Witold Niewiadomski

Witold Niewiadomski
Data i miejsce urodzenia

2 stycznia 1911
Lwów

Data i miejsce śmierci

21 lutego 2005
Olsztyn

Profesor nauk rolniczych
Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Doktorat

1947

Profesura

1954

Polska Akademia Nauk
Status

członek rzeczywisty

Doktor honoris causa
Akademia Rolnicza we Wrocławiu – 1988
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie – 1993
Akademia Rolniczo-Techniczna w Olsztynie – 1995
Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Politechnika Poznańska
Akademia Rolniczo-Techniczna w Olsztynie

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Order Sztandaru Pracy I klasy Medal 30-lecia Polski Ludowej Medal 40-lecia Polski Ludowej Medal Komisji Edukacji Narodowej Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL” Medal „Za udział w wojnie obronnej 1939”

Witold Marian Niewiadomski (ur. 2 stycznia 1911 we Lwowie, zm. 21 lutego 2005 w Olsztynie) – polski uczony, profesor nauk rolniczych, członek PAN.

Życiorys

W 1933 ukończył studia na Uniwersytecie Jagiellońskim, następnie podjął pracę jako starszy asystent w Zakładzie Doświadczalnym Uprawy Torfowisk pod Sarnami. Brał udział w kampanii wrześniowej 1939, resztę wojny spędził w obozach jenieckich. Powrócił do Polski w 1946; był adiunktem w Katedrze Ogólnej Uprawy Roli i Roślin Uniwersytetu i Politechniki Poznańskiej. W 1951 został służbowo przeniesiony do Olsztyna do pracy w Wyższej Szkole Rolniczej; objął funkcję kierownika Katedry Ogólnej Uprawy Roli i Roślin, organizował pola doświadczalne w Pozortach (1952), Bałcynach (1954) i Łężanach (1958). W latach 19701975 kierował Instytutem Uprawy Roli i Roślin uczelni, przemianowanej w 1972 na Akademię Rolniczo-Techniczną. Pełnił również funkcje w kierownictwie uczelni - prodziekana Wydziału Rolniczego (1953-1954) i prorektora ds. dydaktycznych (1954-1956). Przeszedł na emeryturę w 1981, pozostał jednak związany z uczelnią (od 1999 Uniwersytetem Warmińsko-Mazurskim) do końca życia. Zmarł 21 lutego 2005 roku w Olsztynie. Został pochowany w Alei Zasłużonych na cmentarzu komunalnym w Olsztynie[1].

Kolejne stopnie naukowe uzyskiwał w 1947 (doktor), 1954 (profesor nadzwyczajny), 1964 (profesor zwyczajny). W 1973 został członkiem rzeczywistym PAN. W latach 19751983 przewodniczył Komitetowi Uprawy Roślin PAN, wchodził również w skład Rady Naukowej przy Ministerstwie Rolnictwa. Od 1955 był członkiem Polskiego Towarzystwa Gleboznawczego. Odbył kilka zagranicznych staży naukowych, głównie w dawnych krajach socjalistycznych. Wypromował 22 doktorów.

W pracy naukowej zajmował się agronomią i agrotechniką. Był autorem prac dotyczących teorii i technologii zagospodarowania zmeliorowanych torfowisk niskich, naukowych podstaw przyrodniczo-rolniczej regionalizacji, specyfiki rolnictwa na terenach erodowanych, koncepcji przestrzennego zagospodarowania krajobrazu rolnego. Łącznie ogłosił ponad 300 publikacji, w tym ok. 50 prac popularnonaukowych i 4 książki, m.in.:

  • Regionalizacja - czołowy problem polskiego rolnictwa (1957, w: "Zeszyty Naukowe WSR Olsztyn")
  • Rolnictwo jutra. Materiały sympozjum (1993)
  • Progi polskiego rolnictwa (1997, w: "Zeszyty Naukowe ART Olsztyn")
  • Stan badań nad regionalizacją produkcji roślinnej w Polsce (1979, w: "Z Problematyki Postępów Nauk Rolniczych")
  • Waloryzacja specjalistycznych płodozmianów (1982, w: "Acta University Agriculture Facultas Agronomice, Brno")

Odebrał doktoraty honoris causa Akademii Rolniczej we Wrocławiu (1988), Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie (1993), Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie (1995), Akademii Rolniczej w Krakowie (1996)[2]. Był laureatem nagród resortowych i kawalerem odznaczeń państwowych, został odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim, Oficerskim i Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Orderem Sztandaru Pracy I klasy, Medalem 30-lecia Polski Ludowej, Medalem 40-lecia Polski Ludowej, Medalem „Za udział w wojnie obronnej 1939”, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Odznaką tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL”, Odznaką „Zasłużony Pracownik Rolnictwa”[3]. W 1978 został wpisany do Księgi Honorowej Samorządu Mieszkańców Olsztyna - Miejskiej Rady Narodowej. W czerwcu 2007 na Wydziale Kształtowania Środowiska i Rolnictwa Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego odsłonięto tablicę pamiątkową poświęconą prof. Niewiadomskiemu, a jego imię nadano auli wykładowej.

Autor około 50 prac popularnonaukowych, 4 książek i około 170 prac naukowych.

Przypisy

  1. Tadeusz Skarzyński (red.), Słownik biograficzny techników polskich. Z. 4/5, Warszawa: FSNT, 1994, s. 106, ISBN 978-83-85001-32-4 [dostęp 2024-02-13].
  2. Historia. wre.ur.krakow.pl. [dostęp 2017-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-17)].
  3. Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, str. 910-911

Bibliografia

  • Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny, edycja 3, Warszawa 1993
  • Słownik biograficzny profesorów Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie, Olsztyn 2004

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!