Absolwent II Liceum Ogólnokształcącego w Szczecinie (1977) oraz Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie (1983). Na tej samej uczelni uzyskiwał stopnie naukowe doktora w 1991 (na podstawie pracy pt. Ocena wpływu całkowitego wycięcia opłucnej ściennej na czynność wentylacyjną z powodu nawrotowej odmy samoistnej, której promotorem był Andrzej Sedlaczek) i doktora habilitowanego w 2003 (w oparciu o rozprawę zatytułowaną Ocena wybranych parametrów czynności układu oddechowego po operacji wycięcia płata w porównaniu do wycięcia segmentu płucnego z zastosowaniem badań radioizotopowych). W 2010 otrzymał tytuł profesora nauk medycznych[2].
Jako nauczyciel akademicki związany z Wydziałem Lekarskim Pomorskiej Akademii Medycznej i następnie Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego. W 2007 objął stanowisko profesorskie na tej uczelni. Specjalizację zawodową II stopnia uzyskał w 1991 z chirurgii klatki piersiowej. Zajął się także transplantologią. Jest członkiem różnych krajowych i międzynarodowych organizacji zrzeszających chirurgów, m.in. jako pierwszy Polak został przyjęty do American Association for Thoracic Surgery[3]. Podjął praktykę w Specjalistycznym Szpitalu im. prof. Alfreda Sokołowskiego w Szczecinie, w 1995 został ordynatorem oddziału torakochirurgii, a w 1998 dyrektorem tej placówki (pełnił tę funkcję do 2016[1]). Między 2004 a 2018 wypromował dziewięcioro doktorów[4].
Działalność polityczna
W czasie studiów należał do Socjalistycznego Związku Studentów Polskich; jako przedstawiciel rady uczelnianej tej organizacji zasiadał w komisji opiniującej w sprawach zatrudnienia absolwentów Pomorskiej Akademii Medycznej[5]. W wyborach samorządowych w 2006[6], 2010[7] i 2014[8] z listy Platformy Obywatelskiej (do której przystąpił) był wybierany na radnego szczecińskiej rady miejskiej. W 2014 kandydował do Parlamentu Europejskiego – zdobył 26 863 głosy, nie uzyskując mandatu[9].
W wyborach w 2015 wystartował do Senatu z ramienia Platformy Obywatelskiej w okręgu nr 97. Uzyskał mandat senatora IX kadencji, otrzymując 69 887 głosów[10].
W 2023 uzyskał reelekcję do Senatu; kandydował z ramienia KO w dotychczasowym okręgu, otrzymując 181 895 głosów[18]. 20 grudnia 2023 objął funkcję przewodniczącego Grupy Senatorów Koalicji Obywatelskiej w Senacie XI kadencji[19].
Zarzuty korupcyjne
W marcu 2021 przedstawiciele Prokuratury Regionalnej w Szczecinie wystąpili do Senatu z wnioskiem o uchylenie immunitetu marszałkowi, zamierzając następnie przedstawić mu zarzuty w związku z domniemanym, czterokrotnym przyjęciem korzyści majątkowych w 2006, 2009 i 2012[20]. Oskarżenia o korupcję zaczęły być formułowane wobec Tomasza Grodzkiego jeszcze w 2019, wkrótce po objęciu przez niego funkcji marszałka; wówczas Agnieszka Popiela zamieściła w mediach społecznościowych wpis, w którym stwierdziła, że miał on za przeprowadzenie operacji przyjąć łapówkę w wysokości 500 dolarów. Polityk zaprzeczał tym twierdzeniom i złożył prywatny akt oskarżenia przeciwko autorce wpisu, którą w marcu 2021 szczeciński sąd rejonowy nieprawomocnie uznał za winną zniesławienia, warunkowo umarzając postępowanie i zobowiązując do przeproszenia marszałka[21][22]. Wyrok ten został uchylony we wrześniu tego samego roku przez sąd okręgowy, a sprawa przekazana do ponownego rozpoznania[23].
Tomasz Grodzki złożył również prywatne akty oskarżenia o zniesławienie przeciwko Tomaszowi Sakiewiczowi, który nazwał go „zwykłym łapówkarzem”[24], Samuelowi Pereirze oraz dziennikarzowi Radia Szczecin i „Gazety Polskiej”[25].
18 maja 2022 Senat nie wyraził zgody na pociągnięcie Tomasza Grodzkiego do odpowiedzialności karnej w sprawie zarzutów sformułowanych przez prokuratorów[26]. W styczniu 2024 poinformowano o skierowaniu w tej sprawie przez prokuratora regionalnego w Szczecinie aktu oskarżenia przeciwko 30 osobom; jednocześnie w komunikacie wskazano, że zdaniem prokuratora inicjatorem procederu (związanego z wpłatami na rzecz Fundacji Pomocy Transplantologii) miał być Tomasz Grodzki (któremu nie uchylono immunitetu i nie przedstawiono zarzutów)[27][28]. Były marszałek ponownie zaprzeczył tym zarzutom, uznając je za oparte na nieprawdziwych ustaleniach i motywowane politycznie[27][29]. W lutym 2024 prokurator wycofał złożony kilka miesięcy wcześniej drugi wniosek dotyczący uchylenia immunitetu[30][31].
Życie prywatne
Syn Stanisława i Aleksandry[32]. Żonaty z Joanną (okulistką), ma dwie córki[33].
