Wacław Russocki

Wacław Piotr Russocki

Data i miejsce urodzenia	19 maja 1904 Stryj
Data i miejsce śmierci	kwiecień/maj 1940 Katyń
Kierownik Konsulatu RP w Szczecinie
Okres	od 1938 do 1939
Poprzednik	Heliodor Sztark
Następca	Romuald Nowicki
Odznaczenia

Tablica poświęcona Wacławowi Russockiemu na murze Placówki Straży Granicznej w Szczecinie

Wacław Piotr Russocki (ur. 19 maja 1904 w Stryju, zm. kwiecień/maj 1940 w Katyniu) – hrabia, polski prawnik i urzędnik konsularny, podporucznik kawalerii Wojska Polskiego.

Życiorys

Syn hrabiego Włodzimierza Russockiego herbu Zadora^[1] i Heleny de Varnic Gnoińskiej^[2]. Absolwent wydziału prawa uniwersytetu poznańskiego.

Wstąpił do polskiej służby zagranicznej – pracował w ambasadzie w Rzymie (1928-1930), komisariacie generalnym w Gdańsku (1930-1933), w Ministerstwie Spraw Zagranicznych (1933-1938), m.in. jako kierownik referatu w Departamencie Politycznym (1935-1938), był konsulem i kierownikiem konsulatu w Szczecinie (1938-1939)^[3], gdzie został uznany przez władze niemieckie jako persona non grata.

Od 25 lipca 1927 do 25 kwietnia 1928 był uczniem Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu. Po ukończeniu szkoły odbył praktykę w 6 pułku ułanów w Stanisławowie. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 w korpusie oficerów rezerwy kawalerii^[4]. Zmobilizowany do 1 pułku kawalerii KOP i przydzielony do 6. szwadronu na stanowisko dowódcy II plutonu.

W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Kozielsku. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Katyniu i tam pogrzebany. Od 28 lipca 2000 roku spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia porucznika^[5]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Od października 2018 jest patronem placówki Straży Granicznej w Szczecinie^[6].

Ordery i odznaczenia

• Srebrny Krzyż Zasługi^[3]
• Order Świętych Jerzego i Konstantyna IV klasy^[3]

Zobacz też

• jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• obozy NKWD dla jeńców polskich
• ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu

Przypisy

1. Jerzy Sewer Dunin-Borkowski: Almanach Błękitny. Warszawa: 1908, s. 821.
2. Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 541.
3. Rocznik Służby Zagranicznej 1938 ↓, s. 221.
4. Radomyski 1992 ↓, s. 28, 49, 110.
5. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON. W decyzji wymieniony jako „Rusocki”.
6. Głos Szczeciński, 8 października 2018, str. 4

Bibliografia

• Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1938. Warszawa: Stowarzyszenie „Samopomoc Urzędników Polskiej Służby Zagranicznej”, 1938.
• Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
• Stanisław Radomyski: Zarys historii Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu 1926-1939. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1992. ISBN 83-85621-06-7.
• Sylwetki konsulów. sto.szczecin.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-13)]., sto.szczecin.pl