ยาโคบ เป็นบุตรคนที่สองของอิสอัค กับนางเรเบคาห์ มีพี่ชายฝาแฝดชื่อเอซาว แต่ทั้งสองแตกต่างกัน เอซาว ตัวแดงมีขนทั่วตัว เป็นนายพรานมือแม่น เป็นที่รักของอิสอัค ขณะที่ยาโคบ เป็นเด็กเงียบ ๆ อยู่กับบ้าน แต่เป็นที่รักของนางเรเบคาห์ ผู้เป็นแม่
วันหนึ่ง ขณะที่ยาโคบต้มอาหารอยู่ อีเซากลับมาจากท้องทุ่งและหิวจัด จึงขออาหารจากยาโคบ ยาโคบจึงกล่าวว่า "ขายสิทธิบุตรหัวปีของพี่ให้ฉันก่อนซิ" อีเซาซึ่งกำลังหิวจัดจึงยอมสาบานมอบสิทธิบุตรหัวปีให้แก่ยาโคบ เพื่อแลกกับขนมปังและถั่วแดงต้ม ซึ่งถือได้ว่าอีเซา ได้ดูหมิ่นสิทธิบุตรหัวปี[ 1]
อิสอัคอวยพรแก่ยาโคบ ภาพโดย โกเวิร์ท ฟลินซ์ เมื่ออิสอัค แก่ตัวลง และตาของท่านก็ขุ่นมัว ท่านจึงเรียกอีเซาให้ไปพบ และบอกให้อีเซาออกไปล่าสัตว์เพื่อทำอาหารมาให้ เพื่ออิสอัคจะได้อวยพรเอซาวต่อหน้าพระเจ้า แต่นางเรเบคาห์ได้ยิน จึงเรียกยาโคบ และให้ยาโคบนำลูกแพะมาให้นางปรุงเป็นอาหาร และให้ยาโคบนำอาหารนั้นไปให้อิสอัครับประทาน โดยนางเรเบคาห์ ได้นำเสื้อผ้าของเอซาวที่นางมีให้ยาโคบสวมใส่ และนำหนังแพะห่อหุ้มมือ และคอของยาโคบไว้ แล้วยาโคบจึงนำอาหารเข้าไปให้อิสอัค แม้อิสอัคจะสงสัยเนื่องจากเสียงพูดที่แตกต่าง แต่ไม่สามารถจับผิดได้เนื่องจากสายตาที่ขุ่นมัว
เมื่อรับประทานอาหารเสร็จแล้ว ท่านจึงอวยพรให้ยาโคบ ต่อหน้าพระพักตร์พระเจ้าว่า "ขอให้ชนชาติทั้งหลายรับใช้เจ้า ขอให้ประชาชาติกราบไหว้เจ้า ขอให้เป็นเจ้านายเหนือพี่น้อง และบุตรชายมารดาเจ้ากราบไหว้เจ้า ผู้ใดสาปแช่งเจ้าก็ขอให้ผู้นั้นถูกสาป และผู้ใดอวยพรเจ้าก็ขอให้ผู้นั้นได้รับพร"[ 2]
เมื่ออีเซากลับมาจากล่าสัตว์ และเตรียมอาหารนำมาให้บิดา แต่ช้ากว่ายาโคบ จึงไม่ได้รับพรจากบิดา และต้องสูญเสียสิทธิในมรดกทั้งสิ้นของบิดาไป อีเซาจึงโกรธแค้นยาโคบ และวางแผนจะฆ่ายาโคบ ภายหลังจากที่บิดาเสียชีวิต นางเรเบคาห์ทราบเรื่อง จึงได้ส่งยาโคบไปอยู่กับ ลาบัน พี่ชายของนาง ที่เมืองปัดดานอารัม
เมื่อยาโคบเดินทางไปยังบ้านของลาบัน ลุงของตนเอง และยาโคบขอรับใช้ลาบัน เป็นเวลา 7 ปี เพื่อให้ได้ นางราเชล มาเป็นภรรยา ฝ่ายลาบันมีบุตรสาว 2 คน คือ เลอาห์ คนพี่ และ ราเชล คนน้อง รูปร่างสละสลวย และงามน่าดู เมื่อครบกำหนด 7 ปี ลาบันก็ยก เลอาห์ให้เป็นภรรยาของยาโคบ โดยให้เหตุผลว่า ไม่มีธรรมเนียมที่จะยกน้องสาวให้ก่อนพี่หัวปี และให้ครบ 7 วันก่อน จึงจะยกนางราเชลให้ แต่ยาโคบต้องยอมรับใช้ลาบันอีก 7 ปี[ 3]
เมื่อนางราเชล คลอดโยเซฟ บุตรชายคนที่ 11 ยาโคบก็ขอเดินทางกลับบ้านบิดา และต่อรองค่าจ้าง เป็นแพะ แกะ ที่มีจุด ด่าง และดำ ซึ่งยาโคบได้ใช้ภูมิปัญญาในการผสมพันธุ์แพะ และแกะ ที่เป็นจุด ด่าง และดำ จนมั่งมีมากขึ้น มีฝูงแพะ แกะฝูงใหญ่ ฝูงอูฐฝูงลา คนใช้ชายหญิง เป็นเหตุให้บุตรชายของลาบันไม่พอใจยาโคบมาก เมื่อพระเจ้าทรงสั่งให้ยาโคบกลับไปยังดินแดนของอับราฮัม ยาโคบจึงปรึกษากับ นางราเชล และนางเลอาห์ ซึ่งภรรยาทั้งสอง ก็ยินดีเดินทางไปกับยาโคบ ทั้งหมดจึงพากันเดินทางกลับไปยังเทือกเขากิเลอาด[ 4]
ที่เปนีเอล ริมฝั่งแม่น้ำยับบอก ยาโคบพักแรมจากการเดินทางกลับจากบ้านของลาบัน ระหว่างรอพบเอซาว พี่ชายฝาแฝดของตนเอง ในคืนนั้นมีชายคนหนึ่งมาปล้ำสู้กับยาโคบ ตั้งแต่ดึกจนรุ่งเช้า ก็ไม่ปรากฏผลแพ้ชนะ ชายผู้นั้นจึงแตะที่ข้อต่อสะโพกของยาโคบ และทำให้สะโพกของยาโคบนั้นเคล็ดไป และชายผู้นั้นจึงตั้งชื่อใหม่ให้แก่ยาโคบว่าอิสราเอล ซึ่งแปลว่า ผู้ปล้ำสู้กับพระเจ้า[ 5]
เมื่อยาโคบเดินทางกลับจากบ้านของลาบัน ขณะกลับเข้าบ้านเกิด ยาโคบได้ใช้ให้คนไปพบ เอซาว พี่ชายฝาแฝด ของตนเพื่อแจ้งข่าว และระหว่างนั้นยาโคบได้แบ่งทรัพย์สมบัติของตนส่วนหนึ่งไว้ให้เป็นของขวัญแก่เอซาว
เอซาวได้นำคนสี่ร้อยคนออกมาต้อนรับยาโคบ และคืนดีกันในวันนั้นเอง เอซาวก็กลับเข้าไปพักอยู่เมืองเสอีร์ ส่วนยาโคบกับครอบครัวพักอยู่ที่สุคคท ต่อมาจึงได้ย้ายไปยังเบธเอล เอฟราธาห์ (เบธเลเฮม) และคีริยาทอารบาเป็นลำดับ ขณะเดินทางจากเบธเอลไปยังเมืองเอฟราธาห์ นางราเชลก็เจ็บท้องคลอดบุตรชายคนสุดท้องชื่อ เบนยามิน แล้วเสียชีวิตลง[ 6]
บุตรที่เกิดจากนางเลอาห์ : รูเบน, สิเมโอน, เลวี, ยูดาห์, อิสสาคาร์, เศบูลุน (และดีนาห์ ผู้เป็นบุตรี)
บุตรที่เกิดจากนางบิลฮาห์: ดาน และ นัฟทาลี
บุตรที่เกิดจากนางศิลปาห์: กาด และ อาเชอร์
บุตรที่เกิดจากนางราเชล: โยเซฟ และเบนยามิน บุตรของยาโคบทั้งหมด ยกเว้นเบนยามิน เกิดที่เมืองปัดดานอารัม บ้านของลาบัน ลุงของยาโคบนั่นเอง ส่วนเบนยามินนั้น เกิดที่เมืองเอฟราธาห์ และเป็นบุตรชายคนสุดท้องของยาโคบ
ยาโคบได้ไปใช้บั้นปลายชีวิตที่ประเทศอียิปต์ ด้วยเกิดเหตุภัยแล้งยาวนาน และโยเซฟบุตรชายของเขาได้เป็นผู้ปกครองอียิปต์ และยาโคบได้เข้าเฝ้าฟาโรห์ แห่งอียิปต์เมื่อมีอายุได้ 130 ปี เมื่อยาโคบอายุได้ 147 ปี ก็เสียชีวิต ก่อนเสียชีวิต ยาโคบได้เรียกโยเซฟมาสั่งเสียว่า "อย่าฝังศพเราไว้ในอียิปต์[ 7] [ 8]
ยาโคบ (อาหรับ : يعقوب , อักษรโรมัน: Ya’qūb นบี 25 ท่าน ซึ่งถูกกล่าวในคัมภีร์กุรอาน ของอิสลาม เป็นบุตรชายของนบีอิสหาก (อิสอัค) ซึ่งเป็นหลานชายของนบีอิบรอฮีม (อับราฮัม)[ 9] อิสรออีล (อิสราเอล )[ 10] ฮีบรู : ישראל , ยิสราเอล, แอราเมอิก : ܐܝܣܪܐܝܠ อาหรับ : إسراءيل หรือ إسرائيل , อิสรออีล แปลว่า บ่าวของอัลลอฮ์, ผู้ที่อัลลอฮ์ทรงเลือก, พลังแห่งศรัทธา) โดยอัลลอฮ์ทรงมอบชื่อนี้ให้ท่านระหว่างที่ท่านกำลังเดินทางจากเมืองฮัรรอน ในประเทศตุรกี ปัจจุบัน สู่เมืองอัลเคาะลีล ในรัฐปาเลสไตน์ ท่านถูกกล่าวในคัมภีร์กุรอาน 16 ครั้ง บุตรชาย 12 คนของท่านถูกเรียกว่า อัลอัสบาฏ บุตรของท่านคนหนึ่งนามว่า ยูซุฟ หรือ โยเซฟ ได้เป็นนบีและเราะสูล และเป็นอัลอะซีซ (ผู้ทรงเดชานุภาพ) แห่งอียิปต์
↑ หนังสือปฐมกาล บทที่ 25 ข้อที่ 27-34
↑ หนังสือปฐมกาล บทที่ 27 ข้อ 1-40
↑ หนังสือปฐมกาล บทที่ 29 ข้อที่ 1-30
↑ หนังสือปฐมกาล บทที่ 30-31
↑ หนังสือปฐมกาล บทที่ 32 ข้อที่ 22-32
↑ หนังสือปฐมกาล บทที่ 32, 33 และ 35
↑ หนังสือปฐมกาล บทที่ 47 ข้อที่ 29-31
↑ หนังสือปฐมกาล บทที่ 49 และ 50
↑ อัลกุรอาน 37:111-112 ↑ Qai'm, Mahdi Muntazir (2007). Jesus Through the Qur'an and Shi'ite Narrations (Bilingual ed.). Queens, New York: Tahrike Tarsile Qur'an. p. 26. ISBN 978-1879402140
ยุคบรรพกาล (1–11) ยุคปฐมบรรพบุรุษ (12–50) วรรคที่มีชื่อเสียง
