Wojciech Małecki (żołnierz)

Wojciech Małecki
	sierżant
Data i miejsce urodzenia	7 kwietnia 1897 ; Poznań
Data i miejsce śmierci	23 lipca 1968 ; Poznań
	Przebieg służby
Lata służby	1916–1926
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego; Wojsko Polskie
Formacja	Armia Wielkopolska
Jednostki	XV batalion saperów; XVII batalion saperów; 7 Pułk Saperów Wielkopolskich
Stanowiska	dowódca plutonu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka
Późniejsza praca	Polskie Koleje Państwowe
	Odznaczenia

Wojciech Małecki (ur. 7 kwietnia 1897 w Poznaniu, zm. 23 lipca 1968 tamże) – podoficer armii niemieckiej, armii wielkopolskiej i sierżant Wojska Polskiego, uczestnik I wojny światowej i wojny polsko-bolszewickiej. Kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Wojciecha i Józefy z d. Nowaczyk^[1]. Absolwent szkoły powszechnej. Zmobilizowany w 1916 do armii niemieckiej. Zwolniony w stopniu kaprala w 1918. Od 27 grudnia 1918 brał udział w powstaniu wielkopolskim. Od stycznia 1919 w szeregach XV batalionu saperów. Następnie od lutego 1920 w odrodzonym Wojsku Polskim. Służył w XVII batalionie saperów z którym brał udział w walkach wojny polsko-bolszewickiej.

Szczególnie zasłużył się 4 czerwca 1920, kiedy „otrzymał rozkaz od d-cy baonu zajęcia wioski Sychylów. Po dwugodzinnej walce przeciwnik został z wioski wyparty. Pluton M. wziął 5 jeńców i zdobył ckm, nie ponosząc strat”^[1]. Za tę postawę został odznaczony Orderem Virtuti Militari.

Po zakończeniu wojny pozostał w wojsku jako żołnierz zawodowy. Służył w 7 Pułku Saperów Wielkopolskich. 20 grudnia 1926 został przeniesiony do rezerwy. Pracował następnie w PKP do emerytury. Zmarł w Poznaniu, pochowany na cmentarzu Górczyńskim.