Wojciech Parchem

Wojciech Parchem
Ilustracja
Wojciech Parchem, 2016 (fot. Wojciech Olszanka)
Data urodzenia

1974

Typ głosu

tenor

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

śpiewak

Deborah Polaski i Wojciech Parchem, Berlin 2016 (fot. archiwum artysty)

Wojciech Parchem (ur. 1974) – polski śpiewak operowy, tenor.

Życiorys

Ukończył Liceum Muzyczne im. Feliksa Nowowiejskiego w Gdańsku w klasie fortepianu, następnie studia wokalne w Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku w klasie Haliny Mickiewiczówny oraz w Hochschule für Musik Hanns Eisler w Berlinie w klasie prof. Scota Weira(inne języki), gdzie studiował jako stypendysta Polsko-Niemieckiego Towarzystwa Akademickiego w Krakowie oraz Fundacji Alferda Toepfera w Hamburgu[1]. Jest również absolwentem studiów MBA prowadzonych przez Akademię Ekonomiczną w Poznaniu wraz z Georgia State University w Atlancie[2], a także Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie oraz Instytutu Anglistyki Uniwersytetu Warszawskiego, w którym ukończył studium doktoranckie. W 2024 roku na podstawie rozprawy pod tytułem Towards a Participation Theory. Explorations in the Theory and Practice of Drama and Theatre Translation uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych nadany przez Radę Dyscypliny Naukowej Literaturoznawstwo Uniwersytetu Warszawskiego[3]. Doskonalił swe umiejętności wokalne podczas wielu kursów mistrzowskich, m.in. w ramach Bachakademie w Stuttgarcie i Dartington International Summer School. Obecnie jest pod opieką wokalną Deborah Polaski. W 1998 został laureatem VI Międzynarodowego Konkursu Śpiewu Koloraturowego im. Sylvii Geszty w Luksemburgu.

W 1998 r. rozpoczął współpracę z Warszawską Operą Kameralną, z którą był związany zawodowo przez wiele lat. Na scenie tej wykonał liczne role tenorowe, m.in. Achillesa w Tetydzie na Skyros Domenica Scarlattiego[4], Mitridatesa[5], Idomenea[6], Solimana w Zaide i Monostatosa w Czarodziejskim flecie Wolfganga Amadeusza Mozarta, Almavivę w Cyruliku sewilskim Gioacchina Rossiniego[7], Maksa w Wolnym strzelcu Carla Marii von Webera[8], Lacę Klemeňa w Jenůfie Leoša Janačka oraz Lurcania w Ariodante Georga Friedricha Haendla[9]. Brał także udział w tournées zagranicznych Warszawskiej Opery Kameralnej w Hiszpanii, Francji i Japonii. Ponadto występował na scenach Deutsche Oper am Rhein w Düsseldorfie, Staatsoper Unter den Linden w Berlinie, Sophiensaele w Berlinie, Opery Wrocławskiej, Teatru Wielkiego - Opery Narodowej, Polskiej Opery Królewskiej i Teatru Narodowego w Warszawie m.in. jako Florestan w Fideliu Ludwiga van Beethovena[10], Pasterz w Królu Rogerze Karola Szymanowskiego[11], Luzio w Zakazie miłości Richarda Wagnera[12], Zefirino w Podróży do Reims Gioacchina Rossiniego[13][14], Paw w Zerwanych strunach Parama Vira[15], Adrasto w Antygonie Tommasa Traetty[16], Red Whiskers w Billym Buddzie Benjamina Brittena[17][18], Oficer w Cardillacu Paula Hindemitha[19][20], Stańczyk w Barbarze Radziwiłłównie Henryka Jareckiego[21][22] i Silvanus Schuller w Czarnej masce Krzysztofa Pendereckiego[23][24][25].

Na estradzie koncertowej Wojciech Parchem debiutował już na pierwszym roku studiów wokalnych, wykonując w 1994 roku w ramach współpracy Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku z Instytutem Muzyki Kościelnej w Erlangen partię Ewangelisty w Passio Christi Johanna Balthasara Christiana Freisslicha. Także w czasie studiów artysta zasłynął przygotowaniem w ciągu dwóch dni partii barytonowej w Pasji wg św. Łukasza Krzysztofa Pendereckiego w zastępstwie za legendarnego Andrzeja Hiolskiego, ratując tym samym uroczyste wykonanie tego dzieła podczas koncertu będącego zwieńczeniem muzycznych obchodów 1000-lecia miasta Gdańska.

Od tego czasu tenor prowadzi intensywną działalność koncertową, w ramach której wystąpił m.in. w filharmoniach: Narodowej, Bałtyckiej, Pomorskiej, Krakowskiej, Zielonogórskiej; Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. W. Lutosławskiego, Tonhalle w Zurychu, Cité de la Musique w Paryżu, Konzerthaus w Berlinie, Palau de la Música w Walencji, Filharmonii w Brnie, wykonując dzieła Johanna Sebastiana Bacha, Benjamina Brittena, Grzegorza Gerwazego Gorczyckiego, Georga Friedricha Haendla, Leoša Janačka, Marcina Mielczewskiego, Claudia Monteverdiego, Wolfganga Amadeusza Mozarta, Krzysztofa Pendereckiego, Henry’ego Purcella, Arnolda Schönberga, Mikołaja Zieleńskiego i innych.

Artysta z zamiłowaniem wykonuje dzieła kompozytorów współczesnych, biorąc udział w prawykonaniach m.in. oper Antygona Zbigniewa Rudzińskiego[26], Madame la Pest Gerharda Stäblera[27], Immanuel Kant Leszka Możdzera[28] oraz uczestnicząc w projektach takich jak Międzynarodowy Konkurs Kompozytorski im. Stanisława Moniuszki na mikrooperę 12 minut dla Moniuszki[29].

Wojciech Parchem współpracował z wieloma zespołami muzyki dawnej w kraju i za granicą oraz dokonał nagrań dla Polskiego Radia i firm fonograficznych, co zaowocowało publikacją szeregu rejestracji na CD. W 2020 roku z jego udziałem ukazało się wysoko ocenione przez międzynarodową krytykę nagranie z Filharmonią w Brnie kantaty Lenora Antonina Rejchy[30], a w 2024 płyta z muzyką Dawida Ajzensztadta pod tytułem The Music od David Eisenstadt[31][32].

Poza działalnością artystyczną Wojciech Parchem pełni od 2006 roku funkcje menedżerskie, m.in. jako kierownik działu organizacji pracy artystycznej w Warszawskiej Operze Kameralnej czy pełnomocnik dyrektora ds. organizacji wydarzeń krajowych i międzynarodowych w Teatrze Wielkim - Operze Narodowej.

Linki zewnętrzne

Karol Kurpiński Jadwiga, królowa polska Festiwal Muzyki Polskiej w Krakowie, 2020

Antonin Rejcha Lenore Filharmonie Brno, 2020

The Music of David Eisenstadt, Warszawskie Towarzystwo Sceniczne, 2024

Przypisy

  1. Alfred Toepfer Stiftung F.V.S. [online], www.toepfer-stiftung.de [dostęp 2022-09-11] (niem.).
  2. https://uemba.ue.poznan.pl/wp-content/uploads/2021/06/story_w_parchem.pdf
  3. POLON [online], polon.nauka.gov.pl [dostęp 2025-01-13].
  4. Tetide in Sciro, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia) [dostęp 2023-12-18].
  5. Encyklopedia, Atak młodych sopranistek [online], Encyklopedia teatru polskiego [dostęp 2020-08-04] (pol.).
  6. Encyklopedia, Polityka nieustannej zmiany warty [online], Encyklopedia teatru polskiego [dostęp 2020-08-04] (pol.).
  7. Il Barbiere di Siviglia, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia) [dostęp 2023-12-16].
  8. Der Freischütz, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia) [dostęp 2020-08-04].
  9. Ariodante, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia) [dostęp 2023-12-16].
  10. Fidelio, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia) [dostęp 2020-08-04].
  11. Festiwal Muzyki Polskiej [online], www.fmp.org.pl [dostęp 2020-08-04].
  12. Zakaz miłości, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia) [dostęp 2020-08-04].
  13. Obiekty - Archiwum Teatr Wielki [online], archiwum.teatrwielki.pl [dostęp 2020-08-04].
  14. Podróż do Reims, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia) [dostęp 2020-08-04].
  15. Antje Schneider, Wenn Verlust Gewinn bedeutet (nd-aktuell.de) [online], www.nd-aktuell.de [dostęp 2022-09-11] (niem.).
  16. Antigone.Besetuzng [online], www.novoflot.de [dostęp 2020-08-04].
  17. Billy Budd, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia) [dostęp 2021-05-23].
  18. Billy Budd [online], Teatr Wielki Opera Narodowa [dostęp 2021-05-23] (pol.).
  19. Cardillac [online], Teatr Wielki Opera Narodowa [dostęp 2021-05-23] (pol.).
  20. Wyborcza.pl [online], wyborcza.pl [dostęp 2021-07-22].
  21. Barbara Radziwiłłówna [online], Teatr Wielki Opera Narodowa [dostęp 2022-09-11] (pol.).
  22. Instytut Teatralny, Barbara Radziwiłłówna (wersja koncertowa) - Teatr Wielki - Opera Narodowa | e-teatr.pl [online], Teatr w Polsce - polski wortal teatralny [dostęp 2022-09-11] (pol.).
  23. Czarna maska : Teatr Wielki Opera Narodowa [online], teatrwielki.pl [dostęp 2024-12-20].
  24. Wyborcza.pl [online], wyborcza.pl [dostęp 2024-12-20].
  25. Tomasz Pasternak, Taniec śmierci kobiety z przeszłością. Premiera „Czarnej maski” Krzysztofa Pendereckiego w Teatrze Wielkim-Operze Narodowej [online], Orfeo, 24 listopada 2024 [dostęp 2024-12-20] (pol.).
  26. Instytut Teatralny, Antygona - Warszawska Opera Kameralna | e-teatr.pl [online], Teatr w Polsce - polski wortal teatralny [dostęp 2022-09-11] (pol.).
  27. Duisburg: Madame La Pest / Online Musik Magazin [online], www.omm.de [dostęp 2023-12-16].
  28. Instytut Teatralny, Immanuel Kant - Opera Wrocławska | e-teatr.pl [online], Teatr w Polsce - polski wortal teatralny [dostęp 2022-09-11] (pol.).
  29. 12 minut dla Moniuszki - Wieczór prawykonań [online], Teatr Wielki Opera Narodowa [dostęp 2022-09-11] (pol.).
  30. CD nová edice: Antonín Rejcha [online], Filharmonie Brno [dostęp 2022-09-11] (cz.).
  31. Music of David Eisenstadt. 2024-11-17. [dostęp 2024-12-20].
  32. Jakub Stefek, Wojciech Parchem i Match Match Ensemble: Muzyka Dawida Ajzensztadta – premiera płyty | Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN w Warszawie [online], www.polin.pl [dostęp 2024-12-20].

Bibliografia

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!