Uwe Konstantin Blab (ur. 26 marca 1962 w Monachium) – niemiecki koszykarz, grający na pozycji centra, reprezentant kraju, olimpijczyk, trener.
Kariera
Wczesna kariera
Uwe Blab urodził się w Monachium jako drugie z troja dzieci prawnika. W młodości grał w piłkę nożną i piłkę ręczną[1]. Dzięki starszej siostrze Uwe wraz z młodszym bratem Olafem (ur. 1964) zaczął uprawiać koszykówkę[2], po czym w 1977 roku za pośrednictwem prezesa DJK Sportbund Monachium, Helmuta Handwerkera został zawodnikiem klubu, występując najpierw w drużynie młodzieżowej pod okiem trenera Laszlo Lakfalviego. W 1979 roku po jednym z meczów towarzyskich w Monachium z uczelnianą drużyną Effingham High School z Effingham ze stanu Illinois, w którym Blab nie grał z powodu kontuzji, podszedł do niego ojciec jednego z zawodników drużyny przeciwnej[2], który widział go wcześniej podczas gry w koszykówkę[3]. Wkrótce Blab w ramach wymiany przeprowadził się do Stanów Zjednoczonych[4], gdzie do 1980 roku uczęszczał do Effingham High School, w którym grał w drużynie uniwersyteckiej, z którą w 1980 roku zajął 2. miejsce w turnieju Illinois High School Association (IHSA).
Potem postanowił kontynuować edukację w Stanach Zjednoczonych[3], później przyznając, że po wyjeździe z RFN znacznie się zmienił: w ojczyźnie dokuczano mu z powodu jego wzrostu (ok. 2 metry), gdy w Stanach Zjednoczonych jego wzrost był postrzegany jako coś pozytywnego[2]. Wkrótce do Stanów Zjednoczonych przeniósł się jego młodszy brat, Olaf[5]. Początkowo chciał studiować na Duke University w Durnham w stanie Karolina Północna wraz z ówcześnie młodym trenerem Mikiem Krzyzewskim, jednak władze Effingham High School przekonały go do zmiany decyzji[2]. W 1981 roku magazyn Parade wybrał Blaba do czwartej drużyny wśród zawodników szkolnych drużyn.
W latach 1981–1985 studiował matematykę na Uniwersytecie Indiany w Bloomington w stanie Indiana, gdzie równocześnie grał w uniwersyteckie drużynie, Indiana Hoosiers[6], którego trenerem był Bob Knight. W 118 meczach zdobywał na mecz średnio 11,5 punktów, zaliczył 5,4 zbiórek oraz 1,7 bloków. W sezonie 1982/1983 zdobył mistrzostwo Big Ten Conference, natomiast w sezonie 1983/1984 był blisko awansu do turnieju finałowego NCAA, jednak w finale Konferencji Zachodniej przegrał z Virginią Cavaliers 50:48. Ostatni sezon Blaba w klubie, sezon 1984/1985, w którym zdobywał na mecz średnio 16 punktów, zaliczył 6,3 zbiórek oraz 2,2 bloków[7], choć w 1989 roku przyznał, iż nie marzył wtedy o zawodowej karierze.
NBA
W drafcie NBA 1985 został wybrany w pierwszej rundzie z numerem 17 przez Dallas Mavericks (ten sam klub wybrał z numerem 8 rodaka Blaba, Detlefa Schrempfa), mając wobec Blaba duże oczekiwania[8], których nie był w stanie spełnić podczas pobytu w klubie do końca sezonu 1988/1989, łącząc jednocześnie z przerwami pracę w firmie komputerowej[2]. Blab pobyt w Tekasie wspominał jako frustrujący, gdyż jego zdaniem mógł z klubem osiągnąć dużo, jednak nie miał zbyt wielu okazji do pokazania swoich umiejętności.
We wrześniu 1989 roku podpisał kontrakt z Golden State Warriors[9], jednak w lutym 1990 roku klub wymienił Blaba z San Antonio Spurs w zamiana za jego rodaka, Christiana Welpa[10]. Według samego zawodnika praca w klubie polegała szczególnie na występie jako przeciwnik Davida Robinsona podczas treningu[2]. Po sezonie 1989/1990 odszedł z ligi NBA, w której łącznie rozegrał 235 meczów, spędzając średnio 8,4 minuty na parkiecie, zdobywając średnio 2,1 punktu oraz 1,8 zbiórek[11].
Dalsza kariera
Blab następnie wyjechał do Włoch, gdzie w sezonie 1990/1991 grał w występującym Serie A1 Filodoro Napoli (12 meczów, średnia 11,1 punktów, 7,1 zbiórek), jednak po zajęciu przez klub przedostatniego, 15. miejsca powodującego spadek do Serie A2.
Następnie wrócił do ojczyzny, gdzie w latach 1991–1993 reprezentował barwy Alby Berlin, w którym w sezonie 1991/1992 ze średnią 12,6 punktu na mecz był trzecim najskuteczniejszym zawodnikiem oraz najlepszym w klasyfikacji zbiórek Bundesligi (10,1 zbiórek/mecz) oraz po przegranej rywalizacji 3:0 w finale z Bayerem Leverkusen zdobył wicemistrzostwo Niemiec.
Po sezonie 1992/1993 (średnia 11,7 punktów, 6,8 zbiórek[12]), w którym grał w klubie wraz z bratem Olafem[12], zakończył karierę sportową, mimo że klub proponował zawodnikowi nowy kontakt z większymi zarobkami[4]. Łącznie w klubie rozegrał 94 mecze, w których zdobył średnią 12,6 punktów[13].
Kariera reprezentacyjna
Uwe Blab z reprezentacją RFN U-16 uczestniczył na mistrzostwach Europy U-16 1979 w Damaszku, z którą zajął 4. miejsce po przegranej 27 lipca 1979 roku 122:82 z reprezentacją Hiszpanii U-16 oraz rozegrał wszystkie 6 meczów, w których zdobył 2 punkty (21 lipca 1979 roku w wygranym 84:67 meczu Grupy A z reprezentacją Belgii U-16)[14][15].
Natomiast z reprezentacją RFN U-18 uczestniczył na mistrzostwach Europy U-18 1980 w jugosłowiańskim Cejle, na których zdobył średnią 11,3 punktów, a Die Mannschaft zakończyła turniej na 6. miejscu.
W seniorskiej reprezentacji RFN/Niemiec w latach 1982–1992 rozegrał 105 meczów, w których zdobył 904 punkty (średnia 8,6 punktów, najwięcej punktów w jednym meczu: 25). Debiut zaliczył 5 maja 1982 roku w Getyndze w wygranym 73:69 meczu towarzyskim z reprezentacją Polski. Wziął dwukrotnie udział w igrzyskach olimpijskich (1984, 1992) oraz trzykrotnie na mistrzostwach Europy (1983, 1985).
Na turnieju olimpijskim 1984 w Los Angeles ze średni 9,6 punktów oraz 4,6 zbiórek, w obu klasyfikacjach był drugim po Detlefie Schrempfie najlepszym zawodnikiem Die Mannschaft[16][17], która po przegranej 6 sierpnia 1984 roku na The Forum w Inglewood w Kalifornii 67:78 z późniejszym triumfatorem turnieju, reprezentacją Stanów Zjednoczonych (selekcjonerem był trener Blaba z Indiany Hoosiers, Bob Knight[18]), przystąpiła do fazy o miejsca 5–8, po której została sklasyfikowana na 8. miejscu po przegranej 10 sierpnia 1984 roku w tej samej hali 83:78 z reprezentacją Australii, natomiast na turnieju olimpijskim 1992 w Barcelonie zdobył średnią 3,8 punktów na mecz, natomiast Die Mannschaft zakończyła na 7. miejscu po wygranej 8 sierpnia 1992 roku na Palau Municipal d’Esports de Badalona 96:86 z reprezentacją Portoryka. Na mistrzostwach Europy 1983 we Francji, na których, na których Die Mannschaft zakończyła na 8. miejscu przegranej 3 czerwca 1983 roku na Palais des Sports de Beaulieu w Nantes 104:88 z reprezentacją Jugosławii, zdobył średnią 9,9 punktów na mecz[19], natomiast na mistrzostwach Europy 1985 w RFN, na których Die Mannschaft zakończyła na 5. miejscu po wygranej 15 czerwca 1985 roku na Schleyerhalle w Stuttgarcie 100:81 z reprezentacją Francji, ze średnią 13,6 punktów na mecz był trzecim obok Detlefa Schrempfa oraz Mike’a Jackela najskuteczniejszym zawodnikiem swojej drużyny[20][21].
Ostatni mecz rozegrał 18 listopada 1992 roku w Akwizgranie w wygranym 94:54 meczu eliminacyjnym mistrzostw Europy 1993.
Statystyki
Legenda
|
M
|
Mecze
|
S5
|
Pierwsza piątka
|
MPG
|
Minuty na mecz
|
FG%
|
Celność rzutów z pola
|
3P%
|
Celność rzutów „za 3”
|
FT%
|
Celność rzutów wolnych
|
RPG
|
Zbiórki na mecz
|
APG
|
Asysty na mecz
|
SPG
|
Przechwyty na mecz
|
BPG
|
Bloki na mecz
|
PPG
|
Punkty na mecz
|
|
|
Na podstawie Basketball-Reference.com (ang.)
Sezon regularny
Sezon
|
Drużyna
|
M
|
S5
|
MPG
|
FG%
|
3P%
|
FT%
|
RPG
|
APG
|
SPG
|
BPG
|
PPG
|
1985/1986
|
Dallas Mavericks
|
48
|
0
|
8,5
|
46,8%
|
0
|
53,7%
|
1,9
|
0,4
|
0,1
|
0,3
|
2,6
|
1986/1987
|
Dallas Mavericks
|
30
|
0
|
5,3
|
39,2%
|
0
|
46,4%
|
1,2
|
0,4
|
0,1
|
0,3
|
1,8
|
1987/1988
|
Dallas Mavericks
|
73
|
1
|
9,0
|
43,9%
|
0
|
70,8%
|
1,8
|
0,5
|
0,1
|
0,4
|
2,2
|
1988/1989
|
Dallas Mavericks
|
37
|
0
|
5,6
|
46,2%
|
0
|
80%
|
1,2
|
0,3
|
0,1
|
0,4
|
1,8
|
1989/1990
|
Golden State Warriors
|
40
|
33
|
12,0
|
37,9%
|
0
|
54,8%
|
2,5
|
0,6
|
0
|
0,6
|
2,1
|
1989/1990
|
San Antonio Spurs
|
7
|
0
|
7,1
|
54,5%
|
0
|
50%
|
1,3
|
0,1
|
0
|
0
|
2,1
|
Razem
|
|
235
|
34
|
8,4
|
43,3%
|
0
|
60,8%
|
1,8
|
0,4
|
0,1
|
0,4
|
2,1
|
Play-offy
Sezon
|
Drużyna
|
M
|
S5
|
MPG
|
FG%
|
3P%
|
FT%
|
RPG
|
APG
|
SPG
|
BPG
|
PPG
|
1986
|
Dallas Mavericks
|
1
|
0
|
6,0
|
66,7%
|
0
|
0
|
1,0
|
0
|
0
|
0
|
4,0
|
1987
|
Dallas Mavericks
|
1
|
0
|
10,0
|
100%
|
0
|
25%
|
3,0
|
0
|
1,0
|
1,0
|
3,0
|
1988
|
Dallas Mavericks
|
3
|
0
|
2,7
|
0
|
0
|
100%
|
0,3
|
0,3
|
0
|
0
|
0,7
|
1990
|
San Antonio Spurs
|
2
|
0
|
2,5
|
0
|
0
|
50%
|
1,0
|
0
|
0
|
0
|
1,5
|
Razem
|
|
7
|
0
|
4,1
|
42,9%
|
0
|
50%
|
1,0
|
0,1
|
0,1
|
0,1
|
1,7
|
Sukcesy
Zawodnicze
- Effingham High School
- 2. miejsce w turnieju IHSA: 1980
- Indiana Hoosiers
- Alba Berlin
Indywidualne
Życie prywatne
Uwe Blab jest żonaty z Key (z domu Gresham), z którą miał trójkę dzieci: synów Christophera (1990–2010), Stefana oraz córkę Laurę, siatkarkę drużyny uniwersyteckiej University of Louisville w Louisville w stanie Kentucky, Louisville Cardinals[22][23].
10 stycznia 2010 roku 19-letni syn Christophera, który również grał w koszykówkę brał udział w bójce na college’u w San Marcos w stanie Teksas, w wyniku której zmarł[23][24].
Obenie mieszka wraz z rodziną na ranczu w stanie Teksas i pracuje jako programista komputerowy[4].
Przypisy
Linki zewnętrzne