Polska
Warszawa
Ulica Miedziana – ulica w dzielnicy Wola w Warszawie.
Ulica została wytyczona ok. 1875 w czasie parcelacji okolicznych pól uprawnych i ogrodów[1]. Nazwa Miedziana nie miała konkretnej motywacji; należała do grupy nazw nadawanych ulicom w tej części miasta w czasie jego przemysłowego rozwoju w XIX wieku[2]. Na terenie po zachodniej stronie ulicy, na osi ul. Siennej, gdzie od 1867 działało targowisko[3], około 1868 roku[4] utworzono plac Kaliksta Witkowskiego (w 1921 nazwę placu zmieniono na plac Kazimierza Wielkiego)[5].
W latach 1876−1877 przy skrzyżowaniu z ul. Sienną wzniesiono pierwszą dwupiętrową kamienicę[6]. W kolejnych latach ulica stopniowo była zabudowywana kamienicami, w większości jednopodwórzowymi[7]. Pod koniec lat 20. XX wieku właścicielami posesji byli prawie w równych częściach katolicy, ewangelicy i Żydzi[7].
W okresie międzywojennym w kamienicy nr 5 mieścił się VI komisariat Policji Państwowej wraz z komendą III obwodu[8]. W latach 1933−1934[9] na głębokiej posesji nr 8 wzniesiono budynek szkoły powszechnej nr 26[10]. Ok. 1937, po wyburzeniu drewnianych baraków i częściowej parcelacji posesji przy ul. Srebrnej 1, powstał niewielki miejski plac, którego granica znalazła się w jednej linii z zachodnią pierzeją Miedzianej, tworząc w ten sposób jej przedłużenie w kierunku południowym[11].
Przed 1939 ulica należała do najbardziej jednorodnie zabudowanych ulic w tej części miasta[12]. Miała bruk z kamienia polnego i latarnie gazowe[12], kursował nią również autobus linii „B” z placu Kazimierza Wielkiego do śródmieścia[12][13].
W czasie obrony Warszawy we wrześniu 1939 zabudowa ulicy nie ucierpiała[12]. Pierwsze zniszczenia przyniosły walki w powstaniu warszawskim w sierpniu 1944[12]. Ta część Woli stanowiła teren działania Zgrupowania „Chrobry II”[14]. Niemcy kontynuowali niszczenie budynków przy Miedzianej także po kapitulacji powstania[12].
W 1946 rozebrano spalone budynki, a później również te dobrze lub całkowicie zachowane, znajdujące się po nieparzystej (zachodniej) stronie ulicy[12]. W latach 1948−1950 w miejscu zlikwidowanego placu Kazimierza Wielkiego wzniesiono Dom Słowa Polskiego[15], największy zakład poligraficzny w PRL[16]. W latach 60. w rejonie ulicy zbudowano bloki osiedli mieszkaniowych Miedziana i Srebrna[17][18].
W 1995 niezabudowanemu terenowi po wschodniej części ulicy leżącemu między ulicami Chmielną i Twardą nadano nazwę skwer Zgrupowania AK „Chrobry II”[19]. W opracowanej w 2012 gminnej ewidencji zabytków ujęto większość budynków znajdujących się przy tej ulicy[20]. W 2020 przy południowo-wschodnim końcu ulicy wybudowano biurowiec Chmielna 89 zajmowany przez PKO BP S.A.[21]