaniya
|
"Almaniyanın yenidən silahlanmasına qarşı apardığı mübarizəyə görə"[10][42]
|
1936
|
|
Karlos Saavedra Lamas
|
Argentina
|
"Paraqvay və Boliviya arasındakı Cako müharibəsinə son qoymasında vasitəçiliyinə görə"[10][43]
|
1937
|
|
Robert Sesil
|
Böyük Britaniya
|
Millətlər İttifaqı ilə əlaqəli fəaliyyətlərinə görə[10][44]
|
1938
|
|
Beynəlxalq Nansen Təşkilatı
|
Millətlər İttifaqı
|
Qaçqınlara kömək fəaliyyətlərinə görə[45]
|
1939
|
IBirinci Dünya müharibəsi səbəbindən mükafat verilmədi.
|
1940
|
1941
|
1942
|
1943
|
1944
|
|
Beynəlxalq Qırmızı Xaç Komitəsi
|
İsveçrə
|
"Müharibə illərində bəşəriyyət naminə gördüyü böyük işə görə"[46][47]
|
1945
|
|
Kordell Hall
|
ABŞ
|
"Ev təcridçiliyinə qarşı apardığı mübarizəyə, Amerika qitələrində sülh bloku yaratma səylərinə və Birləşmiş Millətlər Təşkilatı üçün gördüyü işlərə görə"[48]
|
1946
|
|
Emili Qrin Bolç
|
"Əvvəllər Tarix və Sosiologiya professoru; Qadınların Beynəlxalq Sülh və Azadlıq Liqası fəxri Beynəlxalq prezidenti"[49]
|
|
Con Mott
|
"Beynəlxalq Missionerlər Şurasının sədri; Ümumdünya Gənc Kişilər Xristian Dərnəkləri Birliyinin prezidenti"[49]
|
1947
|
|
Cəmiyyət xidmətində Dostlar Şurası və Cəmiyyət xidmətində Amerika Dostlar Komitəsi[50][51]
|
|
"Başqalarına şəfqət və onlara kömək etmək istəyi"[50]
|
1948
|
"Uyğun yaşayan namizədin olmaması" səbəbindən mükafat verilmədi."[9]
|
1949
|
|
Con Boyd Orr
|
Böyük Britaniya
|
"Həkim; Alimentar Politoloq; Görkəmli təşkilatçı və Ümumi Qida və Kənd Təsərrüfatı Təşkilatının direktoru; Milli Sülh Şurası və Dünya Sülh Təşkilatları Birliyinin prezidenti."[52]
|
1950
|
|
Ralf Banç
|
ABŞ
|
"Harvard universitetinin professoru; 1948-ci ildə Fələsdində aradüəldən idi."[53]
|
1951
|
|
Leon Juo
|
Fransa
|
"Avropa Şurası Beynəlxalq Komitəsinin prezidenti, Beynəlxalq Azad Həmkarlar İttifaqları Konfederasiyasının vitse-prezidenti, BƏT Şurasının üzvü, BMT nümayəndəsi"[54]
|
1952
|
|
Albert Şveytser
|
Fransa
|
"Həyata hörmət üçün... Fərdlər, millətlər və irqlər arasında davamlı bir sülhün təməllərini təbliğinə görə"[55]
|
1953
|
|
Corc Marşall
|
ABŞ
|
"Amerika Qırmızı Xaç Komitəsinin baş prezidenti; Keçmiş dövlət katibi və müdafiə naziri; BMT nümayəndəsi; Marşal Planının yaradıcısı."[56]
|
1954
|
|
Birləşmiş Millətlər Təşkilatının Qaçqınlar üzrə Ali Komissarlığı
|
BMT
|
"1951-ci ildə BMT tərəfindən təsis edilmiş beynəlxalq yardım təşkilatı"[57]
|
1955
|
Mükafat verilmədi
|
1956
|
1957
|
|
Lester Pirson
|
Kanada
|
"Kanadanın xarici işlər üzrə keçmiş dövlət katibi; Birləşmiş Millətlər Təşkilatının Baş Assambleyasının 7-ci sessiyasının keçmiş prezidenti";[58] "Süveyş böhranının sona çatmasınadaki roluna və Yaxın Şərq məsələsini Birləşmiş Millətlər Təşkilatı vasitəsi ilə həll etmə təşəbbüsünə görə."[10]
|
1958
|
|
Jorj Pir
|
Belçika
|
"Dominik Təriqətində ata; Qaçqınlar üçün yardım təşkilatının rəhbəri"[59]
|
1959
|
|
Filip Noel-Beyker
|
Böyük Britaniya
|
"Parlament üzvü; beynəlxalq sülh və əməkdaşlıq üçün ömürlük əzmkar fəal"[60]
|
1960
|
|
Albert Lutuli
|
Cənubi Afrika Respublikası
|
"Afrika milli konqresinin prezidenti,"[61] "Cənubi Afrikada aparteidlə mübarizədə ən ön cəbhədə idi."[10]
|
1961
|
|
Daq Hammarşeld
|
İsveç
|
"BMT baş katibi,"[62] təşkilatı gücləndirdiyinə görə "mükafatlandırıldı."[10]
|
1962
|
|
Laynus Polinq
|
ABŞ
|
"üvə silahı sınaqlarına qarşı həyata keçirdiyi kampaniyaya görə"[63]
|
1963
|
|
Beynəlxalq Qırmızı Xaç Komitəsi
|
İsveçrə
|
BQXK-nın 100 illik mövcudluğunda insan hüquqlarının qorunmasında göstərdikləri fəaliyyətlərə görə.[64]
|
|
Qırmızı Xaç Cəmiyyətləri Liqası
|
1964
|
|
Martin Lüter Kinq
|
ABŞ
|
Qaradərililərin bərabərliyi uğrundakı fəaliyyətlərinə görə.[65]
|
1965
|
|
BMT Uşaq Fondu
|
BMT
|
"BMT tərəfindən təsis edilmiş beynəlxalq yardım təşkilatı; Millətlər və dünya arasındakı qardaşlığ"ın möhkəmlənməsində fəal roluna görə" [66]
|
1966
|
Mükafat verilmədi
|
1967
|
1968
|
|
Rene Kassen
|
Fransa
|
"Avropa İnsan Hüquqları Məhkəməsinin sədri"[67]
|
1969
|
|
Beynəlxalq Əmək Təşkilatı
|
BMT
|
"Sülh infrastrukturu" yaratmaq və millətlərarası qardaşlığın gücləndirməsindəki fəalıqlarına görə.[68]
|
1970
|
|
Norman Borlouq
|
ABŞ
|
"Beynəlxalq Qarğıdalı və Buğda Təkmilləşdirmə Mərkəzinin üzvü;"[69] "xüsusilə Asiya və Latın Amerikasında qida istehsalına təsir göstərən "yaşıl inqilab"a verdiyi töhfələrə görə."[10]
|
1971
|
|
Villi Brandt
|
Qərbi Almaniya
|
"Almaniya Federativ Respublikasının kansleri; Şərqlə Qərb arasındakı gərginliyin azalmasına yol açan konkret təşəbbüslərin tanınması üçün."[70]
|
1972
|
Mükafat verilmədi
|
1973
|
|
Henri Kissincer
|
ABŞ
|
"Vyetnam müharibəsində atəşkəs əldə olunması və Amerika qüvvələrinin çıxarılması məqsədi güdən 1973-cü il Paris sazişinə görə"[10][71]
|
|
Le Dık Tho
|
Vyetnam
|
1974
|
|
Şon Makbrayd
|
İrlandiya
|
"Beynəlxalq Sülh Bürosunun prezidenti; Namibiya Komissiyasının sədri."[72] "İnsan hüquqlarının vəziyyətinin monitorinqinin beynəlxalq mexanizmlərinin yaradılmasına görə."[10]
|
|
Eysaku Sato
|
Yaponiya
|
"Yaponiyanın Baş naziri,"[72] "Yaponiya üçün nüvə seçimindən imtina etdiyinə və regional barışıq üçün səylərinə görə"[10]
|
1975
|
|
Andrey Saxarov
|
SSRİ
|
"İnsan hüquqları, tərksilah və bütün millətlər arasında əməkdaşlıq uğrunda mübarizəsinə görə"[73]
|
1976
|
|
Betti Vilyams
|
Böyük Britaniya
|
"Şimali İrlandiya Sülh Hərəkatının (sonradan Sülh İnsanları Birliyi adlandırıldı) qurucusu"[74]
|
|
Meyrid Korriqan
|
1977
|
|
Beynəlxalq Əfv
|
"Vicdan məhbuslarının insan hüquqlarını qoruduqlarına görə"[10][75]
|
1978
|
|
Ənvər Sadat
|
Misir
|
"Kemp-Devid müqaviləsinə görə"[76]
|
|
Menaxem Begin
|
İsrail Polşa
|
1979
|
|
Tereza Ana
|
Hindistan
|
"Xeyriyyəçilik Missionerlərinin Qurucusu" "Əzab çəkən insanlığa kömək etməkdəki fəaliyyətlərinin tanınması üçün"[77]
|
1980
|
|
Adolfo Peres Eskivel
|
Argentina
|
"İnsan hüquqları lideri;"[78] "ölkəsini (Argentina) idarə edən hərbi xunta ilə mübarizə aparmaq üçün zorakı olmayan insan hüquqları təşkilatları təsis etdi."[10]
|
1981
|
|
Birləşmiş Millətlər Təşkilatının Qaçqınlar üzrə Ali Komissarlığı
|
BMT
|
"1951-ci ildə ABŞ tərəfindən təsis edilmiş beynəlxalq yardım təşkilatı."[79]
|
1982
|
|
Alva Myurdal
|
İsveç
|
"Birləşmiş Millətlər Təşkilatının tərksilah danışıqlarında göstərdikləri möhtəşəm faəliyyətlərinə görə, hər ikisi də mühüm rol oynamış və beynəlxalq səviyyədə tanınmışdır"[80][81]
|
|
Alfonso Robles
|
Meksika
|
1983
|
|
Lex Valensa
|
Polşa
|
"Solidarnostun qurucusu; insan hüquqları uğrunda təşviqatçı"[82]
|
1984
|
|
Desmond Tutu
|
Cənubi Afrika Respublikası
|
"Cənubi Afrika Kilsələr Şurasının baş katibi, Yohannesburq yepiskopu; Aparteidlə mübarizədə göstərdiyi cəsarət və qəhrəmanlığına görə."[83]
|
1985
|
|
Nüvə Müharibəsi Əleyhinə Dünya Həkimləri Hərəkatı
|
ABŞ
|
Avtoritetiv informasiya və atom müharibəsinin fəlakətli nəticələri barədə marifləndirici fəaliyyətlərinə görə."[84]
|
1986
|
|
Eli Vizel
|
ABŞ
|
"Prezidentin Holokost Komissiyasının sədri"[85]
|
1987
|
|
Oskar Sançes
|
Kosta-Rika
|
"Mərkəzi Amerikada sülh danışıqlarının təşəbbüskarı."[86]
|
1988
|
|
BMT Sülhməramlı Qüvvələri
|
BMT
|
"Birləşmiş Millətlər Təşkilatının fundamental prinsiplərindən birini həyata keçirmək üçün mühüm töhfələr verən səylərinə görə"[87][88]
|
1989
|
|
XIV Dalay Lama
|
Hindistan
|
"Tibetin azad edilməsi uğrunda apardığı mübarizədə ardıcıl olaraq zorakılığın tətbiq edilməsinə qarşı çıxmışdır. Bunun əvəzinə, xalqının tarixi və mədəni irsini qorumaq üçün tolerantlığa və qarşılıqlı hörmətə əsaslanan dinc həll yollarını müdafiə etmişdi."[89][90]
|
1990
|
|
Mixail Qorbaçov
|
SSRİ
|
Sovet İttifaqı Kommunist Partiyasının Baş katibi və Sovet İttifaqının Prezidenti, "bu gün beynəlxalq birliyin mühüm hissələrini xarakterizə edən sülh prosesindəki aparıcı roluna görə"[91]
|
1991
|
|
Aun San Su Çji
|
Myanma
|
"Demokratiya və insan hüquqları uğrunda qeyri-zorakı mübarizəsinə görə"[92]
|
1992
|
|
Riqoberta Mençu
|
Qvatemala
|
"Yerli xalqların hüquqlarına hörmət əsasında sosial ədalət və etno-mədəni uzlaşma fəaliyyətlərinin tanınması üçün"[93]
|
1993
|
|
Nelson Mandela
|
Cənubi Afrika Respublikası
|
"Aparteid rejiminin dinc yolla ləğvi və yeni demokratik Cənubi Afrikanın əsasını qoymaq uğrundakı fəaliyyətlərinə görə"[94]
|
|
Frederik Villem de Klerk
|
1994
|
|
Yasir Ərəfat
|
Fələstin
|
"Hər iki tərəfdən böyük cəsarət tələb edən və Yaxın Şərqdə qardaşlıq yolunda yeni bir inkişaf üçün geniş imkanlar açan siyasi aktın şərəfinə."[95]
|
|
İshaq Rabin
|
İsrail
|
|
Şimon Peres
|
İsrail
|
1995
|
|
Cozef Rotblat
|
Polşa
|
"Nüvə silahının beynəlxalq siyasətdəki rolunu azaltmaq və uzun müddətdə bu silahların aradan qaldırılması səylərinə görə"[96]
|
|
Elm və dünya işləri üzrə Paquaş konfransları
|
Kanada
|
1996
|
|
Karlos Filipe Ximenes Belo
|
Şərqi Timor
|
"Şərqi Timordakı münaqişənin ədalətli və sülh yolu ilə həlli yolundakı işlərinə görə."[97]
|
|
Jose Ramos-Horta
|
Şərqi Timor
|
1997
|
|
Piyadalar Əleyhinə Minaların Qadağan Olunması üzrə Beynəlxalq Hərəkat
|
İsveçrə
|
"piyadalar əleyhinə minaların qadağan edilməsi və təmizlənməsi üzrə fəaliyyətlərinə görə"[98]
|
|
Codi Vilyams
|
ABŞ
|
1998
|
|
Con Hyüm
|
İrlandiya
|
"Şimali İrlandiyadakı münaqişənin sülh yolu ilə həll edilməsi üzrə səylərinə görə"[99]
|
|
Devid Trimbl
|
Böyük Britaniya
|
1999
|
|
Sərhədsiz Həkimlər
|
İsveçrə
|
"Təşkilatın bir neçə qitədə həyata keçirdikləri humanitar fəaliyyətlərinin tanınması üçün"[100]
|
2000
|
|
Kim De Çjun
|
Cənubi Koreya
|
"Cənubi Koreyadakı və ümumiyyətlə Şərqi Asiyadakı demokratiya və insan hüquqları, xüsusilə Şimali Koreya ilə sülh və barışıq üçün etdiyi fəaliyyətə görə"[101]
|
2001
|
|
Birləşmiş Millətlər Təşkilatı
|
BMT
|
"Daha mütəşəkkil bir dünya yaratmaq və dünya sülhünün möhkəmlənməsinə verdiyi töhfələrinə görə."[102]
|
|
Kofi Annan
|
Qana
|
2002
|
|
Cimmi Karter
|
ABŞ
|
"Beynəlxalq münaqişələrin sülh yolu ilə həlli, demokratiyanın və insan hüquqlarının möhkəmləndirilməsi, habelə iqtisadi və sosial inkişafın təşviqi sahəsində onillərdir dəvam edən fəaliyyətlərinə görə."[103]
|
2003
|
|
Şirin Ebadi
|
İran
|
"Demokratiya və insan hüquqları uğrunda səylərinə görə. Xüsusilə qadın və uşaq hüquqları uğrunda mübarizəyə fokuslanmışdı."[104]
|
2004
|
|
Vanqari Maatai
|
Keniya
|
"Davamlı inkişafa, demokratiyaya və sülhə verdiyi töhfələrinə görə"[105]
|
2005
|
|
Atom Enerjisi üzrə Beynəlxalq Agentlik
|
BMT
|
"Nüvə enerjisinin hərbi məqsədlər üçün istifadəsinin qarşısını almaq və nüvə enerjisinin dinc məqsədlər üçün ən etibarlı şəkildə istifadə edilməsini təmin etmək səylərinə görə"[106]
|
|
Məhəmməd Əl-Baradei
|
Misir
|
2006
|
|
Məhəmməd Yunus
|
Banqladeş
|
"Yoxsullar üçün iqtisadi və sosial imkanları inkişaf etdirdiklərinə görə."[107]
|
|
Qremin Bankı
|
2007
|
|
İqlim Dəyişikliyi üzrə Beynəlxalq Mütəxəssislər Komissiyası
|
BMT
|
"İnsan fəaliyyətinin yaratdığı qlobal iqlim dəyişikliyinin nəticələrinin öyrənilməsi və onların mümkün qarşısının alınması üçün tədbirlərin hazırlanması görə."[108]
|
|
Albert Qor
|
ABŞ
|
2008
|
|
Marti Axtisaari
|
Finlandiya
|
"Bir neçə qitədə və otuz ildən çox müddətdə beynəlxalq münaqişələrin həllində göstərdiyi səylərə görə"[109]
|
2009
|
|
Barak Obama
|
ABŞ
|
"Beynəlxalq diplomatiyanın və xalqlar arasında əməkdaşlığın gücləndirilməsindəki fövqəladə səylərinə görə"[110]
|
2010
|
|
Lyu Syaobo
|
ÇXR
|
"Çindəki fundamental insan hüquqları uğrunda uzunsürən və qeyri-zorakı mübarizəsinə görə"[111]
|
2011
|
|
Elen Conson-Serlif
|
Liberiya
|
"Qadınların təhlükəsizliyi uğrunda qeyri-zorakı mübarizələrinə və sülhyaratma prosesində iştirakına görə"[112]
|
|
Leyma Qbovi
|
|
Təvəkkül Karman
|
Yəmən
|
2012
|
|
Avropa İttifaqı
|
Avropa İttifaqı
|
"Altmış il ərzində Avropada sülh və barışıq, demokratiya və insan haqlarının inkişafına verdiyi töhfəyə görə."[113]
|
2013
|
|
Kimyəvi silahların qadağan olunması təşkilatı
|
Niderland[114]
|
"Kimyəvi silahların aradan qaldırmasındakı geniş təşəbbüslərinə görə."[115]
|
2014
|
|
Kaylaş Satyarti
|
Hindistan
|
"Uşaqların və gənclərin təyziq altına alınmasına qarşı və bütün uşaqların təhsil hüququ üzrə mübarizələrinə görə"[116]
|
|
Məlalə Yusəfzay
|
Pakistan
|
2015
|
|
Tunis Milli Dialoq Kvarteti
|
Tunis
|
"2011-ci ilin Yasəmən inqilabından sonra Tunisdə plüralist demokratiyanın qurulmasına verdiyi töhfəyə görə"[117]
|
2016
|
|
Xuan Manuel Santos
|
Kolumbiya
|
"Ölkənin yarım əsrdən çox davam edən vətəndaş müharibəsinə son qoyması üzrə səylərinə görə"[118]
|
2017
|
|
Nüvə Silahlarının Ləğv Edilməsi üzrə Beynəlxalq Kampaniya
|
İsveçrə
|
"Hər hansı bir nüvə silahının istifadəsinin fəlakətli nəticələrinə diqqəti cəlb etmək səyləri və razılaşmalar yolu ilə bu cür silahların qadağan edilməsi cəhdlərinə görə."[119]
|
2018
|
|
Deni Mukveqe
|
Konqo Demokratik Respublikası
|
"Cinsi zorakılığın müharibələrdə və silahlı qarşıdurmalarda silah kimi istifadə edilməsinin dayandırılması üzrə səylərinə görə"[120]
|
|
Nadiya Murad
|
İraq
|
2019
|
|
Abiy Əhməd Əli
|
Efiopiya
|
"Sülhə və beynəlxalq əməkdaşlığa nail olmaq üçün göstərdiyi səylərə və xüsusən qonşu Eritreya ilə sərhəd münaqişəsinin həlli ilə bağlı həlledici təşəbbüsünə görə"[121]
|
2020
|
|
Dünya Qida Proqramı
|
BMT
|
"Aclığa qarşı mübarizədə göstərdiyi səylərə, münaqişəli bölgələrdə sülh üçün şərtlərin yaxşılaşdırılmasına verdiyi töhfələrə, aclıqdan müharibə və münaqişələrdə silah qismində istifadəsinin qarşısını almağa yönələn səylərdə başlıca qüvvə olaraq fəaliyyətinə görə"[122]
|
2021
|
|
Mariya Ressa
|
Filippin
|
"Demokratiya və davamlı sülh üçün bir şərt olan söz azadlığını müdafiə etmək səylərinə görə"[123]
|
|
Dmitri Muradov
|
Rusiya
|
2022
|
|
Ales Belyatski
|
Belarus
|
Sülh Mükafatı laureatları öz ölkələrində vətəndaş cəmiyyətini təmsil edirlər. Uzun illərdir ki, onlar hökuməti tənqid etmək və vətəndaşların fundamental hüquqlarını müdafiə etmək hüququnu təbliğ ediblər. Onlar müharibə cinayətlərini, insan hüquqlarının pozulmasını və səlahiyyətdən sui-istifadə hallarını sənədləşdirmək üçün qeyri-adi səylər göstəriblər. Onlar birlikdə sülh və demokratiya üçün vətəndaş cəmiyyətinin vacibliyini nümayiş etdirirlər.[124]
|
|
Memorial təşkilatı
|
Rusiya
|
|
Vətəndaş Azadlıqları Mərkəzi
|
Ukrayna
|
2023
|
|
Nərgiz Məhəmmədi
|
İran
|
"İranda qadınların zülmünə qarşı mübarizəsinə və hamı üçün insan hüquqlarını və azadlığını təşviq etmək üçün apardığı mübarizəyə görə"[125]
|
2024
|
|
Nihon Hidankyo
|
Yaponiya
|
"Nüvə silahlarından azad dünya qurmaq səylərinə görə"[126]
|