WZT-2
Wóz zabezpieczenia technicznego WZT-2
|
| Dane podstawowe
|
| Państwo
|
 Polska
|
| Producent
|
Bumar Gliwice
|
| Typ pojazdu
|
wóz zabezpieczenia technicznego
|
| Trakcja
|
gąsienicowa
|
| Załoga
|
4 (+3 rannych)
|
| Historia
|
| Prototypy
|
1973
|
| Produkcja
|
1973–1992
|
| Egzemplarze
|
ok. 600 (dla Wojska Polskiego dostarczono ogółem ponad 330 pojazdów)
|
| Dane techniczne
|
| Silnik
|
12-cylindrowy silnik wysokoprężny W-55 W o poj. 38,88 litra, chłodzony wodą, o mocy 591 KM (441 kW)
|
| Transmisja
|
mechaniczna
|
| Długość
|
6,45 m
|
| Szerokość
|
3,27 m
|
| Prześwit
|
42 cm
|
| Masa
|
34 t
|
| Moc jedn.
|
17,4 KM/t (13 kW/t)
|
| Osiągi
|
| Prędkość
|
50 km/h
|
| Zasięg pojazdu
|
465 km
|
| Pokonywanie przeszkód
|
| Brody (głęb.)
|
1,4 m
|
| Rowy (szer.)
|
2,7 m
|
| Ściany (wys.)
|
0,8 m
|
| Dane operacyjne
|
| Uzbrojenie
|
12,7 mm wkm DSzK,
granatnik ppanc. RPG-7
|
|
|
WZT-2 – oryginalna polska koncepcja wozu zabezpieczenia technicznego. Stanowi kontynuację wozów polskiej konstrukcji z rodziny WZT. Pomimo 40-letniej konstrukcji nadal spełnia wymagania NATO stawiane przed pojazdami ARV w swojej klasie. Z założenia przeznaczony jest do zabezpieczenia technicznego czołgów z rodziny T-55/T-55A oraz T-72, jednak w praktyce używa się go również do zabezpieczenia remontów czołgów PT-91 oraz Leopardów 2A4, znajdujących się na stanie Wojska Polskiego. WZT-2 jest w Wojsku Polskim najpowszechniej używanym ciężkim gąsienicowym wozem zabezpieczenia technicznego.
Niezależnie od wykonywania zadań podstawowych, ciągnik WZT-2 jest niezbędnym elementem pomocniczym w trakcie przeprawy czołgów po dnie przeszkód wodnych. Ponadto może być używany jako środek obserwacji pola walki i dowodzenia grupami remontowo-ewakuacyjnymi.
Charakterystyka
Wóz zabezpieczenia technicznego WZT-2 jest szybkobieżnym pojazdem opancerzonym, zbudowanym na podwoziu czołgu T-55, przeznaczonym do ewakuacji oraz udzielania pierwszej pomocy technicznej pojazdom gąsienicowym uszkodzonym na polu walki, wykonywania prac montażowo-demontażowych z wykorzystaniem żurawia, wykonywania prac ziemnych, wykonywania remontów pojazdów, a także udzielania załogom wozów bojowych pierwszej pomocy medycznej i ewakuacji rannych z pola walki (3 rannych w pozycji leżącej). Po przygotowaniu pojazd ten może pokonywać przeszkody wodne po dnie. Prędkość jazdy podczas holowania uszkodzonego sprzętu wynosi 15 km/h.
Wady
- Ze względu na swój stosunkowo mały ciężar (34 t) nadaje się do holowania pojazdów o masie nie większej niż 39-40 ton.
- Prędkość maksymalna wozu jest zbyt mała, przez co możliwości zabezpieczenia technicznego pododdziałów wyposażonych w szybszy sprzęt są ograniczone.
Wyposażenie
- dwie radiostacje R-123M,
- telefon wewnętrzny R-124,
- dźwig uruchamiany hydraulicznie (z napędem od silnika czołgu),
- wyciągarka (o maksymalnej sile uciągu 750 kN),
- spychacz-lemiesz,
- zestaw do jazdy podwodnej,
- spawarka elektryczna,
- urządzenia do spawania gazowego,
- układ przeciwpożarowy,
- układ ochrony przed bronią ABC,
- termiczna aparatura dymotwórcza,
- rentgenometr.
Użycie
Z ogólnej liczby 600 wyprodukowanych sztuk, do Wojska Polskiego w latach 1973-1992 dostarczono w sumie ponad 330 ciągników WZT-2 (z czego większość w latach 1984-1988). Od roku 2004 w czynnej służbie w Wojsku Polskim pozostaje 80 WZT-2. Ponadto część wozów zabezpieczenia technicznego eksploatowana jest przez Kolejowe Ratownictwo Techniczne, a także stanowi prywatną własność osób, które zakupiły je od wojska.
Użytkownicy
WZT-2 był także stosunkowo atrakcyjnym towarem eksportowym. Wiele zostało zakupionych przez inne kraje lub zostały wyprodukowane w nich na licencji.
Indie - zakupionych zostało 196 sztuk pojazdów,
Irak- Polska
Serbia - po rozpadzie Jugosławii, nieznana liczba pojazdów trafiła do armii serbskiej.
Jugosławia
W muzeach
Pojazd można obejrzeć w następujących muzeach:
