Earl Battey

Earl Battey

łapacz
Pełne imię i nazwisko	Earl Jesse Battey, Jr.
Data i miejsce urodzenia	5 stycznia 1935 Los Angeles
Data i miejsce śmierci	15 listopada 2003 Ocala
Odbijał	prawą
Rzucał	prawą
Debiut	10 września 1955
Ostatni występ	27 września 1967
Statystyki
Średnia uderzeń	0,325
Home runy	534
Uderzenia	2646
RBI	1922
Kariera klubowa
Lata Kluby 1955–1959 Chicago White Sox 1960–1967 Washington Senators/Minnesota Twins

Earl Jesse Battey, Jr. (ur. 5 stycznia 1935, zm. 15 listopada 2003) – amerykański baseballista, który występował na pozycji łapacza.

Przed rozpoczęciem sezonu 1953 podpisał kontrakt jako wolny agent z Chicago White Sox, w którym zadebiutował 10 września 1955 w meczu przeciwko New York Yankees jako pinch hitter. W kwietniu 1960 w ramach wymiany zawodników i 150 tysięcy dolarów przeszedł do Washington Senators, klubu, który rok później przeniósł siedzibę do Bloomington w stanie Minnesota i zmienił nazwę na Minnesota Twins^[1][2].

Jako jego zawodnik pięć razy był wybierany do Meczu Gwiazd i trzy razy zdobył Złotą Rękawicę^[1]. Z powodu często odnoszonych kontuzji, 3 listopada 1968 podjął decyzję o zakończeniu kariery zawodniczej^[3]. W 2004 został pośmiertnie wprowadzony do Minnesota Twins Hall of Fame^[4].

Nagrody i wyróżnienia

Nagroda/wyróżnienie	Lata	Źródło
5× All-Star	1962¹, 1962², 1963, 1965, 1966	[1]
3× Gold Glove Award	1960, 1961, 1962	[1]

Przypisy

1. Earl Battey Statistics and History. baseball-reference.com. [dostęp 2015-01-02]. (ang.).
2. Metropolitan Stadium. twins.mlb.com. [dostęp 2015-01-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (1 listopada 2014)]. (ang.).
3. Earl Battey Biography. sabr.org. [dostęp 2015-01-02]. (ang.).
4. Twins Hall of Fame. twins.mlb.com. [dostęp 2015-01-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (20 lutego 2015)]. (ang.).