Japonya bayrağı

Japonya bayrağı
Nisshoki[1] veya Hinomaru[1]
Kullanan(lar)Japonya
Kabul tarihi
  • 27 Şubat 1870 (sivil sancak)[a]
  • 13 Ağustos 1999 (ulusal bayrak)[b]
Oran2:3[1]
TasarımBeyaz bir zemin üzerine koyu kırmızı daire
KullanımıSivil ve devlet bayrağı, sivil ve devlet sancağı Bayrağın farklı kullanımlarını gösteren siyah beyaz küçük bayrakbilim sembol veya piktogram Bayrağın farklı kullanımlarını gösteren siyah beyaz küçük bayrakbilim sembol veya piktogram

Japonya'nın ulusal bayrağı, beyaz bir zemin üzerinde ortasında koyu kırmızı bir kurs bulunan, 2:3 oranına sahip bir bayraktır. Japoncada resmî olarak Nisshōki[1] (Japonca: 日章旗, Güneş bayrağı) veya daha yaygın olarak Hinomaru[1] (Japonca: 日の丸, 'Güneş kursu') adıyla da bilinmektedir. Ayrıca ülkenin Doğan Güneş'in Ülkesi sloganını da betimlemektedir.

Nisshōki bayrağı, 13 Ağustos 1999'da yayımlanarak yürürlüğe giren Ulusal Bayrak ve Marş Kanunu'nda ulusal bayrak olarak belirlenmiştir. Daha önceki hiçbir mevzuatta ulusal bir bayrak belirtilmemiş olmasına rağmen, güneş kursu bayrağı zaten Japonya'nın de facto ulusal bayrağı haline gelmişti. Erken Meiji Dönemi'nin hükûmet organı olan Daijō-kan tarafından 1870 yılında yayımlanan iki bildirinin her birinde, ulusal bayrağın tasarımına ilişkin bir hüküm bulunuyordu. Meiji 3'ün (27 Şubat 1870'de yayımlandı)[2] 57 Sayılı Bildirisi uyarınca ticari gemiler için ulusal bayrak olarak güneş kursu bayrağı kabul edilmiştir ve Meiji 3'ün 651 Sayılı Bildirisi (27 Ekim 1870'de yayımlandı)[3] uyarınca Donanma tarafından kullanılan bayrak, ulusal bayrak olarak kabul edilmiştir. Hinomaru'nun kullanımı, II. Dünya Savaşı'ndan sonra Müttefiklerin Japonya'yı işgalinin ilk yıllarında ciddi şekilde kısıtlanmıştı, bu kısıtlamalar daha sonra azaltıldı.

İmparatorun doğrudan Şinto güneş tanrıçası Amaterasu'nun soyundan geldiği söylendiğinden ve yönetici hanedanlığın meşruiyeti bu ilâhî atamaya dayandığından Güneş, Japon mitolojisinde ve dininde önemli bir rol oynar. Bayrağın tasarımı kadar ülkenin adı da güneşin bu merkezî önemini yansıtmaktadır. Antik tarih Shoku Nihongi, İmparator Mommu'nun 701 yılında sarayında güneşi temsil eden bir bayrak kullandığını söylüyor; bu, Japonya'da güneş motifli bir bayrağın kayıtlara geçen ilk kullanımıdır.[4][5] Mevcut en eski bayrak, 16. yüzyıldan daha eski olan Kōshū, Yamanashi'deki Unpō-ji tapınağında korunmaktadır ve eski bir efsaneye göre, bayrağın tapınağa 11. yüzyılda İmparator Go-Reizei tarafından verildiği söylenmektedir.[6][7][8] Meiji Restorasyonu olarak da bilinen reform sırasında, güneş kursu ve Japon İmparatorluk Deniz Kuvvetleri ve Japon İmparatorluk Ordusu'nun Yükselen Güneş bayrağı, Japon İmparatorluğu'nun önemli sembolleri hâline geldi. Propaganda posterleri, ders kitapları ve filmler bayrağı bir gurur ve vatanseverlik kaynağı olarak tasvir etmekteydi. Japon evlerinde vatandaşların ulusal bayramlar, kutlamalar ve hükûmetin kararlaştırdığı diğer etkinlikler sırasında bayrağı asmaları gerekiyordu. Japonya'ya ve İmparatora bağlılığın farklı simgeleri olan Hinomaru motifi, İkinci Çin-Japon Savaşı ve diğer savaşlar sırasında halk arasında daha popüler hâle gelmiştir.

Halkın ulusal bayrağa ilişkin algısı farklılık göstermektedir. Tarihsel olarak hem Batılı hem de Japon kaynaklar, bayrağın Japonlar için güçlü ve kalıcı bir sembol olduğunu iddia etmektedir. II. Dünya Savaşı'nın (Pasifik Savaşı) sona ermesinden bu yana, bayrağın ve ulusal marş olan Kimigayo'nun kullanımı Japonya'daki devlet okulları için tartışmalı bir konu olmuştur ve bunların kullanımına ilişkin anlaşmazlıklar, çeşitli protesto ve davalara yol açmıştır. Çin ve Kore'de bayrak, saldırganlığın ve emperyalizmin sembolü olarak görülmektedir. Japonya'nın birçok askerî sancağı, güneş ışınlı deniz sancağı da dâhil olmak üzere tarihsel olarak Hinomaru'ya dayanmaktadır. Hinomaru ayrıca kamu ve özel kullanımdaki diğer Japon bayrakları için bir şablon görevi görmektedir.

Tarihi

Antik çağdan orta çağa kadar

Kuki Yoshitaka'nın filosu, 1593
Hinomaru'lu Shogun filosu, y. 1634

Hinomaru'nun kökeni kesin olarak bilinmemektedir.[9] Ancak doğan güneş, 7. yüzyılın başlarından beri sembolik bir anlam taşımaktadır; Japon Takımadaları, Asya anakarasının doğusundadır ve dolayısıyla güneşin "doğduğu" yerdir. Japonya'ya bu nedenle genellikle "doğan güneşin ülkesi" denir.[10] 607 yılında Çin İmparatoru Sui Yang'a "Doğan Güneş'in İmparatoru'ndan" diye başlayan resmî bir mektup gönderilmiştir.[11]

Efsaneye göre, imparatorluk tahtının Güneş tanrıçası Amaterasu'nun soyundan geldiği söylendiğinden Güneş, İmparatorluk hanedanıyla yakından ilişkilidir.[12][13] Japon halkının eski Ko-Shintō inancına dâhil edilen doğaya tapınma ve animizmi içeren dini (özellikle tarım ve balıkçılıkta) Güneş'e tapınmayı da içermektedir. Yayoi Dönemi'nden (MÖ 300) Kofun Dönemi'ne (MS 250) kadar, Naikoukamonkyō (内行花文鏡, "Japonya'da üretilen çiçek yaprağı gibi desenlere sahip büyük bir bronz ayna") parlayan güneşin şeklini kutlamak için kullanılmış ve Üç Kutsal Hazine'den biri olan Yata no Kagami'nin bu ayna gibi kullanıldığına dair bir teori bulunmaktadır.[14]

Tokugawa şogunluğuna ait savaş gemisi Asahi Maru, 1856
Ou, Matsushima'daki İmparatorluk Denetimi Sırasında İlerleme, III. Hiroshige (1876)

Doğu seferi (Jinmu tosei) sırasında, İmparator Jimmu'nun kardeşi Ituse no Mikoto, Naniwa'da (günümüz Osaka) klan lideri Nagasunehiko'ya ("uzun bacaklı adam") karşı girilen bir savaşta öldürüldü. İmparator Jimmu, güneşin torunları olarak, güneşe (doğu) doğru değil, güneşin tarafında (batıya karşı) savaşmak istediğini fark etti. Böylece klanıyla birlikte batıya doğru savaşmak için Kii Yarımadası'nın doğu yakasına gitti. Kumano'ya (veya Ise'ye) ulaştılar ve Yamato'ya doğru yola çıktılar. Nagasunehiko ile yapılan ikinci savaşta galip geldiler ve Kinki bölgesini fethettiler.

Güneş şeklindeki bayrağın kullanımının, imparatorun doğrudan imparatorluk yönetiminin (親政) 645'teki Isshi Olayı'ndan sonra (Taika'nın ilk yılı) kurulmasından bu yana gerçekleştiği düşünülüyordu.[15]

797'de tamamlanan Japon tarih metni Shoku Nihongi, 701'de (Taihō döneminin ilk yılı) İmparator Mommu'nun Chōga'sı (朝賀, 'yeni yıl tebrik töreni') tarafından güneş motifli bayrağın kayıt altına alınmış ilk kullanımına sahiptir.[4][5] Yılbaşı günü tören salonunun dekorasyonu için Nissho (日像, 'altın güneşli bayrak') göndere çekilmiştir.[4][5]

Bayrağın farklı kullanımlarını gösteren siyah beyaz küçük bayrakbilim sembol veya piktogram Japonya bayrağı (1870-1999)

Genpei Savaşı'nın sonuçlarından etkilenmiş olması olasılığı öne çıkıyor.[16] Heian Dönemi'ne kadar İmparatorluk Sarayı'nın sembolü olan Nishiki bayrağında (Nishiki no mihata 錦の御旗), kırmızı zemin üzerine altın rengi bir güneş çemberi ve gümüş bir ay çemberi vardı.[16] Heian Dönemi'nin sonunda, Taira boyu kendilerini bir rejim ordusu olarak tanımladı ve İmparatorluk Mahkemesi'ne göre altın kurslu kırmızı bayrağı (赤地金丸) kullandı.[16] Genji (Minamoto boyu) muhalefetteydi, bu yüzden Genpei Savaşı'nda (1180-1185) savaşırken kırmızı kurslu beyaz bir bayrak (白地赤丸) kullandılar.[16] Taira boyu yenildiğinde, Genji tarafından samuray rejimi (bakufu, 幕府) kuruldu.[16] Oda Nobunaga ve Tokugawa Ieyasu gibi sonradan gelen savaş ağaları, Genji'nin halefleri olduklarını anlayınca savaşta Hinomaru bayrağını kullandılar.[16]

12. yüzyıldan kalma Heike Monogatari adlı eserde, farklı samurayların yelpazelerinde güneş çizimlerinin yer aldığı yazıyordu.[17] Bayrakla ilgili bir efsane de Budist rahip Niçiren'e atfedilir. İddiaya göre, 13. yüzyılda Japonya'nın Moğol istilası sırasında Niçiren, savaşta taşıması için Şogun'a bir güneş sancağı vermiştir.[18]

Nagashino Muharebesi sırasında (28 Haziran 1575), Oda Nobunaga ve Tokugawa Ieyasu'nun müttefik kuvvetleri Takeda Katsuyori ile savaştı.[16] Hem Nobunaga hem de Ieyasu'nun hanedan armalı kendi bayrakları vardı. Ancak aynı zamanda ikisi de Hinomaru'yu da taşıyorlardı.[16]

Japonya'nın en eski bayraklarından biri, Yamanashi'deki Kōshū şehrinde bulunan Unpo-ji tapınağında bulunmaktadır.[16] Efsaneye göre bayrak, İmparator Go-Reizei tarafından Minamoto no Yoshimitsu'ya verilmiştir ve son 1000 yıldır Takeda boyu tarafından bir aile hazinesi olarak değerlendirilmiştir.[16][19]

16. yüzyıldaki birleşme döneminde, her daimyō'nun savaşta kullanılan özel bayrağı vardı. Bayrakların çoğu, genellikle daimyō lordunun mon'unu (hanedan armasını) taşıyan uzun sancak şeklindeydi. Aynı zamanda, aynı ailedeki oğul, baba ve erkek kardeş gibi üyelerin de savaşta taşıyacakları farklı bayrakları vardı. Bayraklar bir çeşit kimlik görevi görüyordu ve askerlerin sırtlarında ve atlarında yer alıyordu. Ayrıca generallerin de kendi bayrakları vardı ve bunların çoğu kare şekli nedeniyle asker bayraklarından farklıydı.[20]

1854'te Tokugawa şogunluğu sırasında Japon gemilerine, kendilerini yabancı gemilerden ayırmak için Hinomaru'yu göndere çekmeleri emredildi.[17] Bundan önce, ABD ve Rusya ile ticaret yapan gemilerde farklı türlerde Hinomaru bayrağı kullanılıyordu.[9] Hinomaru, 1870 yılında Japonya'nın ticari bayrağı olarak ilan edildi. Aynı zamanda 1870'den 1885'e kadar da yasal ulusal bayraktı, bu da onu Japonya'nın benimsediği ilk ulusal bayrak yapmıştır.[21][22]

Ulusal semboller fikri Japonlara tuhaf gelmiş olsa dahi, Meiji rejiminin dış dünyayla iletişim kurabilmesi için bunlara ihtiyacı vardı. Bu, özellikle ABD'li Tuğamiral Matthew C. Perry'nin Yokohama Körfezi'ne çıkartma yapmasından sonra önem kazandı.[23] Meiji rejimi bir süre sonra, Kimigayo marşı ve imparatorluk mührü de dâhil olmak üzere Japonya'ya daha fazla kimlik kazandırdı.[24] 1885 yılında, Japonya Resmî Gazetesi'nde yayımlanmayan önceki tüm yasalar kaldırıldı.[25] Japonya'nın yeni kabinesinin bu kararı nedeniyle, Meiji Restorasyonu'ndan sonra herhangi bir yasa çıkmadığından dolayı Hinomaru de facto olarak ulusal bayraktı.[26]

İlk çatışmalar ve Pasifik Savaşı

1930'lu yıllardaki bir askere kayıt fotoğrafı. Hinomaru bir evde asılmış ve birkaç çocuk tarafından tutuluyor.
Japon, Çin ve Mançu arasındaki uyumu anlatan bir propaganda posteri. Çince başlıkta (sağdan sola) "Japonya, Çin ve Mançukuo'nun iş birliğiyle dünya barış içinde olabilir" yazıyor.

Japonlar bir imparatorluk kurmaya çalışırken ulusal bayrağın kullanımını artırdılar ve Hinomaru, Birinci Çin-Japon ve Rus-Japon Savaşlarındaki zaferlerin ardından yapılan kutlamalarda hazır bulundu. Bayrak aynı zamanda savaş anında ülke çapındaki hazırlıklarda da kullanıldı.[27] 1934'te Japonca bir propaganda filminde, yabancı ülke bayraklarının tasarımlarının eksik veya kusurlu olduğu, Japonya bayrağının ise her şekliyle mükemmel olduğu gösteriliyordu.[28] 1937'de Hiroşima Prefektörlüğü'ndeki bir grup kız, pirinç tabağının ortasında umeboshiden oluşan "bayrak yemekleri" yaparak İkinci Çin-Japon Savaşı sırasında Çin'de savaşan Japon askerlerine destek oldular. Böylece Hinomaru bentō, 1940'lara kadar Japonya'nın savaş seferberliğinin ve askerlerle olan dayanışmanın ana sembolü hâline geldi.[29]

Japonya'nın Çin-Japon Savaşı'ndaki ilk zaferleri sonrasında, Hinomaru kutlamalar için yeniden kullanıldı. Geçit törenleri sırasında her Japonun elinde bulunuyordu.[27]

Bu dönemdeki ders kitaplarında İmparatora ve ülkeye bağlılığı ifade eden çeşitli sloganlarla birlikte Hinomaru da basılmıştı. Yurtseverlik, Japon çocuklarına bir erdem olarak öğretildi. Bayrağı göstermek veya her gün İmparator'a tapınmak gibi yurtseverlik ifadelerinin tümü "iyi bir Japon" olmanın bir parçasıydı.[30]

Bayrak, II. Dünya Savaşı sırasında işgal altındaki Güneydoğu Asya bölgelerinde Japon emperyalizminin bir aracıydı: insanlar bayrağı kullanmak zorundaydı[31] ve öğrenciler sabah bayrak törenlerinde Kimigayo'yu söylediler.[32] Filipinler, Endonezya ve Mançukuo gibi bazı bölgelerde ise yerel bayraklara izin verilmiştir.[33][34][35] Japonya İmparatorluğu'nun bir parçası olan Kore'de, Korelilerin imparatorluğun tebaası olduğunu ilan etmek için Hinomaru ve diğer semboller kullanılmıştır.[36]

Pasifik Savaşı sırasında Amerikalılar, Hinomaru ve Japon askerî uçak nişanı için aşağılayıcı bir terim olan "köfte"yi icat ettiler.[37] Japonlara göre Hinomaru, "tüm dünyanın karanlığını aydınlatacak Yükselen Güneş bayrağı"ydı.[38] Batılılar için Japon ordusunun en güçlü sembollerinden biriydi.[39]

ABD işgali

Hinomaru, 9 Eylül 1945'te Kore'nin Seul şehrinde gönderden indirildi.

Hinomaru, II. Dünya Savaşı ve işgal dönemi boyunca Japonya'nın de facto bayrağıydı.[40] II. Dünya Savaşı'ndan sonra Japonya'nın işgali sırasında, Hinomaru'yu göndere çekmek için Müttefik Kuvvetler Yüksek Komutanı'nın (SCAPJ) iznine ihtiyaç vardı.[41] Kaynaklar, Hinomaru'nun kullanımının ne ölçüde kısıtlandığı konusunda farklılık gösteriyor; bazıları "yasaklı" terimini kullanıyor;[42][43] ancak başlangıçtaki kısıtlamalar ciddi olsa da, bunlar doğrudan bir yasak anlamına gelmiyordu.[40]

II. Dünya Savaşı'ndan sonra, Amerika Birleşik Devletleri Deniz Taşımacılığı Kontrol Otoritesine bağlı Japon ticari denizcileri için, Japon sivil gemileri tarafından bir sancak kullanıldı.[44] "E" sinyal kodundan değiştirilen bayrak, Eylül 1945'ten ABD'nin Japonya'daki işgali sona erene kadar kullanıldı.[45] Japon sularında çalışan ABD gemileri ise, bayrak olarak değiştirilmiş bir "O" sinyal bayrağını kullanmıştır.[46]

2 Mayıs 1947'de General Douglas MacArthur, yeni Japonya Anayasası'nın onaylanmasıyla Hinomaru'nun Millî Diyet Binası, İmparatorluk Sarayı, Başbakanlık konutu ve Yüksek Mahkeme binasında göndere çekilmesine ilişkin kısıtlamaları kaldırdı.[47][48] Bu kısıtlamalar, 1948'de insanların ulusal bayramlarda bayrak taşımasına izin verilerek daha da esnetildi.

Savaş sonrasından 1999'a kadarki süreç

Hinomaru, New York City'deki Birleşmiş Milletler genel merkezinde göndere çekiliyor, 1956

II. Dünya Savaşı'ndan bu yana Japonya bayrağı, ülkenin militarist geçmişiyle olan ilişkisi nedeniyle eleştirilmiştir. Benzer eleştiriler Japonya'nın mevcut millî marşı Kimigayo'ya da yöneltilmiştir.[19] Japonya kendisini diplomatik olarak yeniden kurmaya başladığında, Hinomaru yurtdışında siyasi bir silah olarak kullanıldı. İmparator Hirohito ve İmparatoriçe Kōjun'un Hollanda'ya yaptığı ziyarette Hinomaru, ya Japonya'ya gönderilmesini ya da İkinci Dünya Savaşı sırasında Hollandalı savaş esirlerinin ölümlerinden yargılanmasını talep eden Hollanda vatandaşları tarafından yakıldı.[49] Yurt içinde bayrak, Amerika Birleşik Devletleri ile Japonya arasında müzakere edilen yeni Kuvvetler statüsü sözleşmesine karşı yapılan protestolarda bile kullanılmadı. Sendikaların ve diğer protestocuların en yaygın kullandığı bayrak kırmızı isyan bayrağıydı.[50]

Tokyo 1964 Yaz Olimpiyat Oyunları'na ev sahipliği yaptığında, Hinomaru ve millî marşla ilgili bir sorun bir kez daha gündeme geldi. Olimpiyat oyunlarından önce, ulusal bayrağın güneş kursunun boyutu kısmen değiştirildi. Çünkü bayrak, diğer ulusal bayraklarla dalgalanırken dikkat çekici görünmüyordu.[41] Renk uzmanı Tadamasa Fukiura, güneş kursunun bayrak uzunluğunun üçte ikisi kadar olmasını tercih etti. Fukiura ayrıca 1964 oyunlarının yanı sıra Nagano'daki 1998 Kış Olimpiyatları için de bayrak renklerini seçti.[51]

1989'da İmparator Hirohito'nun ölümü, ulusal bayrakla ilgili ahlaki sorunları bir kez daha gündeme getirdi. Muhafazakârlar, eğer bayrak törenler sırasında eski yaraları yeniden açmadan kullanılabilirse, anlamı konusunda sorgulanmadan Hinomaru'nun ulusal bayrak olmasını önerme şansları olabileceğini hissettiler.[52] Altı günlük resmî yas süresince, Japonya'nın her yerinde bayraklar yarıya indirildi veya siyah bayraklarla kaplandı.[53] İmparatorun cenaze töreni gününde protestocuların Hinomaru'ya zarar verdiği yönündeki haberlere rağmen,[54] okulların Japonya bayrağını çekincesiz yarıya indirme hakkı muhafazakârlara başarı getirdi.[52]

1999'dan günümüze

15 Ağustos 1999 tarihli Resmî Gazete'de yayımlanan Ulusal Bayrak ve Ulusal Marş Hakkındaki Kanun

Ulusal Bayrak ve Marş Hakkındaki Kanun 1999'da kabul edildi ve hem Hinomaru hem de Kimigayo Japonya'nın ulusal sembolleri olarak belirlendi. Kanun, "Uluslararası Barış İşbirliği Kanunu" olarak da bilinen, 1992 tarihli "Birleşmiş Milletler Barışı Koruma Operasyonları ve Diğer Operasyonlar İçin İşbirliğine İlişkin Kanun"dan bu yana Diyet tarafından kabul edilen en tartışmalı kanunlardan biridir.[55]

Liberal Demokrat Parti'den (LDP) Başbakan Keizō Obuchi, 2000 yılında Hinomaru ve Kimigayo'yu Japonya'nın resmî sembolleri hâline getirmek için yasa taslağı hazırlamaya karar verdi. Kabine Baş sekreteri Hiromu Nonaka, mevzuatın İmparator Akihito'nun tahta çıkışının 10. yıldönümüne kadar tamamlanmasını istedi.[56] Bu, her iki sembolün de resmî olarak belirlenmesi için bir mevzuatın düşünüldüğü ilk sefer değildi; 1974 yılında, Okinawa'nın 1972'de Japonya'ya geri veriliş ve 1973'teki petrol krizinin arka planında, Başbakan Kakuei Tanaka, her iki sembolü de Japonya yasalarında yer alan bir yasanın çıkarılacağını ima etmişti.[57] Tanaka, okullara Kimigayo'yu öğretme ve çalma talimatı vermenin yanı sıra, öğrencilerin her sabah bir törenle Hinomaru bayrağını göndere çekmeleri ve 1890'da Meiji tarafından açıklanan İmparatorluk Eğitim Genelgesi'nin belirli unsurlarına dayanan bir ahlâkî müfredat benimsemelerini istedi.[58] Ancak Tanaka, o yıl yasayı Diyet'ten geçirmekte başarısız oldu.[59]

Tasarının ana destekçileri LDP ve Komeito (CGP) olurken, muhalefette yer alan Sosyal Demokrat Parti (SDPJ) ve Komünist Parti (JCP), her iki sembolün de savaş dönemiyle ilgili çağrışımlarına dikkat çekti. JCP, konunun kamuoyu tarafından karara bağlanmasına izin verilmemesi nedeniyle de tasarıya karşı çıktı. Aynı zamanda Japonya Demokratik Partisi (DPJ) bu konuda parti konsensüsü geliştiremedi. DPJ Başkanı ve geleceğin başbakanı Naoto Kan, DPJ'nin tasarıyı desteklemesi gerektiğini, çünkü partinin her iki sembolü de zaten Japonya'nın simgeleri olarak tanıdığını belirtti.[56] Genel Sekreter yardımcısı ve geleceğin başbakanı Yukio Hatoyama, bu tasarının toplum ve devlet okulları arasında daha fazla bölünmeye neden olacağını düşünüyordu. Bu sebeple tasarıya lehte oy verirken Kan aleyhte oy kullandı.[56]

Oylamadan önce yasa tasarılarının Diyet'te ayrılması yönünde çağrılar yapıldı. Waseda Üniversitesi profesörü Norihiro Kato, Kimigayo'nun Hinomaru bayrağından daha karmaşık ve ayrı bir konu olduğunu belirtti.[60] Tasarının oylanması sırasında DPJ ve diğer partilerin ulusal bayrak olarak yalnızca Hinomaru'yu belirleme girişimleri Diyet tarafından reddedildi.[61] Temsilciler Meclisi, tasarıyı 22 Temmuz 1999'da 403'e karşı 86 oyla kabul etti.[62] Ardından mevzuat 28 Temmuz'da Temsilciler Meclisinde gönderildi, 9 Ağustos'ta kabul edildi ve 13 Ağustos'ta da yasalaştı.[63]

8 Ağustos 2009'da DPJ'nin Temsilciler Meclisi, seçim mitinginde tavandan sarkan bir pankartı gösteren bir fotoğraf çekildi. Afiş, DPJ logosunun şeklini oluşturacak şekilde kesilip birbirine dikilen iki Hinomaru bayrağından oluşuyordu. Bu, LDP'yi ve Başbakan Tarō Asō'yu çileden çıkardı ve bu eylemin affedilemez olduğunu söyledi. Buna cevaben DPJ Başkanı Yukio Hatoyama[56] pankartın Hinomaru olmadığını ve bu şekilde değerlendirilmemesi gerektiğini söyledi.[64]

Tasarımı

Göndere çekilmiş bir Japonya bayrağı

1870 yılında kabul edilen 57 Sayılı Başbakanlık Bildirisi'nde yer alan bayrakla ilgili iki hükümden ilki, bayrağı kimin ve nasıl dalgalandıracağını; ikincisi ise bayrağın nasıl üretileceğini belirtiyordu.[9] Oranı ise yedi birim genişlik ve on birim uzunluktu (7:10). Güneşi temsil eden kırmızı kurs, gönder genişliğinin beşte üçü kadar hesaplanmıştır. Kanun, kursun merkezde olması gerektiğini belirtmiş, ancak genellikle gönder tertibatına doğru yüzde biri (1⁄100) oranında yerleştirilmiştir.[2][65] (bu, bayrak dalgalanırken kursun ortalanmış görünmesini sağlar; bu teknik, Bangladeş bayrağı gibi diğer bayraklarda da kullanılır). Aynı yılın 3 Ekim'inde tüccar sancağı ve diğer deniz sancaklarının tasarımına ilişkin düzenlemeler çıkarıldı.[66] Ticari sancak için oran iki birim genişlik ve üç birim uzunluk (2:3) idi. Kursun boyutu aynı, ancak güneş kursu göndere doğru yirmide bir (1⁄20) oranında yerleştirilmiştir.[67]

Bayrağın tasarım şeması

Ulusal Bayrak ve Marş Kanunu çıkınca, bayrağın boyutlarında bir miktar değişiklik yapıldı.[1] Bayrağın genel oranı iki birim genişlik ve üç birim uzunluk (2:3) olacak şekilde değiştirildi. Kırmızı kurs merkeze doğru kaydırıldı, ancak kursun boyutu aynı kaldı.[68] Bayrağın arka planı beyaz ve merkezi kırmızı bir dairedir (紅色, beni iro). Ancak 1999 yasasında renk tonları belirtilmemiştir.[1] Kırmızı renk hakkında verilen tek ipucu, "derin" bir renk olduğudur.[69]

Japonya Savunma Ajansı (şu anda Savunma Bakanlığı) tarafından 1973'te (Şova 48) yayınlanan spesifikasyonlar, Munsell renk şemasında bayrağın kırmızı rengini 5R 4/12 ve beyazını N9 olarak listelemektedir.[70] Belgede, bayrağın yapısı mevcut mevzuata uyacak şekilde 21 Mart 2008'de (Heisei 20) değiştirildi ve Munsell renkleri güncellendi. Ayrıca askeriye tarafından kullanılan sancakların yapımında kullanılabilecek malzemeler akrilik elyaf ve naylon olarak belirtilmiştir. Akrilik için kırmızı renk 5,7R 3,7/15,5 ve beyaz renk N9,4'tür; naylonda kırmızı için 6,2R 4/15,2 ve beyaz için ise N9,2 belirtilmiştir.[70] Resmî Kalkınma Yardımı (ODA) tarafından yayınlanan bir belgede, Hinomaru ve ODA logosunun kırmızı rengi DIC 156 ve CMYK 0-100-90-0 olarak belirtilmiştir.[71] Ulusal Bayrak ve Ulusal Marş Kanunu'nun ilgili müzakereler sırasında, ya parlak kırmızı (赤色, aka iro) bir ton kullanılması ya da Japon Endüstri Standartları'nın renk havuzundan bir renk kullanılması önerisi geldi.[72]

Renk şeması

Resmî renk (Beyaz) Resmî renk (Kırmızı) Renk sistemi Kaynak Yıl
  N9[73]   5R 4/12[73] Munsell DSP Z 8701C[74] 1973
N/A   156 DIC ODA Sembol İşareti Yönergeleri[71] 1995

Kullanımı

Ulusal bir bayramda Osaka metrosundaki bir trende asılı olan bayraklar

Hinomaru ilk tanıtıldığında hükûmet, vatandaşların İmparatoru bayrakla karşılamasını zorunlu kıldı. Japonlar arasında bayrak konusunda bazı kızgınlıklar vardı ve bu da bazı protestolara yol açtı. Bu sebeple bayrağın halk arasında kabul görmesi biraz zaman aldı.[24]

II. Dünya Savaşı'ndan önce tüm evlere ulusal bayramlarda Hinomaru asılması gerekiyordu.[40] Savaştan bu yana, Japonya bayrağının sergilenmesi çoğunlukla belediye binaları gibi ulusal ve yerel yönetimlere bağlı binalarla sınırlıdır; evlerde veya ticari binalarda[40] nadiren görülür, ancak bazı kişiler ve şirketler bayrağın tatil günlerinde asılması gerektiğini de savundu. Japon hükûmeti, vatandaşları ve bölge sakinlerini ulusal bayramlarda Hinomaru'yu göndere çekmeye teşvik etse de, yasal olarak bunu yapmaları zorunlu değildir.[9][75] İmparatorun 80. Doğum Günü olan 23 Aralık 2002'den bu yana Kyushu Demiryolu Şirketi, Hinomaru'yu 330 istasyona astı.[76]

1995'ten itibaren ODA resmî logosunda da Hinomaru motifini kullanılmaya başlandı. Tasarımın kendisi hükûmet tarafından oluşturulmadı (logo, halk tarafından sunulan 5.000 tasarım arasından seçildi) ancak hükûmet, yardım paketleri ve geliştirme programları aracılığıyla Hinomaru'nun görselliğini artırmaya çalışıyordu. ODA'ya göre bayrak kullanımı, Japon halkının sağladığı yardımları simgelemenin en etkili yoluydu.[77]

Hachimaki

Hachimaki takan Kobayashi Takeru

Hachimaki (鉢巻, "başlık-atkı") ortasında kırmızı güneş kursu bulunan beyaz bir saç bandıdır. Bandı takan kişi tarafından azmin, çabanın ve/veya cesaretin sembolü olarak giyilir. Bunlar; örneğin spor seyircileri, doğum yapan kadınlar, öğrenciler, ofis çalışanları,[78] işleriyle gurur duyan esnaflar gibi kesimler tarafından birçok durumda takılır. II. Dünya Savaşı sırasında, bant üzerine "Kesin Zafer" (必勝, Hisshō) veya "Yedi Hayat" ifadesi yazılır ve kamikaze pilotları tarafından da takılırdı. Bu, pilotun ülkesi için ölmeye hazır olduğunu göstermekteydi.[79]

Hinomaru Yosegaki

II. Dünya Savaşı'ndan bir Hinomaru Yosegaki örneği

Japon kültüründe II. Dünya Savaşı sırasında konuşlandırılan bir askerin arkadaşları ve akrabaları için bir Hinomaru imzalayıp ona vermek yaygın bir gelenekti. Bayrak aynı zamanda iyi şans tılsımı ve askerin savaştan sağlıklı dönmesini dilemek için bir dua olarak da kullanılmıştır. Buna ise Hinomaru Yosegaki (日の丸寄せ書き) denmiştir.[80] Bir gelenek ise, yazıların güneş kursuna değmemesidir.[81] Savaşlardan sonra bu bayraklar ele geçirilmiş veya daha sonra ölen Japon askerlerinin üzerinde bulunmuştur. Bu bayrakların bir kısmı hatıra eşyası hâline getirilmiş[81] ve bir kısmı da Japonya ve ölen askerlerin torunlarına iade edilmiştir.[82]

Günümüzde Hinomaru Yosegaki hâlen kullanılmaktadır. Hinomaru'yu iyi şans tılsımı olarak imzalama geleneği sınırlı da olsa hâlâ devam etmektedir. Hinomaru Yosegaki, Japon millî takımına destek vermek için spor etkinliklerinde sergilenmektedir.[83] Modern Japonya'da, bir kişiye uğurlama töreninde, sporcular için, meslektaşlar veya değişim öğrencileri için veda etkinliğinde, mezuniyet ve emeklilik için hediye olarak verilir. 2011 Tōhoku depremi ve tsunamisi gibi doğal felaketlerden sonra insanlar desteklerini göstermek için Hinomaru Yosegaki'nin üzerine notlar yazdılar.

Hinomaru Bentō

Hinomaru bentō

Bentō ve makunouchi, Japon öğle yemeği kutusu türüdür. Bu kutu aynı zamanda Hinomaru pirinci (日の丸ご飯, Hinomaru gohan) de olabilir. Merkezinde güneşi ve Japonya bayrağını temsil eden kırmızı umeboshi (kurutulmuş ume) ve gohan'dan (buğulanmış beyaz pirinç) oluşur. Bir Hinomaru öğle yemeği kutusunun (日の丸弁当, Hinomaru bentō) ortasında yalnızca beyaz pirinç ve kırmızı umeboshi bulunur.[84]

Kültür ve algı

İmparator Naruhito'nun İmparatorluk Sarayı'nda tahta çıkışının ardından bayrak sallayan bir kalabalık İmparatorluk ailesini selamlıyor, 4 Mayıs 2019.

Ana akım medyanın yaptığı anketlere göre Japonların çoğu, 1999 yılında Ulusal Bayrak ve Ulusal Marş Kanunu'nun yürürlüğe girmesinden önce bile bayrağı ulusal bayrak olarak algılıyordu.[85] Buna rağmen bayrağın okul etkinliklerinde veya medyada kullanımına ilişkin tartışmalar hâlen devam etmektedir. Örneğin, Asahi Shimbun ve Mainichi Shimbun gibi liberal gazeteler sıklıkla Japonya bayrağını eleştiren, okuyucularının siyasi yelpazesini yansıtan makalelere yer vermektedir.[86] Diğer Japonlara göre bayrak, Japonya'nın bir imparatorluk olduğu dönemde demokrasinin bastırıldığı zamanı temsil ediyor.[87]

Ulusal bayrağın evlerde ve işyerlerinde asılması da Japon toplumunda tartışılmaktadır. Uyoku dantai (sağcı) aktivistlerle, gerici politikalarla veya holiganlıkla olan ilişkisi nedeniyle çoğu ev ve iş yeri bayrak asmamaktadır.[40] Herhangi bir ulusal bayram veya özel etkinlikte bayrağı göndere çekme zorunluluğu yoktur. Ishikawa'nın Kanazawa kenti, Eylül 2012'de vatandaşları ulusal bayramlarda bayrağı asmalarına teşvik etmek amacıyla hükûmet fonlarını bayrak satın almak için kullanma planlarını önerdi.[88] Japon Komünist Partisi de bayrağa açıkça karşı çıkmaktadır.[kaynak belirtilmeli]

Ulusal bayrağa ilişkin olumsuz algılar, Japonya'nın eski kolonilerinde ve Okinawa gibi Japonya'nın kendi içindeki bölgelerde de mevcuttur. Bunun dikkate değer bir örneği, 26 Ekim 1987'de Okinawalı bir süpermarket sahibinin, Japonya Ulusal Spor Festivali'nin başlamasından önce bayrağı yakmasıdır.[89] Okinawa'daki diğer olaylar arasında okul törenleri sırasında bayrağın düşmesi ve öğrencilerin "Kimigayo" sesleri eşliğinde bayrağı kaldırırken onu onurlandırmayı reddetmesi yer alıyordu.[27] Her ikisi de Japon İmparatorluğu tarafından işgal edilen Çin Halk Cumhuriyeti ve Kore Cumhuriyeti'nde, Hinomaru'nun 1999'da resmî olarak benimsenmesi, Japonya'nın sağa doğru kayması ve aynı zamanda yeniden militarizasyona doğru bir adım atılması tepkileriyle karşılandı.[kaynak belirtilmeli] 1999 yılındaki yasanın kabulü, aynı zamanda Yasukuni Tapınağı'nın statüsü, ABD-Japonya askeri iş birliği ve füze savunma programının oluşturulmasına ilişkin tartışmalarla aynı zamana denk gelmiştir.[kaynak belirtilmeli]

Japonya'da Hinomaru'nun yakılmasını suç sayan bir yasa yoktur, ancak yabancı bayraklar yakılamaz.[90][91]

Protokol

1912 tarihli Yönetmelik 1'de yayınlanan İmparator için Yas Bayrağının Asılması diyagramı

Protokole göre bayrak, gün doğumundan gün batımına kadar gönderde kalabilir; işletmelerin ve okulların açılıştan kapanışa kadar bayrağı gönderde tutmasına izin verilmektedir.[92] Japonya]'da hem Japonya'nın hem de başka bir ülkenin bayrağı aynı anda göndere çekildiğinde, Japonya bayrağı solda olur, misafir ülkenin bayrağı sağda bulunur. Her iki bayrak da aynı yükseklikte ve eşit büyüklükte olmalıdır. Birden fazla yabancı bayrak sergilendiğinde ise, Japonya bayrağı Birleşmiş Milletler tarafından belirlenen alfabetik sıraya göre düzenlenir.[93] Bayrak göndere çekilmek için uygun durumda olmadığında, özel olarak yakılarak imha edilir.[92] Ulusal Bayrak ve Ulusal Marş Kanunu'nda, bayrağın nasıl kullanılması gerektiği belirtilmemektedir, ancak farklı bölgeler, Hinomaru ve diğer bölge bayraklarının kullanılması için kendi düzenlemelerini uygulamaktadırlar.[94][95]

Yas durumu

Hinomaru'nun en az iki yas usulü vardır. Bunlardan biri, birçok ülkede yaygın olduğu gibi bayrağın yarıya indirilmesidir (半旗, Han-ki). Dışişleri Bakanlığı büroları da yabancı bir ülkenin devlet başkanı için cenaze töreni yapıldığında bayrağı yarıya indirir.[96] Diğer bir usulü ise, bayrak alemini saracak şekilde, bayrağın üzerine (弔旗, Chō-ki) adı verilen siyah şerit bez eklemektir. Bu usul, geçmişi İmparator Meiji'nin 30 Temmuz 1912'deki ölümüne kadar uzanır. Kabine, ulusal bayrağın yarıya indirilmesini ilan etme yetkisine sahiptir.[97]

Devlet okulları

Hokkaidō'da hem Hinomaru hem de Hokkaidō Prefektörlük bayrağının bulunduğu bir salondaki mezuniyet töreni. Okulun kendi bayrağı ise konuşmacıların sağında yer almaktadır.

II. Dünya Savaşı'nın sona ermesinden bu yana, Eğitim, Kültür, Spor, Bilim ve Teknoloji Bakanlığı, kendi yetki alanları altındaki okullarda hem Hinomaru hem de Kimigayo'nun (ulusal marş) kullanımını teşvik etmek için çeşitli açıklamalar ve düzenlemeler yayınlamıştır. Bu ifadelerden ilki 1950'de yayımlandı ve her iki sembolün de kullanılmasının arzu edildiğini ancak zorunlu olmadığını belirtti. Bu istek daha sonra hem ulusal bayramlarda hem de tören etkinlikleri sırasında öğrencileri ulusal bayramların ne olduğu konusunda teşvik etmek ve savunma eğitimini teşvik etmek için sembolleri içerecek şekilde genişletildi.[41] 1989 yılında eğitim yönergelerinde yapılan bir reformda, LDP kontrolündeki hükûmet ilk olarak bayrağın okul törenlerinde kullanılmasını ve ona ve Kimigayo'ya gereken saygının gösterilmesini talep etti.[98] Bu emre uymayan okul görevlilerine yönelik cezalar da 1989 reformlarıyla yasalaştı.[41]

Ulusal Bayrak ve Marş Hakkında Kanunun kabul edilmesinden sonra Eğitim, Kültür, Spor, Bilim ve Teknoloji Bakanlığı tarafından yayımlanan 1999 müfredat kılavuzu, "giriş ve mezuniyet törenlerinde, okulların Japonya bayrağını göndere çekmesi ve öğrencilere Kimigayo'yu söylemeleri talimatını vermesi gerektiğini" belirtmektedir.[99] Buna ek olarak, bakanlığın ilkokullar için 1999 müfredat kılavuzuna ilişkin yorumunda "uluslararasılaşmanın ilerlemesi göz önüne alındığında, vatanseverliğin ve Japon olma bilincinin teşvik edilmesinin yanı sıra, okul çocuklarının Japonya ve Kimigayo'ya karşı saygılı tutumlarını beslemek önemlidir."[100] Bakanlık ayrıca Japon öğrencilerin kendi sembollerine saygı göstermemesi durumunda diğer ulusların sembollerine de saygı gösteremeyeceklerini belirtti.[101]

Okullar hem marş hem de ulusal bayrak konusunda tartışmaların odağı olmuştur.[43] Tokyo Eğitim Kurulu, kendi yetki alanı dâhilindeki etkinliklerde hem marşın hem de bayrağın kullanılmasını zorunlu kılmaktadır. Bu karar, okul öğretmenlerinin her iki sembole de saygı duymasını, aksi takdirde işlerini kaybetme riskiyle karşı karşıya kalmalarını gerektirmektedir.[102] Bazıları bu tür kuralların Japonya Anayasası'nı ihlal ettiğini söyleyerek protesto etti, ancak Kurul, okulların devlet kurumları olması nedeniyle çalışanlarının öğrencilerine nasıl iyi bir Japon vatandaşı olunacağını öğretme yükümlülüğünün olduğunu savundu.[19] Bir protesto işareti olarak okullar, okul mezuniyetlerinde Hinomaru'yu kullanmayı reddetti ve bazı veliler bayrağı yırttı.[43] Bazı öğretmenler, Hinomaru ve Kimigayo'yu onurlandırmaları emredilmesi nedeniyle Tokyo valisi Shintarō Ishihara ve üst düzey yetkililere karşı suç duyurusunda bulundu ancak başarısız oldu.[103] Daha önceki itirazların ardından Japonya Öğretmenler Birliği, hem bayrağın hem de marşın kullanılmasını kabul etti; daha küçük olan Tüm Japonya Öğretmenler ve Personel Birliği hâlâ hem sembollere hem de bunların okul sistemi içinde kullanılmasına karşı çıkıyor.[104]

İlgili bayraklar

Askerî bayraklar

Ayrıca bakınız: Yükselen Güneş bayrağı
Japon ordusunun Habarovsk'u işgal etmesinin bir örneği, 1920. Hem Hinomaru hem de Yükselen Güneş bayrağı (arka planda) tasvir edilmiştir.

Japonya Öz Savunma Kuvvetleri (JSDF) ve Japon Kara Öz Savunma Kuvvetleri, Hachijō-Kyokujitsuki (八条旭日旗) adı verilen, dışarıya doğru uzanan sekiz kırmızı ışın içeren Yükselen Güneş bayrağını kullanır.[105]

Güneş kursu tasarımının iyi bilinen bir çeşidi, Siemens yıldızı oluşumunda 16 kırmızı ışın içeren güneş kursudur; bu, tarihsel olarak Japon ordusu, özellikle Japon İmparatorluk Ordusu ve Japon İmparatorluk Deniz Kuvvetleri tarafından da kullanılmıştır. Japoncada Jyūrokujō-Kyokujitsu-ki (十六条旭日旗) olarak bilinen sancak, ilk olarak 15 Mayıs 1870'te savaş bayrağı olarak kabul edildi ve 1945'te II. Dünya Savaşı'nın sonuna kadar kullanıldı. 30 Haziran 1954'te yeniden kabul edildi ve günümüzde Japon Kara Öz Savunma Kuvvetleri'nin (JGSDF) ve Japon Deniz Öz Savunma Kuvvetleri'nin (JMSDF) savaş bayrağı ve deniz sancağı olarak kullanılmakta.[105] JSDF Genelkurmay başkanı Katsutoshi Kawano, Yükselen Güneş bayrağının Deniz Öz Savunma Kuvvetleri denizcilerinin "gururu" olduğunu söylemiştir.[106] Japon İmparatorluk Ordusu tarafından kullanılmaya devam edilmesi nedeniyle bu bayrak, Çin ve Kore'de Nazi bayrağına benzer olumsuz çağrışımlar taşımakta.[107] Eskiden sömürgeleştirilmiş olan bu ülkeler, bu bayrağın II. Dünya Savaşı sırasındaki Japon emperyalizminin bir sembolü olduğunu ve 2020 Tokyo Olimpiyatları için devam eden bir çatışma olayı olduğunu belirtiyorlar.

1952'de bağımsız olarak kurulan Japon Hava Öz Savunma Kuvvetleri'nin (JASDF) amblemi yalnızca düz güneş kursuna sahiptir.[108] Bu, ışınlı İmparatorluk forsunu çağrıştırmayan ambleme sahip tek hizmet dalıdır. Ancak şubenin üslerde ve geçit törenleri sırasında uçmak için özel bir sancağı bulunmaktadır. Japon Hava Öz Savunma Kuvvetleri bayrağı ilk olarak 1955'te JASDF'nin 1954'te kurulmasından sonra kabul edildi. Bayrak kobalt mavisidir ve birleşik bir yıldız, ay, Hinomaru güneş kursu ve bulutların üzerinde altın kanatlı bir kartal bulunur.[109] JASDF bayrağının en güncel hâli 19 Mart 2001'de yeniden kabul edilmiştir.

Resmî bir ulusal bayrak olmasa da, Z işaret bayrağı Japon denizcilik tarihinde önemli bir rol oynadı. 27 Mayıs 1905'te Mikasa'dan Amiral Tōgō Heihachirō, Rus Baltık Filosu'na saldırmaya hazırlanıyordu. Tsushima Muharebesi başlamadan önce Togo, Mikasa'da Z bayrağını astı ve Rus filosuyla çatışmaya girerek Japon savaşını kazandı. Bayrağın dalgalandırılması mürettebata şunları söylüyordu: "Japon İmparatorluğu'nun kaderi bu tek savaşa bağlı; herkes çaba gösterecek ve elinden gelenin en iyisini yapacak." Japonya'nın Aralık 1941'de Hawaii'deki Pearl Harbor'a saldırısının arifesinde uçak gemisi Akagi'de de Z bayrağı asılmıştı.[110]

İmparatorluk bayrakları

Bayrağın farklı kullanımlarını gösteren siyah beyaz küçük bayrakbilim sembol veya piktogram Japon İmparatoru'nun bayrağı

1870'den itibaren Japon İmparatoru (o zamanki İmparator Meiji), İmparatoriçe ve imparatorluk ailesinin diğer üyeleri için bayraklar oluşturuldu.[111] İlk başta, İmparator'un bayrağı sanatsal bir desenin ortasında duran bir güneşle süslüydü. Karada, denizde ve arabada kullanılan bayrakları vardı. Araba bayrakları, tek renkli bir arka planın ortasına yerleştirilmiş, 16 yapraklı, tek renkli bir krizantemden oluşmaktaydı.[66] Bu bayraklar, İmparator'un kırmızı zemin üzerine krizantemleri bayrak olarak kullanmaya karar vermesiyle 1889'da kullanımdan kaldırıldı. 1889'da kabul edilen bayraklar, renk tonlarında ve oranlarında küçük değişikliklerle birlikte günümüzde imparatorluk ailesi tarafından kullanılmaktadır.[112][113]

Mevcut İmparatorun bayrağı 16 yapraklı bir krizantemdir (Kikkamon, Japonca: 菊花紋 olarak adlandırılır), altın rengindedir ve 2:3 oranında kırmızı bir arka plan üzerinde ortalanmıştır. İmparatoriçe, şeklinin kırlangıç olması dışında aynı bayrağı kullanmaktadır. Veliaht prens ve veliaht prenses ise, bayrakların ortasında daha küçük bir krizantem ve beyaz bir bordür dışında aynı bayrakları kullanmaktadırlar.[114] Krizantem, 12. yüzyılda İmparator Go-Toba'nın hükümdarlığından bu yana İmparatorluk tahtıyla ilişkilendirilmiştir, ancak 1868 yılına kadar İmparatorluk tahtının özel sembolü haline gelmemiştir.[111]

Bölgesel bayraklar

Okinawa Preferktörlüğü ve Urasoe Şehri bayraklarıyla dalgalanan Hinomaru

Japonya'nın 47 prefektörlüğünün her birinin, ulusal bayrak gibi, tek renkli bir alan üzerinde (arka planın iki renkli olduğu Ehime prefektörlüğü hariç) mon adı verilen bir sembolden oluşan kendi bayrağı vardır. Hiroşima'nınki gibi, teknik özellikleri ulusal bayrağa uyan çeşitli prefektörlük bayrakları da vardır (2:3 oranı, mon merkeze yerleştirilir ve bayrağın uzunluğunun 3⁄5'i kadardır).[115] Mon'lardan bazıları prefektörlüğün adını Japonca karakterlerle yazılmış şekilde içerir; diğerleri ise konumunun veya başka bir özel özelliğinin stilize edilmiş tasvirleridir. Belediyeler de kendi bayraklarını kabul edebilirler. Şehir bayraklarının tasarımları prefektörlük bayraklarına benzer: tek renkli arka plan üzerinde bir mon. Bunun bir örneği Kumamoto Prefektörlüğü'ndeki Amakusa bayrağıdır: Şehir sembolü Katakana karakteri ア'dan (a) oluşur ve dalgalarla çevrilidir.[116]

Türevler

Bayrağın farklı kullanımlarını gösteren siyah beyaz küçük bayrakbilim sembol veya piktogram Eski Japan Post bayrağı (1872-1887)
Asahi Shimbun bayrağı

Ordu tarafından kullanılan bayraklara ek olarak, diğer birçok bayrak tasarımı da ulusal bayraktan ilham almıştır. Eski Japan Post bayrağı, bayrağın ortasına yerleştirilmiş kırmızı yatay çubuklu bir Hinomaru'dan oluşuyordu. Kırmızı güneşin etrafında da ince beyaz bir halka vardı. Daha sonra yerini beyaz zemin üzerine kırmızı posta işaretinden oluşan bir bayrağa bıraktı.[117]

Yakın zamanda tasarlanan iki ulusal bayrak da Japonya bayrağına benzemektedir. 1971'de Pakistan'dan bağımsızlığını kazanan Bangladeş, ülke topraklarının altın renginde bir haritasını içeren kırmızı bir daireyle çevrelenmiş, yeşil arka plana sahip bir ulusal bayrağı benimsedi. 1972'de kabul edilen ve günümüzde kullanılan bayrakta altın rengi harita kaldırılmıştır. Bangladeş hükûmeti resmî olarak kırmızı kursu bir daire olarak adlandırmakta;[118] kırmızı renk, ülkenin kurulması için dökülen kanı simgelemektedir.[119] Bir ada ülkesi olan Palau da benzer tasarıma sahip bir bayrak kullanmaktadır, ancak renkleri tamamen farklıdır. Palau hükûmeti, Japonya bayrağının ulusal bayrakları üzerinde bir etkisi olduğunu belirtmese de, Japonya, Palau'yu 1914'ten 1944'e kadar yönetmiştir.[120] Palau bayrağı, gök mavisi bir arka plan üzerinde merkezi olmayan altın sarısı bir dolunaydan oluşmaktadır.[121] Ay, barışı ve genç bir ulusu temsil ederken, mavi arka plan, Palau'nun tam bağımsızlığını kazandığı 1981'den 1994'e kadar özyönetime geçişini temsil etmektedir.[122]

Japon donanma sancağı, zamanla diğer bayrak tasarımlarını da etkilemiştir. Benzer bir tasarım Asahi Shimbun gazetesi tarafından kullanılmaktadır. Bayrağın alt kısmında güneşin dörtte biri gösterilmektedir. Kanji karakteri 朝, bayraktaki güneşin içinde beyaz olarak yer alır. Güneşten, bayrağın diğer köşesine doğru, kırmızı ve beyaz olarak uzanan toplam 13 ışın yer almaktadır.[123][124] Asahi Shimbun, Japonya Ulusal Lise Beyzbol Şampiyonası'nın ana sponsoru olduğundan bayrak, turnuvanın yapıldığı yerlerde de sıkça görülmektedir.[125] Japon İmparatorluk Deniz Kuvvetleri'nin rütbe sancakları ve bayraklarının tasarımları da deniz sancağına dayanmaktaydı.[126]

Galeri

  • Meiji Anıtı'nda Japonya bayrağı
    Meiji Anıtı'nda Japonya bayrağı
  • Japonya Öz Savunma Kuvvetleri, Mike Pence'in ziyareti sırasında ulusal bayrağı taşıyan muhafızları onurlandırdı.
    Japonya Öz Savunma Kuvvetleri, Mike Pence'in ziyareti sırasında ulusal bayrağı taşıyan muhafızları onurlandırdı.
  • Bir okul girişindeki bayraklar
    Bir okul girişindeki bayraklar
  • Türkiye'nin başkenti Ankara'daki bir Japonya bayrağı
    Türkiye'nin başkenti Ankara'daki bir Japonya bayrağı
  • Yokohama bayrağı (solda) ve Yokohama Limanı'nda dalgalanan Hinomaru (ortada)
    Yokohama bayrağı (solda) ve Yokohama Limanı'nda dalgalanan Hinomaru (ortada)
  • Tokyo'daki bir tören sırasında ulusal bayrak taşıyan itfaiyeciler
    Tokyo'daki bir tören sırasında ulusal bayrak taşıyan itfaiyeciler
  • Doğu Asya Futbol Şampiyonası'nın final maçında Tokyo Olimpiyat Stadyumu'ndaki büyük Japonya bayrakları (14 Şubat 2010)
    Doğu Asya Futbol Şampiyonası'nın final maçında Tokyo Olimpiyat Stadyumu'ndaki büyük Japonya bayrakları (14 Şubat 2010)
  • Horoz ve Japon bayrağını tutan kadın
    Horoz ve Japon bayrağını tutan kadın

Ayrıca bakınız

Notlar

  1. ^ 57 numaralı bildiri ile sivil sancak olarak
  2. ^ Ulusal bayrak ve tasarımında küçük değişiklikler sonrası

Kaynakça

  1. ^ a b c d e f g 国旗及び国歌に関する法律 | e-Gov法令検索 (Ulusal bayrak ve marşa ilişkin kanunlar). Japonya hükûmeti. 1999. 3 Aralık 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Aralık 2023. 
  2. ^ a b "郵船商船規則". ja.wikisource.org (Japonca). Japonya hükûmeti. 27 Şubat 1870. 3 Aralık 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Aralık 2023. 
  3. ^ "国立国会図書館デジタルコレクション". dl.ndl.go.jp. Ulusal Diyet. doi:10.11501/787950. 3 Aralık 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Aralık 2023. 
  4. ^ a b c "｢国旗｣の真実をどれだけ知っていますか". 東洋経済オンライン (Japonca). 23 Aralık 2015. 2 Mart 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Aralık 2023. 
  5. ^ a b c "JHTI - Shoku NIhongi". jhti.berkeley.edu. Kaliforniya Üniversitesi (Berkeley). 4 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Aralık 2023. 
  6. ^ "日の丸の御旗". Yamanashi Turizm Organizasyonu. 1 Ekim 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Aralık 2023. 
  7. ^ "宝物殿の案内". Unpoji. 4 Kasım 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Aralık 2023. 
  8. ^ Axelrod, Alan (2009). Little-Known Wars of Great and Lasting Impact (İngilizce). Fair Winds Press. s. 54. ISBN 978-1-61673-461-9. 3 Aralık 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Şubat 2024. 
  9. ^ a b c d National Flag and Ahthem (PDF). Web Japan (Japonca). Japonya Dışişleri Bakanlığı. 2000. 15 Haziran 2010 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Aralık 2023. 
  10. ^ Edgington, David W. (2003). Japan at the Millennium: Joining Past and Future (İngilizce). UBC Press. ss. 123-124. ISBN 978-0-7748-0899-6. 3 Aralık 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Şubat 2024. 
  11. ^ Dyer, Henry (1909). Japan in World Politics: A Study in International Dynamics (İngilizce). Blackie & son limited. s. 24. 3 Aralık 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Şubat 2024. 
  12. ^ Ashkenazi, Michael (2003). Handbook of Japanese mythology. Handbooks of world mythology. Santa Barbara (Calif.): ABC-CLIO. ss. 112-113. ISBN 978-1-57607-467-1. 
  13. ^ Hall, James; Puleston, Chris (1996). Illustrated dictionary of symbols in eastern and western art. 1. paperback ed. Boulder, Colo: Icon Ed. s. 110. ISBN 978-0-06-430982-0. 
  14. ^ 日本神話の考古学 (Japonca). ISBN 9784022566409. 3 Aralık 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Şubat 2024. 
  15. ^ 日本なんでもはじめ (Japonca). ナンバ一ワン. 1985. s. 149. ISBN 978-4-931016-06-4. 3 Aralık 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Şubat 2024. 
  16. ^ a b c d e f g h i j 国旗「日の丸」のルーツは「種子島家の船贈」 (PDF) (Japonca). Nishinomote Şehri. 28 Ocak 2021. 28 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Aralık 2023. 
  17. ^ a b Itō, Mayumi (2003). The Hatoyama dynasty: Japanese political leadership through the generations. New York: Palgrave Macmillan. s. 205. ISBN 978-1-4039-6331-4. 
  18. ^ Feldman, David (2 Kasım 2004). Do Elephants Jump? (İngilizce). Harper Collins. ss. 151-155. ISBN 978-0-06-053913-9. 
  19. ^ a b c Hongo, Jun (17 Temmuz 2007). "Hinomaru, 'Kimigayo' express conflicts both past and future". japantimes.co.jp. 18 Temmuz 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Aralık 2023. 
  20. ^ Turnbull, Stephen R.; Gerrard, Howard (2001). Ashigaru 1467-1649. Warrior series. Oxford: Osprey. ISBN 978-1-84176-149-7. 
  21. ^ Goodman, Roger, (Ed.) (1996). Case studies on human rights in Japan. 1. publ. Richmond: Japan Library. ss. 77-78. ISBN 978-1-873410-35-6. 
  22. ^ 国立国会図書館. "日の丸はいつ法律で定められたか。". レファレンス協同データベース (Japonca). 20 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Aralık 2023. 
  23. ^ Feiler, Bruce (11 Mayıs 2004). Learning to Bow: Inside the Heart of Japan (İngilizce). Harper Collins. s. 214. ISBN 978-0-06-057720-9. 9 Aralık 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Şubat 2024. 
  24. ^ a b Ohnuki-Tierney, Emiko (2002). Kamikaze, cherry blossoms, and nationalisms: the militarization of aesthetics in Japanese history. Chicago, Ill. London: University of Chicago Press. ss. 68-69. ISBN 978-0-226-62091-6. 
  25. ^ Röhl, Wilhelm, (Ed.) (2005). History of law in Japan since 1868. Handbuch der Orientalistik / hrsg. von B. Spuler ... Sect. 5, Japan. Leiden: Brill. s. 20. ISBN 978-90-04-13164-4. 
  26. ^ Goodman, Roger; Refsing, Kirsten, (Ed.) (2003). Ideology and practice in modern Japan. Nachdr. Londra: Routledge. ss. 32-33. ISBN 978-0-415-06102-5. 
  27. ^ a b c Befu, Harumi (2001). Hegemony of homogeneity: an anthropological analysis of "Nihonjinron". 1. publ. Melbourne: Trans Pacific Press. ss. 92-95. ISBN 978-1-876843-05-2. 
  28. ^ Nornes, Abé Mark (2003). Japanese documentary film: the Meiji era through Hiroshima. Visible evidence. Minneapolis [Minn.]: University of Minnesota Press. s. 81. ISBN 978-0-8166-4046-1. 
  29. ^ Cwiertka, Katarzyna Joanna (2006). Modern Japanese cuisine: food, power and national identity. 1. publ. Londra: Reaktion Books. ss. 117-119. ISBN 978-1-86189-298-0. 
  30. ^ Partner, Simon (2004). Toshié: a story of village life in twentieth-century Japan. A Philip E. Lilienthal book. Berkeley, Calif. London: University of California Press. ss. 55-56. ISBN 978-0-520-24097-1. 
  31. ^ Tipton, Elise K. (2002). Modern Japan: a social and political history. Nissan Institute/Routledge Japanese studies series. Londra: Routledge. s. 137. ISBN 978-0-415-18538-7. 
  32. ^ Newell, William H. (1981). Japan in Asia, 1942-1945. Congrès international des orientalistes. Singapore: Singapore University press. s. 28. ISBN 978-9971-69-014-4. 
  33. ^ Inc, Time (21 Haziran 1937). LIFE (İngilizce). Time Inc. 10 Aralık 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Şubat 2024. 
  34. ^ "The Controversial Philippine National Flag". nhi.gov.ph. 1 Haziran 2009. 1 Haziran 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Aralık 2023. 
  35. ^ Taylor, Jean Gelman (2003). Indonesia: peoples and histories. New Haven, Conn.: Yale University Press. s. 321. ISBN 978-0-300-10518-6. 
  36. ^ Goodman, Roger, (Ed.) (1996). Case studies on human rights in Japan. 1. publ. Richmond: Japan Library. s. 102. ISBN 978-1-873410-35-6. 
  37. ^ Morita, D. (19 Nisan 2007) "A Story of Treason", San Francisco: Nichi Bei Times.
  38. ^ Ebrey, Patricia Buckley; Walthall, Anne; Palais, James B. (2009). East Asia: a cultural, social, and political history. 2. ed. Belmont, Calif: Wadsworth. s. 443. ISBN 978-0-547-00534-8. 
  39. ^ Son of Heaven. LIFE (İngilizce). Time Inc. 10 Haziran 1940. 10 Aralık 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Şubat 2024. 
  40. ^ a b c d e Befu, Harumi (2001). Hegemony of homogeneity: an anthropological analysis of "Nihonjinron". 1. publ. Melbourne: Trans Pacific Press. ss. 32-33. ISBN 978-1-876843-05-2. 
  41. ^ a b c d Goodman, Roger, (Ed.) (1996). Case studies on human rights in Japan. 1. publ. Richmond: Japan Library. ss. 81-83. ISBN 978-1-873410-35-6. 
  42. ^ Hardacre, Helen; Kern, Adam L., (Ed.) (1997). New directions in the study of Meiji Japan. Brill's Japanese studies library (İngilizce). Leiden New York Köln: Brill. s. 653. ISBN 978-90-04-10735-9. 
  43. ^ a b c Weisman, Steven R.; Times, Special To the New York (29 Nisan 1990). "For Japanese, Flag and Anthem Sometimes Divide". The New York Times (İngilizce). ISSN 0362-4331. 24 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Aralık 2023. 
  44. ^ "邦人船員消滅" (Japonca). 9 Aralık 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  45. ^ The Journal of Transport History (İngilizce). Manchester University Press. 1987. s. 41. 27 Aralık 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Şubat 2024. 
  46. ^ Carr, Harold Gresham (1956). Flags of the World (İngilizce). Warne. s. 200. 28 Aralık 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Şubat 2024. 
  47. ^ "Letter from Shigeru Yoshida to Genaral MacArthur dated May 2, 1947(テキスト) | 日本国憲法の誕生". www.ndl.go.jp (Japonca). 27 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Aralık 2023. 
  48. ^ "Letter from Douglas MacArthur to Prime Minister dated May 2, 1947(Text) | Birth of the Constitution of Japan". www.ndl.go.jp (İngilizce). 27 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Aralık 2023. 
  49. ^ Large, Stephen Stoker (1992). Emperor Hirohito and Shōwa Japan: a political biography. Nissan institute-Routledge Japanese studies series. London New York: Routledge. s. 184. ISBN 978-0-415-03203-2. 
  50. ^ 山住正己 (1988). 日の丸・君が代問題とは何か (Japonca). 大月書店. s. 76. ISBN 978-4-272-41032-3. 27 Aralık 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Şubat 2024. 
  51. ^ Fukiura, Tadamasa (2009). ブラックマヨネーズ (TV). Japan: New Star Creation.
  52. ^ a b Borneman, John (2004). Death of the father: an anthropology of the end in political authority. New York: Berghahn books. s. 112. ISBN 978-1-57181-111-0. 
  53. ^ "Hirohito, 124th Emperor of Japan, Is Dead at 87". The New York Times. 7 Ocak 1989. 7 Ocak 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Aralık 2023. 
  54. ^ Kataoka, Tetsuya, (Ed.) (1992). Creating single-party democracy: Japan's postwar political system. Hoover Institution Press publication. Stanford: Hoover Inst. Press. s. 149. ISBN 978-0-8179-9111-1. 
  55. ^ Kersten, Rikki; Stockwin, J. Arthur; Williams, David, (Ed.) (2006). The left in the shaping of Japanese democracy: essays in honour of J.A.A. Stockwin. 1. publ. Londra: Routledge [u.a]. s. 91. ISBN 978-0-415-33435-8. 
  56. ^ a b c d Itō, Mayumi (2003). The Hatoyama dynasty: Japanese political leadership through the generations (İngilizce). New York: Palgrave Macmillan. ss. 209-210. ISBN 978-1-4039-6331-4. 
  57. ^ Goodman, Roger, (Ed.) (1996). Case studies on human rights in Japan. 1. publ. Richmond: Japan Library. ss. 82-83. ISBN 978-1-873410-35-6. 
  58. ^ "Education: Tanaka v. the Teachers". Time. 17 Haziran 1974. 23 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ocak 2024. 
  59. ^ Okano, Kaori; Tsuchiya, Motonori (1999). Education in contemporary Japan: inequality and diversity. 1. publ. Cambridge: Cambridge University Press. s. 237. ISBN 978-0-521-62686-6. 
  60. ^ Calichman, Richard, (Ed.) (2005). Contemporary Japanese thought. Weatherhead books on Asia. New York, N.Y.: Columbia Univ. Press. s. 211. ISBN 978-0-231-13620-4. 
  61. ^ "国旗・国歌法案、衆院で可決　民主党は自主投票". Japonya Demokratik Partisi. 22 Temmuz 1999. 19 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ocak 2024. 
  62. ^ "第１４５回国会　本会議　第４７号". Ulusal Diyet Kütüphanesi. 22 Temmuz 1999. 14 Temmuz 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ocak 2024. 
  63. ^ "議案審議経過情報: 国旗及び国歌に関する法律案". Temsilciler Meclisi. 13 Ağustos 1999. 23 Mart 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ocak 2024. 
  64. ^ "【日本の議論】日の丸裁断による民主党旗問題　国旗の侮辱行為への罰則は是か非か". Sankei Shimbun. 30 Ağustos 2009. 2 Eylül 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ocak 2024. 
  65. ^ Yosiharu Takenaka. Basic knowledge of the flag and flag that I want to know (2003) (İngilizce). ss. 68-69. ISBN 4-87797-054-1. 
  66. ^ a b "明治3年太政官布告第651号 [Prime Minister's Proclamation No. 651]". Ulusal Diyet Kütüphanesi. 3 Ekim 1870. 20 Ekim 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ocak 2024. 
  67. ^ Yoshiharu Takenaka (2003). 知っておきたい国旗・旗の基礎知識 [Flag basics you should know]. s. 66. ISBN 4-87797-054-1. 
  68. ^ "What is the symbolism of Japan's flag?". Japonya'nın San Francisco Başkonsolosluğu. 1 Ocak 2008. 11 Aralık 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ocak 2024. 
  69. ^ "National Flag & National Anthem". Kabine Ofisi, Japonya Hükûmeti. 2006. 22 Mayıs 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ocak 2024. 
  70. ^ a b Defense Specification Z 8701C (DSPZ8701C) (PDF). Savunma Bakanlığı. 27 Kasım 1973. 20 Nisan 2012 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ocak 2024. 
  71. ^ a b 銘板、ステッカー（日章旗マーク、ODA シンボルマーク）等に係る取り扱いについて (PDF) (Japonca). Gelişimsel Yardım Ofisi. 1 Eylül 1995. 28 Eylül 2011 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ocak 2024. 
  72. ^ "第１４５回国会　国旗及び国歌に関する特別委員会　第４号". Ulusal Diyet Kütüphanesi. 2 Ağustos 1999. 19 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ocak 2024. 
  73. ^ a b Hexadecimal obtained by placing the colors in Feelimage Analyzer 25 Ocak 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  74. ^ 防 衛 省 仕 様 書 改 正 票 (PDF) (Japonca). Savunma Bakanlığı. 27 Kasım 1973. 20 Nisan 2012 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Şubat 2024. 
  75. ^ "答弁書第九号". Temsilciler Meclisi. 27 Nisan 1954. 29 Eylül 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ocak 2024. 
  76. ^ "ＪＲ九州、日の丸を掲揚へ 有人３３０駅、祝日に". 47news. 26 Kasım 2002. 8 Aralık 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ocak 2024. 
  77. ^ "Japan's Official Development Assistance White Paper 2006". Japonya Dışişleri Bakanlığı. 2006. 26 Ocak 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ocak 2024. 
  78. ^ "Hachimaki - Japanese Headbands". DuncanSensei Japanese (İngilizce). 24 Mart 2015. 21 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ocak 2024. 
  79. ^ Cutler, Thomas J. (14 Ekim 2013). The Battle of Leyte Gulf: 23-26 October 1944 (İngilizce). Naval Institute Press. s. 271. ISBN 978-1-55750-243-8. 26 Ocak 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Şubat 2024. 
  80. ^ "開催中の平和資料館収蔵品展から「日の丸寄せ書き」について". Himeji Şehri, Hyogo Eyaleti. 13 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ocak 2024. 
  81. ^ a b Smith, Whitney; Bührer, Emil M., (Ed.) (1975). Flags through the ages and across the world. New York, NY: McGraw-Hill. s. 171. ISBN 978-0-07-059093-9. 
  82. ^ McBain, Roger (9 Temmuz 2005). "Going back home". Courier & Press. 21 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ocak 2024. 
  83. ^ Takenaka, Yoshiharu (2003). Flag basics you should know (Japonca). s. 101. ISBN 4-87797-054-1. 
  84. ^ "Japan's Patriotic Bento Box (Hinomaru)". Japan-talk.com. John Spacey. 25 Ocak 2014. 7 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ocak 2024. 
  85. ^ "国旗・国歌法制化について". Asahi Research. TV Asahi. 18 Temmuz 1999. 23 Mayıs 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ocak 2024. 
  86. ^ テレビニュースの多様化により、異なる番組の固定視聴者間に生じる意見の差 (PDF) (Japonca). Hoso Bunka Vakfı. 18 Temmuz 1999. 28 Şubat 2008 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ocak 2024. 
  87. ^ Khan, Yoshimitsu (1997). Japanese moral education past and present. Madison: Fairleigh Dickinson Univ. Press [u.a.] s. 190. ISBN 978-0-8386-3693-0. 
  88. ^ "Town eyes subsidy for residents to buy flag". The Japan Times. 12 Eylül 2012. 16 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ocak 2024. 
  89. ^ Wundunn, Sheryl (11 Kasım 1995). "Yomitan Journal: A Pacifist Landlord Makes War on Okinawa Bases". The New York Times. 10 Aralık 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ocak 2024. 
  90. ^ Lauterpacht, Elihu; Greenwood, C. J.; Oppenheimer, A. G. (31 Ekim 2002). International Law Reports (İngilizce). Cambridge University Press. s. 599. ISBN 978-0-521-80775-3. 26 Ocak 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Şubat 2024. 
  91. ^ Inoguchi, Takashi; Jain, Purnendra (18 Kasım 2000). Japanese Foreign Policy Today (İngilizce). Palgrave Macmillan. s. 228. ISBN 978-0-312-22707-4. 26 Ocak 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Şubat 2024. 
  92. ^ a b "世界の国旗". 世界の国旗 (Japonca). 3 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Şubat 2024. 
  93. ^ プロトコール (PDF) (Japonca). Dışişleri Bakanlığı. 2009. 6 Şubat 2011 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Şubat 2024. 
  94. ^ "国旗及び国歌の取扱いについて". Hokkaido Eyaleti Polisi. 18 Kasım 1999. 6 Mayıs 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Şubat 2024. 
  95. ^ "国旗及び県旗の取扱いについて" (PDF). Kanagawa Eyaleti Polisi. 29 Mart 2003. 4 Ekim 2011 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Şubat 2024. 
  96. ^ 「グローカル通信」平成２１年５月号 プロトコール講座 (PDF) (Japonca). Dışişleri Bakanlığı. Mayıs 2009. s. 1. 7 Haziran 2011 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Şubat 2024. 
  97. ^ "全国戦没者追悼式の実施に関する件". Kabine Ofisi. 14 Mayıs 1963. 10 Mart 2005 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Şubat 2024. 
  98. ^ Trevor, Malcolm (2001). Japan: Restless Competitor : the Pursuit of Economic Nationalism (İngilizce). Psychology Press. s. 78. ISBN 978-1-903350-02-7. 
  99. ^ "学校における国旗及び国歌の取扱いについて". Hiroşima Valiliği Eğitim Kurulu Sekreterliği. 11 Eylül 2001. 22 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Şubat 2024. 
  100. ^ "小学校学習指導要領解説社会編，音楽編，特別活動編". Eğitim Bakanlığı. 1999. 19 Mart 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Şubat 2024. 
  101. ^ Aspinall, Robert W. (16 Ağustos 2001). Teachers' Unions and the Politics of Education in Japan (İngilizce). SUNY Press. s. 125. ISBN 978-0-7914-5049-9. 13 Ağustos 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Şubat 2024. 
  102. ^ "A touchy subject". The Guardian (İngilizce). 5 Haziran 2006. ISSN 0261-3077. 29 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Şubat 2024. 
  103. ^ "Ishihara's Hinomaru order called legit". The Japan Times. 5 Ocak 2006. 27 Aralık 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Şubat 2024. 
  104. ^ Heenan, Patrick (1998). The Japan Handbook (İngilizce). Taylor & Francis. s. 206. ISBN 978-1-57958-055-1. 19 Şubat 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Şubat 2024. 
  105. ^ a b "自衛隊法施行令（昭和二十九年六月三十日政令第百七十九号）". Japonya hükûmeti. 30 Haziran 1954. 7 Nisan 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Şubat 2024. 
  106. ^ "Japan to skip S. Korea fleet event over 'rising sun' flag". The Asahi Shimbun. 6 Ekim 2018. 6 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Şubat 2024. 
  107. ^ "赵薇欲代言抗日网游洗刷"军旗装事件"之辱(图)". Xinhua. 11 Ağustos 2006. 7 Temmuz 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Şubat 2024. 
  108. ^ 〇海上自衛隊の使用する航空機の分類等及び塗粧標準等に 関する達 (PDF) (Japonca). Savunma Bakanlığı. 24 Aralık 1962. 22 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Şubat 2024. 
  109. ^ 自衛隊の旗に関する訓令 (PDF) (Japonca). Savunma Bakanlığı. 25 Mart 2008. 22 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Şubat 2024. 
  110. ^ Carpenter, Ronald H. (2004). Rhetoric in Martial Deliberations and Decision Making: Cases and Consequences (İngilizce). Univ of South Carolina Press. ISBN 978-1-57003-555-5. 13 Ağustos 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Şubat 2024. 
  111. ^ a b Fujitani, Takashi (28 Nisan 2023). Splendid Monarchy: Power and Pageantry in Modern Japan (İngilizce). University of California Press. ss. 48-49. ISBN 978-0-520-92098-9. 19 Şubat 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Şubat 2024. 
  112. ^ Matoba, Seinosuke (1901). 陸軍と海軍 (Japonca). 吉岡平助. ss. 180-181. 19 Şubat 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Şubat 2024. 
  113. ^ 高橋雄一 (1903). 海軍問答 (Çince). 共益商社書店. ss. 180-181. 19 Şubat 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Şubat 2024. 
  114. ^ "朕樞密顧問ノ諮詢ヲ經テ皇室儀制令ヲ裁可シ茲ニ之ヲ公布セシム". 8 Aralık 2008. 8 Aralık 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Şubat 2024. 
  115. ^ "○広島県県章および県旗の制定". Hiroşima Eyaleti hükûmeti. 16 Temmuz 1968. 19 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Şubat 2024. 
  116. ^ "○天草市章". Amakusa Şehri hükûmeti. 27 Mart 2003. 30 Eylül 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Şubat 2024. 
  117. ^ "郵便のマーク(徽章きしょう)". "Tei Park" İletişim Müzesi. 2 Ocak 2013. 2 Ocak 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Şubat 2024. 
  118. ^ People's Republic of Bangladesh Flag Rules (1972) (PDF) (İngilizce). Bangladeş Halk Cumhuriyeti Başbakanlık Ofisi. Temmuz 2005. 14 Temmuz 2010 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Şubat 2024. 
  119. ^ "Bangladeş Hollanda Büyükelçiliği". 24 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Şubat 2024. 
  120. ^ Fossen, Anthony B. Van (1992). The International Political Economy of Pacific Islands Flags of Convenience (İngilizce). Centre for the Study of Australia-Asia Relations, Faculty of Asian and International Studies, Griffith University. ISBN 978-0-86857-474-5. 25 Şubat 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Şubat 2024. 
  121. ^ "Palau Flag". Palau hükûmeti. 13 Kasım 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Şubat 2024. 
  122. ^ Smith, Whitney (1 Ocak 2001). Flag Lore of All Nations (İngilizce). Millbrook Press. s. 73. ISBN 978-0-7613-1753-1. 25 Şubat 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Şubat 2024. 
  123. ^ 斎藤信也 (1987). 記者四十年 (Japonca). 朝日新聞社. s. 53. ISBN 978-4-02-260421-7. 13 Ağustos 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Şubat 2024. 
  124. ^ 田崎史郎 (15 Aralık 2004). 梶山静六: 死に顔に笑みをたたえて (Japonca). 講談社. s. 11. ISBN 978-4-06-212592-5. 25 Şubat 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Şubat 2024. 
  125. ^ Finn, Gerry P. T.; Giulianotti, Richard (2000). Football Culture: Local Contests, Global Visions (İngilizce). Frank Cass. s. 213. ISBN 978-0-7146-5041-8. 25 Şubat 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Şubat 2024. 
  126. ^ GORDON, W. J. (1915). FLAGS OF THE WORLD PAST AND PRESENT THEIR STORY AND ASSOCIATIONS (İngilizce). ss. 217-218. 25 Şubat 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Şubat 2024. 

Konuyla ilgili yayınlar

Dış bağlantılar

Wikimedia Commons'ta Japonya bayrağı ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!