|
| łapacz
|
| Pełne imię i nazwisko
|
Thurman Lee Munson
|
| Data i miejsce urodzenia
|
7 czerwca 1947
Akron
|
| Data i miejsce śmierci
|
2 sierpnia 1979
Green
|
| Odbijał
|
prawą
|
| Rzucał
|
prawą
|
| Debiut
|
8 sierpnia 1969
|
| Ostatni występ
|
1 sierpnia 1979
|
| Statystyki
|
| Średnia uderzeń
|
0,292
|
| Home runy
|
113
|
| Uderzenia
|
1558
|
| RBI
|
701
|
| Kariera klubowa
|
|
|
Thurman Lee Munson (ur. 7 czerwca 1947, zm. 2 sierpnia 1979) – amerykański baseballista, który występował na pozycji łapacza przez 11 sezonów w New York Yankees.
Życiorys
Munson studiował na Kent State University, gdzie w latach 1967–1968 grał w drużynie uniwersyteckiej Kent State Golden Flashes[1]. W 1968 został wybrany w pierwszej rundzie draftu przez New York Yankees i początkowo występował w klubach farmerskich tego zespołu, między innymi w Syracuse Chiefs, reprezentującym poziom Triple-A[2][3]. W Major League Baseball zadebiutował 8 sierpnia 1969 w meczu przeciwko Oakland Athletics, w którym zaliczył dwa uderzenia i zdobył runa[2][4]. W sezonie 1970 został wybrany najlepszym debiutantem, zaś rok później po raz pierwszy wystąpił w Meczu Gwiazd[2][5].
W 1975 ze średnią uderzeń 0,315 (3. wynik w lidze), zaliczając między innymi 190 uderzeń (3. wynik w lidze), 102 RBI (5. wynik w lidze) i 151 single'ów (1. wynik w lidze), został wybrany najbardziej wartościowym zawodnikiem[6][7]. W sezonach 1977 i 1978 zwyciężał w World Series, w których Yankees dwukrotnie pokonali Los Angeles Dodgers[8][9].
Zginął tragicznie 2 sierpnia 1979 wskutek upadku samolotu podczas ćwiczeń[10].
Nagrody i wyróżnienia
Przypisy
