Urodziła się w rodzinie żydowskiej. Ze względów finansowych przerwała naukę w gimnazjum i pracowała jako robotnica w fabryce zapałek „Płomyk” na warszawskiej Pelcowiźnie. Należała do Związków Zawodowych Robotników Przemysłu Chemicznego oraz nielegalnej Komunistycznej Partii Robotniczej Polski (od 1920). W latach 20. była więziona przez dwa lata za działalność antypaństwową. Pełniła obowiązki członka egzekutywy i sekretarza okręgów Warszawa i Łódź.
Od 1928 była w związku z Władysławem Gomułką, ale dopiero 21 kwietnia 1951 para wzięła ślub cywilny (jako ateiści nie chcieli zawierać małżeństwa kościelnego, a w Polsce międzywojennej nie były możliwe małżeństwa cywilne)[2][3]. Po dwóch latach urodził się ich syn Ryszard Strzelecki-Gomułka. W połowie lat 30. została ponownie aresztowana, po czym zwolniona na mocy amnestii z października 1936. W czasie II wojny światowej przebywała wraz z mężem we Lwowie (1939−1942), a od wiosny 1942 w Warszawie (u Mariana i Jadwigi Jabłońskich), gdzie podjęła pracę w fabryce oraz działała w podziemnej Polskiej Partii Robotniczej jako łączniczka. Od 1944 pracowała w KC PPR, w następnym roku została wybrana delegatką powiatu grudziądzkiego na I Zjazd PPR. W latach 40. pracowała jako sekretarka męża w Ministerstwie Ziem Odzyskanych[4]. Podczas pobytu w Krynicy, w sierpniu 1951, została aresztowana wraz z mężem przez grupę pułkownika Józefa Światły. Więzienie opuściła trzy lata później. Po październiku 1956 pełniła funkcje publiczne, między innymi członka komisji kontroli partyjnej przy Komitecie Dzielnicowym PZPR Warszawa–Śródmieście.
↑Zmarli, „Stolica”, nr 11 (2034), rok XLII, Warszawa, 15 marca 1987, s. 16 (tutaj: 23 listopada); „Trybuna Ludu”, zob. Nekrolog, nr 279 (13135), 29/30 listopada 1986, s. 6