Zenta Mauriņa (ur. 15 grudnia 1897 w Lejasciems , Imperium Rosyjskie , zm. 25 kwietnia 1978 w Bazylei , Szwajcaria ) – łotewska pisarka , tłumaczka i filolożka .
Życiorys
Jej ojcem był łotewski lekarz Roberts Mauriņš, a matką Melanie z domu Knappe, pianistka pochodzenia niemieckiego z Sankt Petersburga . Zenta z domu wyniosła trzy języki: łotewski , rosyjski i niemiecki . Krótko po urodzeniu rodzina przeniosła się do Grobiņy koło Lipawy . W wieku pięciu lat zachorowała na chorobę Heinego-Medina , przez co do końca życia musiała poruszać się na wózku inwalidzkim. W 1915 zdała maturę z wyróżnieniem w rosyjskim gimnazjum w Lipawie. W latach 1921–1923 studiowała filozofię na Uniwersytecie Łotwy w Rydze , a następnie filologię języków bałtyckich . Wykładała w Łotewskim Instytucie Pedagogicznym. W 1938 otrzymała tytuł doktora filozofii za badania prac łotewskiego poety i filozofa Fricisa Bārdy . W 1944 uciekła przed nadciągającą Armią Czerwoną do Niemiec [1] . Od 1946 mieszkała w Uppsali w Szwecji , gdzie wykładała na miejscowym Uniwersytecie . W 1966 przeprowadziła się do Bad Krozingen w Badenii-Wirtembergii [2] . Została pochowana na miejscowym cmentarzu. Była żoną łotewskiego pisarza, tłumacza i parapsychologa Konstantina Raudive .
Znaczek Poczty Łotewskiej z 1996
Twórczość
Do 1944 opublikowała na Łotwie 19 książek, w tym monografie łotewskich pisarzy Rainisa , Jānisa Poruksa , Anny Brigadere i Fricisa Bārdy, jak również Dantego i Fiodora Dostojewskiego . Po wojnie wydała 20 książek w języku łotewskim i 27 po niemiecku. Jej prace były tłumaczone na wiele języków, w tym włoski, angielski, rosyjski, szwedzki, duński, fiński i holenderski[3] .
Nagrody i odznaczenia
Upamiętnienie
1996 – znaczek pocztowy wydany przez Pocztę Łotewską[1]
2013 – W muzeum w Bad Krozingen odtworzono pokój pracy Zenty Mauriņy[4]
Przypisy