Ünlem cümlesi; hayret, kızgınlık, şaşkınlık, üzüntü, sevinç, korku, coşku, telaş, sevgi gibi duyguları kuvvetli bir şekilde ifade etmek için kullanılan cümle. Yazımda ünlem cümlelerinin sonuna ünlem işareti konur. Ünlem cümlelerinde her zaman bir ünlem bulunmak zorunda değildir. Emir cümlelerinin bir kısmı aynı zamanda ünlem cümlesidir. Bunun yanı sıra "ki" bağlacıyla da ünlem cümlesi kurulabilir. Herhangi bir cümle, ses tonu ile ünlem cümlesi hâline getirilebilir.[1]
Örnekler:
- Git başımdan!
- Hey, bu taraftayız!
- Eyvah! Dosyayı evde unuttum!
- Şşşt, sus bakayım!
- Sana o kadar kızgınım ki!
- Yazıklar olsun!
- Selam!
Kaynakça
|
|---|
| Fonetik | | Sesler | |
|---|
| Ses uyumları | |
|---|
| Ses olayları | |
|---|
|
|
|---|
| Kök ve ekler | |
|---|
| Kelime bilgisi | | Kelime türleri | |
|---|
| Anlamına göre kelimeler | |
|---|
| Yapısına göre kelimeler | |
|---|
| tamlamalar | |
|---|
|
|
|---|
| Cümle bilgisi | | Cümlenin ögeleri | |
|---|
| Anlamına göre cümleler | |
|---|
| Yapısına göre cümleler | |
|---|
| Ögelerinin dizilişine göre cümleler | |
|---|
| Yüklemin cinsine göre cümleler | |
|---|
|
|---|
| Anlatım | |
|---|
