W 52 r. p.n.e. wracając po przegranej bitwie pod GregoviąRzymianie założyli na brzegu rzeki Flumen Elaver (dzisiaj Allier) osadę. Jej mieszkańcy używali wody z pobliskich gorących źródeł do celów zdrowotnych. Przez dwa pierwsze wieki nowej ery Vichy dynamicznie się rozwijało dzięki ich wykorzystywaniu. Powstawały tam też dzieła ceramiczne, które transportowano rzeką do Loary, a stamtąd do miast. Pod koniec III w. n.e miasto nazywało się Aquae Calidae (gorące wody)[7][8], następnie Vippiacus, od nazwy regionu Vippus, aż ta nazwa przekształciła się pod wpływem języków oksytańskiego i francuskiego w dzisiejsze Vichy[9][10].
Średniowiecze
Upadek Cesarstwa Rzymskiego oznaczał powolny spadek znaczenia miejscowości jako uzdrowiska. Na przełomie X w. i XI w. lordowie De Vichy przejęli kontrolę nad przeprawą przez rzekę Allier, zbudowali zamek, a miasto zaczęło się odradzać. W 1344 r. król FrancjiJan II Dobry nadał hrabstwo Vichy księciu BurboniiPiotrowi Burbonowi. W 1410 r. syn Piotra, Louis II rozbudował fortyfikacje oraz zbudował kaplicę, którą przekazał zakonowi Celestynów[8][9].
XIX wiek
W XIX w. Vichy przeżywało największy rozwój, a jego wody termalne cieszyły się największym zainteresowaniem od czasów Cesarstwa Rzymskiego[7]. W latach 1861–1866cesarz FrancjiNapoleon III 5 razy skorzystał z tutejszych wód w celach leczniczych. Uregulował on rzekę Allier, wybudował bulwary spacerowe oraz park miejski[7][8]. Dzięki niemu powstały tam również: kasyno, ratusz, urząd pocztowy oraz kościół pw. św. Ludwika[9].