ตำบลน้ำเกลี้ยง

ตำบลน้ำเกลี้ยง
ตำบล
การถอดเสียงอักษรโรมัน
• อักษรโรมัน	Tambon Nam Kliang
ศูนย์ราชการและศูนย์กลางการค้าของอำเภอน้ำเกลี้ยง ตั้งอยู่ที่หมู่บ้านวารีรัตน์ ตำบลน้ำเกลี้ยง
ประเทศ	ไทย
จังหวัด	ศรีสะเกษ
อำเภอ	น้ำเกลี้ยง
พื้นที่
• ทั้งหมด	51.99 ตร.กม. (20.07 ตร.ไมล์)
ประชากร [1]
• ทั้งหมด	6,255 คน
• ความหนาแน่น	120.31 คน/ตร.กม. (311.6 คน/ตร.ไมล์)
รหัสไปรษณีย์	33130
รหัสภูมิศาสตร์	331501
ส่วนหนึ่งของสารานุกรมประเทศไทย

องค์การบริหารส่วนตำบลน้ำเกลี้ยง
องค์การบริหารส่วนตำบล
อบต.น้ำเกลี้ยง ที่ตั้งที่ทำการองค์การบริหารส่วนตำบลน้ำเกลี้ยง
พิกัด: 14°54′47.7″N 104°32′53.8″E
ประเทศ	ไทย
จังหวัด	ศรีสะเกษ
อำเภอ	น้ำเกลี้ยง
พื้นที่
• ทั้งหมด	51.99 ตร.กม. (20.07 ตร.ไมล์)
ประชากร  (2564)
• ทั้งหมด	6,255 คน
• ความหนาแน่น	120.31 คน/ตร.กม. (311.6 คน/ตร.ไมล์)
รหัส อปท.	06331505
ที่อยู่ที่ทำการ	เลขที่ 80 หมู่ที่ 10 ตำบลน้ำเกลี้ยง อำเภอน้ำเกลี้ยง จังหวัดศรีสะเกษ 33130
เว็บไซต์	www.namkliang.go.th
ส่วนหนึ่งของสารานุกรมประเทศไทย

บริเวณแยกน้ำเกลี้ยง ทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 2125 บ้านไฮ–กันทรารมย์ ตำบลน้ำเกลี้ยง ซึ่งเป็นทางแยกไปศูนย์ราชการอำเภอน้ำเกลี้ยง รวมถึงอำเภอกันทรารมย์ อำเภอศรีรัตนะ

น้ำเกลี้ยง เป็นตำบลหนึ่งในอำเภอน้ำเกลี้ยง จังหวัดศรีสะเกษ อยู่ห่างจากที่ว่าการอำเภอน้ำเกลี้ยงไปทางทิศตะวันออกประมาณ 5.6 กิโลเมตร และห่างจากตัวจังหวัดศรีสะเกษประมาณ 40 กิโลเมตร และยังเป็นที่ตั้งสถานที่ราชการคือ ที่ว่าการอำเภอน้ำเกลี้ยง โรงพยาบาลน้ำเกลี้ยง สถานีตำรวจภูธรน้ำเกลี้ยง ฯลฯ ซึ่งเป็นจุดศูนย์กลางของทุกตำบลในอำเภอน้ำเกลี้ยง

ประวัติ

เดิมพื้นที่ "ตำบลน้ำเกลี้ยง" เป็นส่วนหนึ่งของอำเภอกันทรารมย์ ต่อมาทางราชการได้แบ่งพื้นที่การปกครองออกมาตั้งเป็นกิ่งอำเภอน้ำเกลี้ยง^[2] ตามประกาศกระทรวงมหาดไทยลงวันที่ 3 มกราคม พ.ศ. 2529 โดยมีผลบังคับตั้งแต่วันที่ 22 มกราคม ปีเดียวกัน ต่อมาเมื่อวันที่ 15 ตุลาคม พ.ศ. 2528 ได้แยกพื้นที่การปกครองหมู่ที่ 4,14,17 (บ้านเขิน) หมู่ที่ 2,12 (บ้านสบาย) หมู่ที่ 6 (บ้านโนนหนองสิม) หมู่ที่ 15 (บ้านโนนสว่าง) และหมู่ที่ 8 (บ้านหนองระไง) ตำบลน้ำเกลี้ยง ตั้งเป็นตำบลเขิน^[3] และมีผลในวันที่ 10 ตุลาคม พ.ศ. 2529 ในปี พ.ศ. 2533 ได้ตั้งตำบลรุ่งระวี แยกออกจากตำบลละเอาะ และตำบลเขิน^[4] ซึ่งเป็นหมู่บ้านในตำบลน้ำเกลี้ยงเดิม

ตำบลน้ำเกลี้ยง ได้มีการจัดตั้งองค์กรในรูปแบบสภาตำบลตามประกาศของคณะปฏิวัติที่ 326 ให้เป็นองค์กรที่ทำหน้าที่หลักในด้านการพัฒนาตำบลตอบสนองต่อนโยบายการกระจายอำนาจลงสู่ท้องถิ่น ตั้งแต่วันที่ 24 สิงหาคม 2516^[5] และต่อมาได้มีพระราชกฤษฎีกายกฐานะขึ้นเป็น อำเภอน้ำเกลี้ยง^[6] ตามประกาศกระทรวงมหาดไทยลงวันที่ 27 พฤษภาคม พ.ศ. 2537 โดยให้มีผลตั้งแต่วันที่ 3 มิถุนายน ปีเดียวกัน ทำให้เขตสภาตำบลน้ำเกลี้ยง อำเภอกันทรารมย์ โอนเข้ามาอยู่ในเขตของอำเภอน้ำเกลี้ยง จากนั้นสภาตำบลจึงได้ยกฐานะเป็นองค์การบริหารส่วนตำบลน้ำเกลี้ยง^[7] ตามประกาศกระทรวงมหาดไทย เมื่อวันที่ 19 มกราคม 2539 และมีผลในวันที่ 30 มกราคม ปีเดียวกัน เป็นต้นมา

ต่อมาทางราชการได้แยกพื้นที่การปกครองของตำบลน้ำเกลี้ยงเพื่อจัดตั้งตำบลใหม่อีกครั้ง โดยได้แยกพื้นที่การปกครองหมู่ที่ 3,4 (บ้านคูบ) หมู่ที่ 5 (บ้านหนองแวง) หมู่ที่ 6 (บ้านสะพุง) หมู่ที่ 9 (บ้านสะเต็ง) หมู่ที่ 10 (บ้านโนนเชียงสี) หมู่ที่ 13 (บ้านสร้างแก้ว) และหมู่ที่ 15 (บ้านโนนยาง) ตำบลน้ำเกลี้ยง ตั้งเป็นตำบลคูบ^[8] ตามประกาศของกระทรวงมหาดไทยลงวันที่ 25 ตุลาคม พ.ศ. 2538 โดยให้มีผลตั้งแต่วันที่ 4 มกราคม พ.ศ. 2539

ที่ตั้งและอาณาเขต

ตำบลน้ำเกลี้ยง มีอาณาเขตติดต่อกับเขตการปกครองข้างเคียง ดังนี้

• ทิศเหนือ ติดต่อกับตำบลคูบ อำเภอน้ำเกลี้ยง
• ทิศตะวันออก ติดต่อกับตำบลโพธิ์ และตำบลเหล่ากวาง อำเภอโนนคูณ
• ทิศใต้ ติดต่อกับตำบลเขิน และตำบลรุ่งระวี อำเภอน้ำเกลี้ยง
• ทิศตะวันตก ติดต่อกับตำบลรุ่งระวี ตำบลละเอาะ ตำบลตองปิด อำเภอน้ำเกลี้ยง และตำบลจาน อำเภอกันทรารมย์

การปกครอง

พื้นที่ตำบลน้ำเกลี้ยงประกอบด้วยหมู่บ้านทั้งสิ้นจำนวน 10 หมู่บ้าน มีจำนวนประชากร 6,244 คน แบ่งเป็นชาย 3,221 คน หญิง 3,023 คน (เดือนสิงหาคม 2564) เป็นตำบลที่มีจำนวนประชากรน้อยที่สุดในอำเภอน้ำเกลี้ยง

      หมายถึงจำนวนประชากรได้เพิ่มขึ้นเมื่อเทียบกับปีก่อน

      หมายถึงจำนวนประชากรได้คงเดิมเมื่อเทียบกับปีก่อน

      หมายถึงจำนวนประชากรได้ลดลงเมื่อเทียบกับปีก่อน

* ปี พ.ศ. 2558 มีการรวมผู้ที่ไม่ได้สัญชาติไทยในทะเบียนราษฎร ส่งผลให้ข้อมูลจำนวนประชากรปีดังกล่าวเพิ่มขึ้นเป็นจำนวนมาก

หมู่บ้าน	พ.ศ. 2563 [9]	พ.ศ. 2562[10]	พ.ศ. 2561[11]	พ.ศ. 2560[12]	พ.ศ. 2559[13]	พ.ศ. 2558[14]	พ.ศ. 2557[15]	พ.ศ. 2556[16]	พ.ศ. 2555[17]
น้ำเกลี้ยง (หมู่ 1)	1,372	1,361	1,341	1,326	1,322	1,297	1,276	1,276	1,277
ลุมภู	1,116	1,118	1,102	1,084	1,071	1,062	1,053	1,037	1,028
น้ำเกลี้ยง (หมู่ 6)	789	788	786	785	776	780	761	764	755
หนองบาง	725	734	740	735	716	721	710	700	701
ชมพูทอง	513	507	507	514	503	497	491	490	482
ทุ่งศรีอุดม	456	453	454	456	454	443	445	433	440
วารีรัตน์	404	404	414	421	431	423	426	420	414
นาเจริญ	368	370	371	358	357	368	369	363	363
หนองนาเวียง	275	276	280	281	283	274	269	276	276
ภูคำ	180	181	180	178	173	173	175	173	170
*ทะเบียนบ้านกลาง	21	183	183	183	183	185	184	186	187
รวม	6,219	6,375	6,358	6,321	6,269	6,223	6,159	6,118	6,093

อ้างอิง

1. ประชากรในเขตตำบลน้ำเกลี้ยง เดือนมิถุนายน พ.ศ. 2564 โดยกรมการปกครอง กระทรวงมหาดไทย.
2. "ประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง แบ่งเขตท้องที่อำเภอกันทรารมย์ จังหวัดศรีสะเกษ ตั้งเป็นกิ่งอำเภอน้ำเกลี้ยง" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 103 (9 ง): 157. January 21, 1986. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2012-03-24. สืบค้นเมื่อ 2021-10-22.
3. "ประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง ตั้งและเปลี่ยนแปลงเขตตำบลในท้องที่อำเภอกันทรลักษณ์ อำเภอกันทรารมย์ และอำเภอขุขันธ์ จังหวัดศรีสะเกษ" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 103 (175 ง): (ฉบับพิเศษ) 56-81. October 10, 1986.
4. "ประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง ตั้งและกำหนดเขตตำบลในท้องที่อำเภอขุขันธ์ อำเภอกันทรลักษณ์ อำเภอยางชุมน้อย กิ่งอำเภอน้ำเกลี้ยง และกิ่งอำเภอวังหิน จังหวัดศรีสะเกษ" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 107 (149 ง): (ฉบับพิเศษ) 61-83. August 17, 1990.
5. "ประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง การจัดตั้งสภาตำบลตามประกาศคณะปฏิวัติ ฉบับที่ ๓๒๖ ลงวันที่ ๑๓ ธันวาคม ๒๕๑๕" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 90 (108 ง): (ฉบับพิเศษ) 1-72. August 24, 1973.
6. "พระราชกฤษฎีกาตั้งอำเภอเปือยน้อย อำเภอภูผาม่าน อำเภอราชสาส์น อำเภอเกาะสีชัง อำเภอไชยปราการ อำเภอนาหมื่น อำเภอสันติสุข อำเภอพลับพลาชัย อำเภอทุ่งยางแดง อำเภอไม้แก่น อำเภอศรีสมเด็จ อำเภอน้ำเกลี้ยง อำเภอบึงบูรพ์ อำเภอเจริญศิลป์ อำเภอนิคมน้ำอูน อำเภอกระแสสินธุ์ อำเภอนาหม่อม อำเภอท่าแพ อำเภอชัยบุรี และอำเภอศรีวิไล พ.ศ. ๒๕๓๗" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 111 (21 ก): 32–34. June 3, 1994. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2007-09-30. สืบค้นเมื่อ 2021-10-22.
7. "ประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง จัดตั้งองค์การบริหารส่วนตำบล (จำนวน ๒๑๔๓ แห่ง)" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 113 (9 ง): 164–165. January 30, 1996. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2012-01-25. สืบค้นเมื่อ 2021-10-22.
8. "ประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง ตั้งและกำหนดเขตตำบลในท้องที่อำเภอราษีไศล อำเภอยางชุมน้อย และอำเภอน้ำเกลี้ยง จังหวัดศรีสะเกษ" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 113 (2 ง): 9–20. January 4, 1996.
9. กรมการปกครอง. กระทรวงมหาดไทย. "ประกาศสำนักทะเบียนกลาง เรื่อง จำนวนราษฎรทั่วราชอาณาจักร แยกเป็นกรุงเทพมหานครและจังหวัดต่าง ๆ ตามหลักฐานการทะเบียนราษฎร ณ วันที่ 31 ธันวาคม 2563." [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: [1] 2564. สืบค้น 18 มีนาคม 2564.
10. กรมการปกครอง. กระทรวงมหาดไทย. "ประกาศสำนักทะเบียนกลาง เรื่อง จำนวนราษฎรทั่วราชอาณาจักร แยกเป็นกรุงเทพมหานครและจังหวัดต่าง ๆ ตามหลักฐานการทะเบียนราษฎร ณ วันที่ 31 ธันวาคม 2562." [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: [2] 2563. สืบค้น 10 มกราคม 2563.
11. กรมการปกครอง. กระทรวงมหาดไทย. "ประกาศสำนักทะเบียนกลาง เรื่อง จำนวนราษฎรทั่วราชอาณาจักร แยกเป็นกรุงเทพมหานครและจังหวัดต่าง ๆ ตามหลักฐานการทะเบียนราษฎร ณ วันที่ 31 ธันวาคม 2561." [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: http://www.ratchakitcha.soc.go.th/DATA/PDF/2562/E/036/T_0032.PDF 2562. สืบค้น 12 กุมภาพันธ์ 2562.
12. กรมการปกครอง. กระทรวงมหาดไทย. "ประกาศสำนักทะเบียนกลาง เรื่อง จำนวนราษฎรทั่วราชอาณาจักร แยกเป็นกรุงเทพมหานครและจังหวัดต่าง ๆ ตามหลักฐานการทะเบียนราษฎร ณ วันที่ 31 ธันวาคม 2560." [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: http://www.ratchakitcha.soc.go.th/DATA/PDF/2561/E/041/22.PDF 2561. สืบค้น 26 กุมภาพันธ์ 2561.
13. กรมการปกครอง. กระทรวงมหาดไทย. "ประกาศสำนักทะเบียนกลาง กรมการปกครอง เรื่อง จำนวนราษฎรทั่วราชอาณาจักร แยกเป็นกรุงเทพมหานครและจังหวัดต่าง ๆ ตามหลักฐานการทะเบียนราษฎร ณ วันที่ 31 ธันวาคม 2559." [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: http://stat.bora.dopa.go.th/stat/y_stat59.htm 2560. สืบค้น 3 มีนาคม 2560.
14. กรมการปกครอง. กระทรวงมหาดไทย. "ประกาศสำนักทะเบียนกลาง กรมการปกครอง เรื่อง จำนวนราษฎรทั่วราชอาณาจักร แยกเป็นกรุงเทพมหานครและจังหวัดต่าง ๆ ตามหลักฐานการทะเบียนราษฎร ณ วันที่ 31 ธันวาคม 2558." [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: http://stat.bora.dopa.go.th/stat/y_stat58.htm 2558. สืบค้น 16 กุมภาพันธ์ 2559.
15. กรมการปกครอง. กระทรวงมหาดไทย. "ประกาศสำนักทะเบียนกลาง กรมการปกครอง เรื่อง จำนวนราษฎรทั่วราชอาณาจักร แยกเป็นกรุงเทพมหานครและจังหวัดต่าง ๆ ตามหลักฐานการทะเบียนราษฎร ณ วันที่ 31 ธันวาคม 2557." [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: http://stat.bora.dopa.go.th/stat/pk/pk_57.pdf 2558. สืบค้น 1 มีนาคม 2558.
16. ราชกิจจานุเบกษา, ประกาศสำนักทะเบียนกลาง เรื่อง จำนวนราษฎรทั่วราชอาณาจักร แยกเนกรุงเทพมหานครและจังหวัดต่างๆ ตามหลักฐานการทะเบียนราษฎร ณ วันที่ ๓๑ ธันวาคม ๒๕๕๖, เล่ม ๑๓๑, ตอน ๔๑ ง , ๔ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๕๗, หน้า ๑
17. กรมการปกครอง. กระทรวงมหาดไทย. "ประกาศสำนักทะเบียนกลาง กรมการปกครอง เรื่อง จำนวนราษฎรทั่วราชอาณาจักร แยกเป็นกรุงเทพมหานครและจังหวัดต่าง ๆ ตามหลักฐานการทะเบียนราษฎร ณ วันที่ 31 ธันวาคม 2555." [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: http://stat.bora.dopa.go.th/stat/y_stat55.html 2555. สืบค้น 3 เมษายน 2556.