Swoją karierę rozpoczynał w roku 1997 w klubie North Jersey Imperials z ligi USISL. Rok później podpisał profesjonalny kontrakt z MetroStars. Zadebiutował w wygranym 4:1 meczu z Colorado Rapids. W swoim pierwszym pełnym sezonie (2001) został wybrany do „Jedenastki Sezonu MLS”. Otrzymał również tytuł „Najlepszego Bramkarza Roku MLS”.
Sporo czasu spędził na treningach holenderskiego Feyenoordu. W styczniu 2003 zainteresował się nim Manchester United. Pomimo problemów transfer został zrealizowany na czas i Howard mógł dołączyć do kolegów na tournée po Stanach Zjednoczonych. Szybko stał się podstawowym zawodnikiem Manchesteru, a jego główny konkurent Fabien Barthez odszedł w 2004 roku do Olympique Marsylia. Howard został pierwszym amerykańskim graczem, który zdobył Puchar Anglii i został wybrany do „Jedenastki Roku” PFA.
W 2006 roku został wypożyczony do Evertonu, a w 2007 przeszedł do tego klubu na zasadzie definitywnego transferu. 4 stycznia 2012 w ligowym meczu z Boltonem Howard wykopał piłkę z własnego pola karnego na odległość ponad 90 metrów i dzięki silnemu wiatrowi, który zmienił parabolę lotu futbolówki, trafił do bramki rywali. Tym samym został czwartym bramkarzem w historii rozgrywek Premier League, który zdobył bramkę[1].
W sezonie 2013/14 został podstawowym bramkarzem The Toffees.
Dalsza kariera
Pod koniec 2019 roku zakończył piłkarską karierę[2][3].
Kariera reprezentacyjna
Howard pierwszy raz został powołany do reprezentacji USA w 1999 roku. Były to MŚ młodzieżowe w Nigerii. W dniu 10 marca 2002 roku zadebiutował przeciwko Ekwadorowi. 2 maja Howard został powołany na Mistrzostwa Świata 2006 w Niemczech. Rok później został pierwszym bramkarzem i razem z reprezentacją zdobył złoty medal CONCACAF. W finale USA pokonało Meksyk 2-1, a Howard został najlepszym bramkarzem turnieju. Bramkarz wziął udział w Pucharze Konfederacji 2009, gdzie w półfinale udało się wyeliminować Hiszpanię, a później w finale przegrać z Brazylią. Howard był także powołany na MŚ 2010 w RPA.
Howard 1 lipca 2014 roku w spotkaniu Mistrzostw Świata przeciwko Belgii obronił 15 strzałów[4], co według FIFA jest rekordem mistrzostw[5][6].
Tim Howard podczas treningu.
Statystyki kariery
Klubowe
Występy i bramki według klubów, sezonów i rozgrywek
Cierpi na łagodną formę zespołu Tourette’a. W listopadzie 2001 roku dołączył do rady nadzorczej Tourette Syndrome Association of New Jersey (TSANJ)[7]. Instytucja NY Life nagrodziła go za to mianem „Człowieka Roku”. Żonaty jest z Laurą. Ma z nią dwójkę dzieci, Jacoba i Alivię[7]. Publicznie przyznał się do tego, że wiara w Jezusa Chrystusa jest dla niego w życiu najważniejsza[8].