| ภาษาแอราเมอิก |
|---|
ܐܪܡܝܐ / ארמיא / 𐡀𐡓𐡌𐡉𐡀 / ![]()    ![]()
Ārāmāyā อารามายา |
| ประเทศที่มีการพูด | อาร์มีเนีย, อาเซอร์ไบจาน, อินเดีย (สมัยพระเจ้าอโศกมหาราช), อิหร่าน, อิรัก, อิสราเอล, ปาเลสไตน์, ประเทศจอร์เจีย, เลบานอน, รัสเซีย, ซีเรีย, ตุรกี |
|---|
| ภูมิภาค | ตลอดตะวันออกกลาง, เอเชียกลาง, ยุโรป, สหรัฐอเมริกา และ ออสเตรเลีย |
|---|
| จำนวนผู้พูด | 445,000 คน (ไม่พบวันที่) |
|---|
| ตระกูลภาษา | |
|---|
| ระบบการเขียน | อักษรแอราเมอิก, อักษรซีเรียค, อักษรฮีบรู, อักษรมันดาอิก |
|---|
| รหัสภาษา |
|---|
| ISO 639-2 | arc |
|---|
| ISO 639-3 | มีหลากหลาย:
arc – ภาษาแอราเมอิก (ตายแล้ว)
aii – ภาษาแอราเมอิกใหม่อัสซีเรีย
aij – ภาษาลิชานิด โนชาน
amw – ภาษาแอราเมอิกใหม่ตะวันตก
bhn – ภาษาแอราเมอิกใหม่โบห์ตัน
bjf – ภาษาแอราเมอิกใหม่บาร์ซานีของชาวยิว
cld – ภาษาแอราเมอิกใหม่แคลเดีย
hrt – ภาษาเฮทเตวิน
huy – ภาษาฮูลัวลา
kqd – ภาษากอย ซันจัก ซูรัต
lhs – ภาษามลาห์โซ
lsd – ภาษาลิชานา เดนี
mid – ภาษามันดาอิกใหม่
myz – ภาษามันดาอิกคลาสสิก
sam – ภาษาแอราเมอิกซามาริทัน
syc – ภาษาซีเรียค (คลาสสิก)
syn – ภาษาเซยานา
tmr – ภาษาแอราเมอิกบาบิโลเนียของชาวยิว
trg – ภาษาลิชาน ดิดาน
tru – ภาษาตูโรโย |
|---|
ภาษาแอราเมอิก[1] (อังกฤษ: Aramaic language) เป็นภาษาตระกูลเซมิติกที่มีความเป็นมายาวนานกว่า 3,000 ปีเป็นภาษากลางของบริเวณตะวันออกใกล้ในช่วง 157 ปีก่อนพุทธศักราชถึง พ.ศ. 1243 ก่อนจะถูกแทนที่ด้วยภาษาอาหรับ ภาษาแอราเมอิกโบราณเป็นภาษาหลักของจักรวรรดิเปอร์เซีย บาบิโลเนีย และอัสซีเรีย แพร่กระจายไปจนถึงกรีซและอินเดีย หลังจากพระเจ้าอเล็กซานเดอร์มหาราชทำลายจักรวรรดิเปอร์เซีย ภาษาแอราเมอิกกลายเป็นภาษาทางการของรัฐสำคัญ ๆ ในสมัยนั้น เมื่อมีการใช้พูดแพร่หลายจึงเกิดความแตกต่างเป็นสำเนียงตะวันตกและตะวันออก เป็นภาษาเริ่มต้นของหนังสือเกี่ยวกับคัมภีร์ไบเบิลของดาเนียลและเอซรา และเป็นภาษาหลักในทัลมุด เชื่อกันว่าภาษาแอราเมอิกเป็นภาษาแม่ของพระเยซู ภาษาแอราเมอิกใหม่ยังคงใช้พูดเป็นภาษาแม่ โดยเฉพาะในหมู่ชาวอัสซีเรีย
ภาษาแอราเมอิกเป็นภาษาสำคัญภาษาหนึ่งของชาวยิว ปรากฏในม้วนหนังสือแห่งทะเลสาบเดดซี ยังคงใช้ในพิธีสวดของชุมชนชาวคริสต์ในซีเรีย เลบานอน และอิรัก ยังคงใช้พูดโดยคนกลุ่มเล็ก ๆ ในอิหร่าน อาร์มีเนีย จอร์เจีย ซีเรีย และอิรัก โดยทั่วไปปัจจุบันเขียนด้วยอักษรซีเรียค แต่สามารถเขียนด้วยอักษรละติน อักษรฮีบรู และอักษรซีริลลิกได้
สำเนียง
ภาษาแอราเมอิกอยู่ในตระกูลแอฟโฟร-เอเชียติก สาขาเซมิติก สาขาย่อยเซมิติกตะวันออกเฉียงเหนือ อยู่ในสาขาเดียวกับภาษาคานาอันไนต์และภาษาฮีบรู แต่ละสำเนียงของภาษาแอราเมอิกมีการออกเสียงต่างกันออกไป มีหน่วยพื้นฐานของเสียงต่างกันถึง 25 - 40 หน่วยเสียง โดยสำเนียงเก่าจะมีเสียงมากกว่าสำเนียงใหม่ ตัวอย่างเช่น การออกเสียงภาษาแอราเมอิกของชาวยิวจะไม่มีลำดับของพยัญชนะที่เน้นเสียง สำเนียงต่าง ๆ มักเกิดจากจากการยืมคำและอิทธิพลของภาษาข้างเคียงเช่น ภาษาอาหรับ ภาษาเคิร์ด ภาษาอาเซอรีและภาษาตุรกี
ไวยากรณ์
รากศัพท์ในภาษาแอราเมอิกเป็นเช่นเดียวกับภาษากลุ่มเซมิติกทั่วไปคือเป็นรากศัพท์พยัญชนะสามตัว ซึ่งสื่อความหมายอย่างกว้าง เช่น k-t-b หมายถึงการเขียน เมื่อเพิ่มเสียงสระเข้าไประหว่างพยัญชนะจะได้ความหมายที่เปลี่ยนไป เช่น
- Kṯāḇâ, ลายมือเขียน จารึก ตัวหนังสือ
- Kṯāḇê, คัมภีร์ไบเบิล
- Kāṯûḇâ, เลขานุการ
- Kṯāḇeṯ, ฉันเขียนแล้ว
- Eḵtûḇ, ฉันจะเขียน
คำนามแบ่งเป็นสองเพศคือบุรุษลึงค์และสตรีลึงค์ มีรูปเอกพจน์และพหูพจน์ รวมทั้งรูปทวิพจน์สำหรับนามที่ต้องอยู่เป็นคู่ ปัจจุบันนามทวิพจน์ค่อยๆหายไปจากภาษาแอราเมอิกสมัยใหม่ คำนามและคำคุณศัพท์มีสามสถานะ ซึ่งใกล้เคียงกับการกในภาษาอื่น สถานะสัมบูรณ์ เป็นรูปแบบพื้นฐานของคำนาม (เช่น, kṯâḇâ, 'ลายมือเขียน') สถานะโครงสร้างเป็นรุปแบบที่ใช้กับวลีแสดงความเป็นเจ้าของ (เช่น, kṯāḇaṯ malkṯâ, ลายมือของพระราชินี) สถานะเน้นใช้เหมือนกับคำนำหน้านามในภาษาอังกฤษ (เช่น, kṯāḇtâ, ลายมือเขียน (เน้น)) ภาษาแอราเมอิกไม่มีคำนำหน้านาม
คำกริยาในภาษาแอราเมอิก เมื่อมีการเปลี่ยนรูปรากศัพท์จะทำให้หน้าที่ของคำเปลี่ยนไป เช่น รูปถูกกระทำ (eṯkṯeḇ, มันถูกเขียน), การเน้นหนัก (katteḇ, เขาสั่งให้เขียน'ความหมายกว้างขึ้น (aḵteḇ, เขาประพันธ์) หรือการรวมกันระหว่างหน้าที่ดังกล่าว มีสองกาลคือ กาลสมบูรณ์และกาลไม่สมบูรณ์ การเรียงประโยคโดยมากเป็นแบบกริยา-ประธาน-กรรม ภาษาแอราเมอิกในเปอร์เซียเรียงประโยคแบบ ประธาน-กรรม-กริยา แบบเดียวกับภาษาอัคคาเดีย ซึ่งเป็นอิทธพลมาจากภาษาเปอร์เซีย
อ้างอิง
- ↑ ราชบัณฑิตยสถาน, พจนานุกรมศัพท์ศาสนาสากล อังกฤษ-ไทย ฉบับราชบัณฑิตยสถาน, พิมพ์ครั้งที่ 3, ราชบัณฑิตยสถาน, 2552, หน้า 459
