Numeracja domów przy ulicy Komuny Paryskiej rozpoczyna się od strony południowej, od skrzyżowania z ulicą Powstańców – po stronie zachodniej numeracja jest parzysta, zaś po wschodniej nieparzysta. Od skrzyżowania z ulicą Powstańców do ulicy P. Śmiłowskiego ulica Komuny Paryskiej kieruje się w stronę północną, a na tym odcinku ruch pojazdów odbywa się jednokierunkowo, w kierunku południowym. Za skrzyżowaniem z ulicą P. Śmiłowskiego ulica Komuny Paryskiej jest już dwukierunkowa[1]. Na wysokości ulicy Cichej ulica Komuny Paryskiej zmienia swój przebieg na północno-wschodni. Droga kończy swój bieg na skrzyżowaniu z ulica Jasną, nieopodal Parku Pszczelnik. Łączna długość ulicy wynosi około 930 m[5].
Ulicą Komuny Paryskiej nie kursują pojazdy transportu miejskiego – najbliższe przystanki ZTM znajdują się przy sąsiedniej ulicy 1 Maja – Siemianowice Liceum Katolickie i Siemianowice Szpital[6]. W 2014 roku przy ulicy Komuny Paryskiej mieszkały 1432 osoby[7], a wierni rzymskokatoliccy mieszkający przy tejże ulicy przynależą do parafii Krzyża Świętego[8].
Historia
Obecna Komuny Paryskiej została wytyczona w rejonie powstałej w latach 50. XIX wieku kolonii Wandy[9]. Została oznaczona na mapie wydanej w 1883 roku. Wówczas istniał odcinek od skrzyżowania z dzisiejszą ulicą Powstańców, a kończyła się przed dzisiejszym skrzyżowaniem z ulicą Obwodową – sama zaś ulica Obwodowa wówczas nie istniała[2]. W okresie przedwojennym ulica nosiła nazwę Wilhelm Fitznerstrasse[10].
Przy tej ulicy, na odcinku pomiędzy ulicą P. Śmiłowskiego a ulicą Obwodową w 1894 roku powstała zabudowa robotnicza dla pracowników Fabryki Kotłów Parowych Fitznera. Za projekt kolonii odpowiadali: Hugo Mausel, Jacob Kamsella i miejski budowniczy Johannes Seiffert[9]. Przy dzisiejszej ulicy Komuny Paryskiej 17, pod koniec XIX wieku Fitznerowie oddali do użytku dom noclegowy dla pracowników Fabryki Kotłów Parowych[11]. W dwudziestoleciu międzywojennym ulica nosiła nazwę ulicy Wojciecha Korfantego[12].
W okresie Polski Ludowej ulica posiadała już swoją obecną nazwę. Na mapie z lat 1958–1961 ulica Komuny Paryskiej istniała już na całej swojej obecnej długości[2]. W latach 60. i 70. XX wieku Siemianowicka Spółdzielnia Mieszkaniowa postawiał szereg bloków mieszkalnych, będących częścią obecnego osiedla Centrum. W 1960 roku oddano do użytku czterokondygnacyjny blok mieszkalny przy ulicy Komuny Paryskiej 13a-b, w 1968 roku powstały trzy, jedenastokondygnacyjne bloki mieszkalne przy ulicy Komuny Paryskiej 1, 3 i 5, natomiast w 1973 roku czterokondygnacyjny budynek pod numerem 6b-c[13]. W latach 70. XX wieku na rogu ulicy Komuny Paryskiej i ulicy P. Śmiłowskiego powstał piętrowy pawilon, który do końca lat 80. XX wieku mieścił księgarnię Domu Książki, kawiarnię Agawa i punkt naprawy telewizorów. Po przebudowie pawilon w całości stał się siedzibą oddziału PKO Banku Polskiego[12].
W 2004 roku przy ulicy Komuny Paryskiej mieszkało 1587 osób, zaś w 2014 mieszkańców było 1432, co stanowiło spadek o 9,77%[7].
W dniu 20 marca 2019 roku podpisano umowę na wymianę nawierzchni na wybranych odcinkach dróg na terenie Siemianowic Śląskich, w tym na ulicy Komuny Paryskiej[14]. Prace modernizacyjne na odcinku ulicy o długości 350 m pomiędzy ulica Śląską a ulicą Obwodową zrealizowano w lipcu tego samego roku. W ramach prac wykonano prócz wymiany nawierzchni również regulację krawężników i obrzeży, a także chodników z kostki brukowej. Koszt prac modernizacyjnych wyniósł około 880 tys. złotych[15].
Budynek mieszkalny (ul. Komuny Paryskiej 4/4a)[16],
Budynek mieszkalny (ul. Komuny Paryskiej 6)[16] – bogata w detale kamienica z orłami, wybudowana przez siemianowickiego budowniczego i właściciela firmy budowlanej Roberta Pietruszkę[10],
Budynek mieszkalny (ul. Komuny Paryskiej 6a)[16] – willa Marya; okna półkolistego wykusza na parterze po lewej stronie budynku były ozdobione witrażami[17],
Budynek mieszkalny (ul. Komuny Paryskiej 17/17a/17b) – budynek dawnego domu noclegowego dla pracowników Fabryki Kotłów Parowych Fitznera z końca XIX wieku; jest to obiekt czterokondygnacyjny na planie litery U; wewnątrz podwórka powstały budynki mieszczące pierwotnie pralnię, łaźnię, magiel i chlewiki[11],
W 2014 roku przy ulicy Komuny Paryskiej było zarejestrowanych 55 mikro- i małych przedsiębiorstw[18]. Do systemu REGON do połowy października 2021 roku zostało wpisanych łącznie 208 podmiotów zarejestrowanych przy ulicy Komuny Paryskiej. Pośród dalej funkcjonujących, swoją siedzibę mają tutaj takie placówki jak m.in.: piekarnie, wspólnoty mieszkaniowe, sklepy wielobranżowe, warsztaty samochodowe, pracownia projektowa, kwiaciarnia, zakład tapicerski, gospodarstwa rolne, gabinet lekarski, biuro rachunkowe, kancelaria adwokacka, pracownia architektoniczna i inne[19].
MałgorzataM.DerusMałgorzataM., Kolonie robotnicze, „Siemianowicki Rocznik Muzealny” (11), Siemianowice Śląskie: Muzeum Miejskie w Siemianowicach Śląskich, 2012, s. 115-126, ISSN1644-8154(pol.).
MałgorzataM.DerusMałgorzataM., Witraże siemianowickie, „Siemianowicki Rocznik Muzealny” (12), Siemianowice Śląskie: Muzeum Miejskie w Siemianowicach Śląskich, 2013, s. 58-76, ISSN1644-8154(pol.).
AntoniA.HalorAntoniA., Przewodnik siemianowicki. Wędrówki po mieście i okolicy, wyd. pierwsze, Siemianowice Śląskie: Urząd Miasta Siemianowice Śląskie, 2000, ISBN 83-913068-1-X(pol.).
.jpg)
.jpg)
.jpg)
