Władysław Romuald Welz [1] (ur. 11 listopada 1897 w Przemyślu , zm. 22 września 1983 ) – pułkownik Wojska Polskiego .
Nagrobek Władysława Welza na cmentarzu Pobitno w Rzeszowie
Życiorys
Urodził się 11 listopada 1897 w Przemyślu[2] jako syn Stanisława.
Podczas I wojny światowej służył w Legionach Polskich w szeregach 1 [3] i 6 pułku piechoty [4] . W 1915, jako żołnierz 1 kompanii III batalionu 1 pp został ranny[5] . 16 kwietnia 1917 został uznany za niezdolnego do żadnej służby. 23 lipca tego roku orzeczenie zostało zatwierdzone[3] .
Po zakończeniu wojny i odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia porucznika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[6] [7] . Następnie awansowany do stopnia kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928[8] [9] . Do 1934 był oficerem 38 pułku piechoty Strzelców Lwowskich w Przemyślu (w tym w 1924 służył jako oficer nadetatowy w Oddziale Ogólnym Dowództwa Okręgu Korpusu Nr X )[10] [11] [12] [13] . Był członkiem oddziału Polskiego Białego Krzyża w Przemyślu[14] . W czerwcu 1934 został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza [15] . Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1937 i 63. lokatą w korpusie oficerów piechoty[16] . W 1939 był dowódcą Batalionu Obrony Narodowej „Stanisławów” i jednocześnie komendantem 48 Obwodu Przysposobienia Wojskowego[17] .
W czasie kampanii wrześniowej 1939 był dowódcą Batalionu ON „Stanisławów”[18] [19] . Następnie został mianowany dowódcą pododcinka „Stryj” zastępując ppłk. Władysława Ziętkiewicza[20] . W toku dalszego przebiegu wojny obronnej wskutek reorganizacji 14 września został mianowany dowódcą 3 pułku Obrony Narodowej, sformowanego w strukturze Grupy „Stryj” [21] . 20 września jednostka przekroczyła granicę polsko-węgierską w okolicy Przełęczy Wyszkowskiej [22] .
Po zakończeniu wojny został oficerem ludowego Wojska Polskiego . W 1947 był w stopniu podpułkownika . Do końca życia był pułkownikiem w stanie spoczynku.
Był żonaty z Antoniną (1898–1995), miał synów[4] .
Zmarł 22 września 1983, pochowany na cmentarzu Pobitno w Rzeszowie (sektor XVI-2-1)[23] .
Ordery i odznaczenia
Przypisy
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓ , Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 451, sprostowano nazwisko kpt. Władysława Romualda Welca z 38 pp z „Welc” na „Welz”.
↑ Władysław Welc . wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2021-03-04].
↑ a b Wykaz Legionistów ↓ .
↑ a b c Władysław Welz. Nekrolog . „Nowiny ”. Nr 228, s. 4, 27 września 1983.
↑ V Lista strat 1916 ↓ , s. 22.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓ , s. 433.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓ , s. 376.
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓ , s. 222.
↑ a b Rocznik Oficerski 1932 ↓ , s. 63.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓ , s. 236.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓ , s. 63, 219.
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓ , s. 54.
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓ , s. 568.
↑ „Oświata - to potęga”. Wydawnictwo pamiątkowe z okazji obchodu 15-lecia Niepodległości Państwa Polskiego . Przemyśl: 1933, s. 95.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓ , Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 179.
↑ Rybka i Stepan 2006 ↓ , s. 29.
↑ Rybka i Stepan 2006 ↓ , s. 666, 676.
↑ Dalecki 1985 ↓ , s. 134.
↑ Batalion ON „Stanisławów” . obronanarodowa1939.pl. [dostęp 2016-12-02].
↑ Dalecki 1985 ↓ , s. 134-135.
↑ Dalecki 1985 ↓ , s. 157.
↑ Dalecki 1985 ↓ , s. 182, 184, 186, 187, 191.
↑ Cmentarze komunalne w Rzeszowie - wyszukiwarka osób pochowanych [online], www.grobonet.erzeszow.pl [dostęp 2022-04-10] .
↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
↑ M.P. z 1947 r. nr 80, poz. 535 „za wybitne zasługi położone w obronie ładu i bezpieczeństwa kraju”.
↑ M.P. z 1929 r. nr 123, poz. 303 „za zasługi na polu organizacji wojska”.
Bibliografia