El sestièr de Canarégio el xe el secóndo sestièr de ła sità par estension, daspò Casteło, ma queło abità da più xente. Canarégio infati el xe squaxi conpletamente tuta ła parte de ła sità sóra del Canal Grando, 'ndando da ła stasion de Santa Lucia (nùmeri bassi), a nord del sestièr de Santa Cróxe al qual el xe cołigà col Ponte dei Scalzi e el Ponte de ła Costitusion, fin a Casteło, col qual el confina a est e a sud squaxi par intèro, col'escluxion de ła parochia de San Cansian chel confina col Canpo San Bórtoło, inte el sestièr de San Marco.
Ła via de aqua prinsipal el xe el Canal de Canarégio, chel cołiga el Canal Grando co ła łaguna. El xe el soło canal drénto al séntro stòrego, a parte el Canal Grande, chel xe traversà dai vaporeti.
El Ponte dei Tre Archi (xà Ponte de Sant'Agiopo), el soło ponte a tre arcade che ghe xe ancuo a Venesia.
El canal de Canarégio
Storia
Se pénsa chel nome el salti fóra dai grandi canèi chei ghe gera co che ła xona no ła gera oncora abitada. Sta ipòtexi ła xe stostegnua anca da un documento del 1410 chel dixe:«Cannaregio impercioché era chanedo et paludo co chanelle».
N'altra ipòtexi, manco da créder, ła dixe che l'orìxene ła xe Canal Regio, riferìo al canal de Canarégio. Par vèro sta qua ła xe na svariada che ła se cata in qualche mapa austrìaca. Anca ła pronunsa co ła e streta ła xe na prova che sta téxi no ła xe bona.
Na tersa ipòtexi el cołiga Canarégio al łatincanaliculus (canal pìcoło)[1], chel pol revardar un ramo del Marzenego chel sfoxa inte ła łaguna e chel mandava corénte d'aqua dolsa che inte łe ore de basa marea łe pasava adónca fin drénto al canal de Canarégio. Sta ipòtexi ła saria suportada da qualche testimoniansa che ła vien fóra dal XI sècoło che ła ciama el łógo Canaleclo o Canareclo.
Durante el XIX sècoło in sto sestièr qua i ga fato, soto dominasion asbùrgica, el primo cołigamento terestre infrà Venesia e ła teraferma, co ła costrusion de ła stasion de Santa Lucia come pónto de rivo del pónte feroviario intrà Mestre e Venesia. De conseguénsa a sta roba, inte el 1858 el xe stà fato el terso pónte sul Canal Grando, el Ponte dei Scalzi, propio tacà a ła stasion.
Canarégio el xe sénpre stà considera un sestier roso e popołar. Łe xone che łe xe revoltàe verso ła łaguna (Bagia del Re, Chiovere, San Girolamo) fin ai anni setanta łe se pensava che fuse piene de xente condanà par terorismo. Na serie de intervénti de riquałificasion, asieme al'edificasion de nóvi edifisi rexidensiałi su pasade àree industriałe sbandonae, i ga perméso che ła xona deso ła sia perfetamente bona par vìverghe.
Monumenti e Ceze
El gheto de Venesia
Propio in sto sestièr qua se cata el Gheto de Venesia, indove se pol rivar co un sotopòrtego catà ai pie del Ponte de łe Gułie e sul qual se pol ancuo véder i pòłexi in fero de łe porte che inte i ténpi antighi i serava el Gheto inte ła note.
L'alteria prinsipal del'intrego sestièr el xe el grando percorso stradal chel porta da ła stasion de Santa Lucia a Rialto. Sta caminada qua de, a ocio, 25 minuti ła scoménsa ai pie del Ponte dei Scalzi (lai Canal Grande) e de ła Ceza de Santa Maria dei Scalzi e ła finise inte el Canpo dei Santi Apòstołi.
Ła tradision ła ciama sta caminada co più nomi: ła denominasion più famóxa ła xe quea de Strada Nova, ma ła xe conosua anca col nome de via Vittorio Emanuele II, o coi nomi de ogni tóco che ło conpone.
_Panorama.jpg)
