สงครามอาณานิคมโปรตุเกส

สงครามอาณานิคมโปรตุเกส Guerra Colonial Portuguesa
ส่วนหนึ่งของ การร้องเรียกเอกราชในแอฟริกาและสงครามเย็น
วันที่ 4 กุมภาพันธ์, พ.ศ. 2504 – 25 เมษายน, พ.ศ. 2517 (13 ปี 2 เดือน 3 สัปดาห์) สถานที่ โปรตุเกสแองโกลา, โปรตุเกสกินี และ โปรตุเกสโมซัมบิก ผล แองโกลา,กาบูเวร์ดี,กินี-บิสเซา, โมซัมบิก และ เซาตูเมและปรินซิปีเป็นอิสระ: ทหารโปรตุเกสชนะในแองโกลาและโมซัมบิก. โปรตุเกสเข้าควบคุมดินแดนแองโกลาและเกือบทั้งหมดของประเทศโมซัมบิกตลอดความขัดแย้งและพ่ายแพ้บางส่วนในโปรตุเกสกินี[2][3] การล้มสลายของระบอบเอสตาโด โนโว ในโปรตุเกส (การปฏิวัติคาร์เนชั่น)[4] ภายหลังการถอนตัวของทหารโปรตุเกสทั้งหมดจากแอฟริกาภายใต้ข้อตกลง ลูซากาและแอลวอร์ [5] ดินแดน เปลี่ยนแปลง ประเทศในทวีปแอฟริกาที่เคยตกเป็นเมืองขึ้นของโปรตุเกส ได้รับเอกราช[6]
คู่สงคราม
โปรตุเกส Supported by:  แอฟริกาใต้ โรดีเซีย  มาลาวี[1]	MPLA FNLA UNITA FLEC PAIGC เฟรลีมู Supported by:  สหภาพโซเวียต  คิวบา  จีน  สหรัฐอเมริกา ซาอีร์  แอลจีเรีย  ตูนิเซีย  แทนซาเนีย  แซมเบีย  เซเนกัล  กินี คองโก ลิเบีย อียิปต์ ยูโกสลาเวีย บัลแกเรีย
ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ
ผู้นำ: อังตอนียู ดือ ออลีไวรา ซาลาซาร์ มาเซโล เคตาโน Américo Tomás แองโกลา: Francisco da Costa Gomes โปรตุเกสกินี: António de Spínola Otelo Saraiva de Carvalho โมซัมบิก: António Augusto dos Santos (1964-69) Kaúlza de Arriaga (1969-74)	'แองโกลา: อโกซตินโฮ เนโตร ฌูแซ เอดัวร์ดู ดุช ซังตุช Lúcio Lara Holden Roberto Jonas Savimbi โปรตุเกสกินี: Amílcar Cabral Luís Cabral ชูเอา เบร์นาร์ดู วีเอรา Domingos Ramos Pansau Na Isna Francisco Mende โมซัมบิก: เอดูอาร์โด มอนเลน (1962–69) โยอาควิม ชิสซาโน (1962-75) Filipe Samuel Magaia (1964–66) ซาโมรา มาเชล (1969–75)
กำลัง
ประจำในยุโรป 148,000นาย; ในแองโกลา 65,000 นาย ในโปรตุเกสกินี 32,000 นาย ในโมซัมบิก 51,000 นาย	กองกำลังกองโจร 38,000-43,000 นาย; ในแองโกลา 18,000 นาย ในโปรตุเกสกินี 10,000 นาย ในโมซัมบิก 10-15,000 นาย
ความสูญเสีย
ถูกสังหาร 8,827 นายในแองโกลา ได้รับบาดเจ็บ (ทางร่างกายและจิตใจ) 15,507 นาย	ถูกสังหาร 50,000+นายในแองโกลา ถูกสังหาร ~6,000 นาย ได้รับบาดเจ็บ ~4,000 นายในโปรตุเกสกินี >ถูกสังหาร 10,000+นายในโมซัมบิก
พลเรือนบาดเจ็บล้มตาย: ในโมซัมบิก 50,000 คน[7]

ทหารโปรตุเกสในแองโกลา

การฝึกอบรมของทหารของ FNLA ในซาอีร์

สงครามอาณานิคมโปรตุเกส (อังกฤษ: Portuguese Colonial War, โปรตุเกส: Guerra Colonial Portuguesa), ในโปรตุเกสเรียกว่า สงครามต่างแดน (อังกฤษ: Overseas War,โปรตุเกส: Guerra do Ultramar) ส่วนในอดีตอาณานิคมเรียกว่าสงครามแห่งการปลดปล่อย (อังกฤษ: War of Liberation,โปรตุเกส: Guerra de Libertação), คือการต่อสู้ระหว่างทหารของโปรตุเกสกับขบวนการชาตินิยมในอาณานิคมแอฟริกาของโปรตุเกสระหว่างปี พ.ศ. 2504ถึงปี พ.ศ. 2517 เกิดการรัฐประหารล้มล้างระบอบเอสตาโด โนโว เปลี่ยนแปลงในรัฐบาลนำความขัดแย้งถึงจุดสิ้นสุด

ในยุโรปในช่วงปี พ.ศ. 2493 ถึง พ.ศ. 2503, ระบอบการปกครองเอสตาโด โนโวของโปรตุเกสไม่ได้ยอมถอนตัวจากการเป็นอาณานิคมแอฟริกา เป็นดินแดนเหล่านั้นได้รับการเรียกร้องเอกราชตั้งแต่ปี พ.ศ. 2494 ในช่วงปี พ.ศ. 2503 การเคลื่อนไหวเป็นอิสระต่าง ๆ กลายเป็นกองกำลังติดอาวุธ ในแองโกลา ขบวนการประชาชนเพื่อการปลดปล่อยแองโกลา,แนวร่วมปลดปล่อยแห่งชาติแองโกลา,สหภาพแห่งชาติเพื่อความเป็นอิสระแองโกลา ในโปรตุเกสกินี พรรคแอฟริกันเป็นอิสระของประเทศกินีและเคปเวิร์ดและในโมซัมบิก แนวร่วมปลดปล่อโมซัมบิก ในตลอดความขัดแย้งได้มีการทารุณกรรมพลเรือนที่เกี่ยวข้องทุกฝ่าย^[8]

ตลอดระยะเวลาความขัดแย้ง โปรตุเกสเผชิญกับการคว่ำบาตรทางการค้าและมีมาตรการลงโทษอื่น ๆ ที่กำหนดโดยสหประชาชาติ ปี พ.ศ. 2516 และได้โจมตีระบอบการปกครองเอสตาโด โนโวว่าไม่เป็นประชาธิปไตย

การสิ้นสุดของสงครามมาพร้อมกับการทำรัฐประหารปฏิวัติคาร์เนชั่นของเดือนเมษายนปี พ.ศ. 2517 ส่งผลให้ในการอพยพของประชาชนโปรตุเกส หลายพันคนออกจากอาณานิคม^[9]เริ่มถึงบุคลากรทางทหารยุโรป, แอฟริกา และเชื้อชาติผสมจากอาณานิคมและประเทศที่เพิ่งเป็นอิสระในแอฟริกา.^[10][11][12] การอพยพครั้งนี้ได้รับการยกย่องว่าเป็นหนึ่งในการโยกย้ายที่เงียบสงบใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ของโลก.^[13]

ซึ่งโปรตุเกสเป็นประเทศแรกที่สร้างอาณานิคมในทวีปแอฟริกาในเซวตา พ.ศ. 1958 และก็กลายเป็นประเทศสุดท้ายที่จะออกจากดินแดนในแอฟริกา

อ้างอิง

1. "Afrikka" (PDF). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2013-05-23. สืบค้นเมื่อ 12 May 2011.
2. Cann, John P. (February 28, 1997). Counterinsurgency in Africa: The Portuguese Way of War, 1961-1974. Praeger; First Edition. pp. 11 to 14 [1].
3. A Guerra - Colonial - do Ultramar - da Libertação, 2nd Season (Portugal 2007, director Joaquim Furtado, RTP)
4. Portugal since 1974, Britannica
5. A Guerra - Colonial - do Ultramar - da Libertação, 1st Season (Portugal 2007, director Joaquim Furtado, RTP
6. Mia Couto, Carnation revolution, Monde Diplomatique
7. Mid-Range Wars and Atrocities of the Twentieth Century retrieved December 4, 2007
8. Der Spiegel,1973 (เยอรมัน)
9. Portugal Migration, The Encyclopedia of the Nations
10. Flight from Angola, The Economist (August 16, 1975).
11. Dismantling the Portuguese Empire เก็บถาวร 2013-07-23 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, Time magazine (Monday, July 7, 1975).
12. Portugal - Emigration, Eric Solsten, ed. Portugal: A Country Study.
13. António Barreto, Portugal: Um Retrato Social, 2006