Wojsławice (niem. Woislawitz, 1936–1945 Kirchlindem)[3][4]– wieś w Polsce, położona w województwie opolskim, w powiecie kluczborskim, w gminie Byczyna, nad rzeką Prosną, 6 km na wschód od Byczyny[5].
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa opolskiego.
Infrastruktura
Najbliższy przystanek kolejowy znajduje się w Byczynie. Do miejscowości możliwy jest też dojazd autobusami z Byczyny i Kluczborka[6].
Miejscowość jest zwodociągowana, przez podłączenie do wodociągu Kastel[7].
Od czerwca 1947 r. w miejscowości działa jednostka OSP.
Nazwa
Nazwa miejscowości wywodzi się od staropolskiego imienia Wojsław oznaczającego sławnego wojownika. Topograficzny podręcznik Górnego Śląska z 1865 roku notuje miejscowość pod polską nazwą Woisławice oraz zgermanizowaną Woislawitz'[8].
Historia
Pierwsze wzmianki o miejscowości pochodzą z 1155 r. Pierwotnie Wojsławice należały do biskupa wrocławskiego. W 1241 r. miejscowość została zniszczona podczas najazdu mongolskiego. W 1383 r. Wojsławice stanowiły wraz z Sierosławicami całość, co zostało stwierdzone dokumentem księcia brzeskiego Ludwika I. Kolejnym właścicielem miejscowości była rodzina von Frankenberg.
W pierwszej połowie XVII w. Wojsławice nabył Ludwik Strasznik. Kolejnym właścicielem była rodzina von Baldwin, a następnie, od połowy XVIII w., rodzina von Gladis. W 1744 r. miejscowość otrzymała herb, przedstawiający orła w locie i rogi jelenia. W 1807 r. w miejscowości stacjonowali Francuzi, utrzymywani przez miejscową ludność. Właścicielem Wojsławic był w tym czasie Paweł von Berg. W 1855 r. majątek o wielkości 281 hm² (ha) nabył wyższy urzędnik podatkowy z Saksonii, Ludwik von Jordan. Po nim właścicielem był jego syn Karol. W XVII i XVIII w. w skład majątku wchodziły 2 młyny na rzece Prośnie.
27 maja 1936 r.[9] w miejsce nazwy Woislawitz wprowadzono nazwę Kirchlinden[10][11]. 18 stycznia 1945 r. z Wojsławic i sąsiednich miejscowości (Borek, Roszkowice i Sierosławice) wyruszyły kolumny ewakuacyjne w liczbie ok. 1000 ludzi i 180 wozów. Uciekinierzy, po przekroczeniu Odry w okolicy Brzegu, udali się w kierunku Sudetów. 2 marca tego samego roku 120 osób dotarło nad granicę niemiecko-czeską (reszta zginęła albo uległa rozproszeniu). Część uciekinierów powróciła następnie do Wojsławic, które w tym czasie były już zasiedlane osadnikami i repatriantami.
Liczba mieszkańców
Kościół
Pierwszy kościół w miejscowości był drewniany. W 1877 r. w jego miejscu wybudowano obecny kościół murowany z cegły i kamienia. Do maja 1989 r. był to kościół ewangelicki, a później rzymskokatolicki. Został konsekrowany 17 września 1994 r. i jest filią parafii w Roszkowicach. Wokół kościoła znajduje się cmentarz[12].
Zobacz też
Uwagi
- ↑ Schlesien: Kreis Kreuzburg: Ortsliste podaje dla tego roku liczbę 82.
- ↑ Liczba zamieszkanych domów: 21. Liczba gospodarstw rolnych: 8, o łącznej powierzchni 77 hm² (ha); pozostałe użytki, o wielkości 301 hm² (ha), należały do Hodowoli Roślin Sp. z o.o. w Nieznanicach, Zakład w Uszycach.
Przypisy
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 149718
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1482 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
- ↑ https://web.archive.org/web/20190728221914/https://treemagic.org/rademacher/www.verwaltungsgeschichte.de/kreuzburg.html treemagic.org
- ↑ Woislawitz [online], meyersgaz.org [dostęp 2024-04-26] .
- ↑ Wojsławice. W: Zbigniew Biliński: Byczyna. Miasto i gmina. Nasza mała ojczyzna. Zarząd Miejski w Byczynie, 1995, s. 49–50. ISBN 83-904638-0-6. (pol.).
- ↑ Gmina Byczyna — Położenie. 2011-10-13. [dostęp 2011-10-15]. (pol.).
- ↑ Bk.VI –341/6/06/U/ZW – 1. 2006-11-08. [dostęp 2011-10-15]. (pol.).
- ↑ Triest 1865 ↓, s. 186.
- ↑ Amtsbezirk Röstfelde podaje datę 14 września 1935 r.
- ↑ Michael Rademacher: Deutsche Verwaltungsgeschichte Schlesien, Kreis Kreuzburg. 2006. [dostęp 2011-10-16]. (niem.).
- ↑ Miejscowości — Ortschaften. W: Marek J. Battek, Joanna Szczepankiewicz-Battek: Słownik nazewnictwa krajoznawczego. Wyd. 4 (całkowicie zmienione). Wrocław: Silesia SC, 1998, s. 97. ISBN 83-901637-7-2. (pol.).
- ↑ Gmina Byczyna — Zabytki Gminy Byczyna. 2011-10-13. [dostęp 2011-10-15]. (pol.).
Bibliografia
- FelixF. Triest FelixF., Topographisches Handbuch von Oberschlesien., Breslau: Wilh. Gottl. Korn, 1864–1865, OCLC 315739117 (niem.), Erste Hälfte, Zweite Hälfte.
- ZbigniewZ. Biliński ZbigniewZ., Byczyna. Miasto i gmina. Nasza mała ojczyzna, WiesławW. Skoczylas (ilustr.), Byczyna: Zarząd Miejski w Byczynie, 1995, ISBN 83-904638-0-6, OCLC 751166055 . Brak numerów stron w książce
.jpg)
