Tadeusz Dąbrowski (oficer)

Tadeusz Dąbrowski

Marynarz

podporucznik
Data i miejsce urodzenia	4 kwietnia 1894 Wiśniowczyk
Data i miejsce śmierci	23 maja 1915 Przepiórów
Przebieg służby
Lata służby	1914–1915
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	5 pułk piechoty
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa †
Odznaczenia

Tadeusz Dąbrowski, ps. „Marynarz” (ur. 4 kwietnia 1894 w Wiśniowczyku, zm. 23 maja 1915 w Przepiórowie) – podporucznik Legionów Polskich, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 4 kwietnia 1894 w Wiśniowczyku, w ówczesnym powiecie podhajeckim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Jana, zarządcy lasów i majątków rolnych, i Heleny z Zaszkiewiczów^[1][2]. Po ukończeniu szkoły powszechnej i dwóch klas gimnazjum w Przemyślu, przeniósł się z rodzicami do Lwowa, gdzie kontynuował naukę w c. k. IV Gimnazjum^[3]. W 1912 zakończył naukę w klasie VIIId i zdał egzamin maturalny^[3][4]. Następnie studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Franciszkańskiego we Lwowie. Od 1905 był członkiem „Sokoła”, a od września 1910 Związku Strzeleckiego^[5][6]. Po wybuchu wojny wstąpił do oddziałów organizowanych przez Piłsudskiego.

1 stycznia 1915 roku został mianowany podporucznikiem piechoty, wkrótce został dowódcą plutonu w 3 kompanii II baonu 5 pułku piechoty I Brygady Legionów Polskich.

23 maja 1915 roku w końcowej fazie bitwy pod Konarami, podporucznik Dąbrowski prowadząc pluton w natarciu na linie wroga, został trafiony w głowę i zmarł na miejscu^[7].

Obecnie jego szczątki znajdują się na cmentarzu wojennym w Górach Pęchowskich^[8].

25 kwietnia 1937 Jan Dąbrowski, ojciec Tadeusza, w wypełnionym własnoręcznie kwestionariuszu kawalera Orderu Virtuti Militarii podał, że: „poległy śp. Tadeusz jest potomkiem w prostej linii po generale Janie Henryku Dąbrowskim, urodzonym w r. 1755 w Pierzchowie koło Bochni, którego następcy, śp. Jan z synem swoim Tadeuszem walczyli w powstaniu 1830/1, następnie syn Tadeusza, śp. Ignacy walczył w r. 1863 itd.”^[3]

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 6465^[9][2]
• Krzyż Niepodległości – pośmiertnie 4 listopada 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[10]

Przypisy

1. Kolekcja ↓, s. 1, 4.
2. Polak (red.) 1993 ↓, s. 44.
3. Kolekcja ↓, s. 4.
4. Sprawozdanie 1912 ↓, s. 161.
5. Kolekcja ↓, s. 3, 4.
6. Marek Gałęzowski, Dąbrowski Tadeusz [w:] idem, My idziemy w zórz świtanie... Sylwetki oficerów Legionów Polskich poległych i zmarłych w walce o niepodległość w latach 1914–1916, Warszawa: IPN, 2019, s. 55.
7. Panteon Polski, nr 4 (8) rok 19245, str. 8.
8. Góry Pęchowskie. Cmentarz legionistów poległych w bitwie pod Konarami (1915r.)
9. Kolekcja ↓, s. 1.
10. M.P. z 1933 r. nr 255, poz. 273.

Bibliografia

• Dąbrowski Tadeusz. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.37-2795 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-03-23].
• Marek Gałęzowski, Dąbrowski Tadeusz [w:] idem, My idziemy w zórz świtanie... Sylwetki oficerów Legionów Polskich poległych i zmarłych w walce o niepodległość w latach 1914–1916, Warszawa: IPN, 2019,s. 54-55.
• Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. IV. Gimnazyum we Lwowie za rok szkolny 1912. Lwów: Nakładem Funduszu Naukowego, 1912.
• Wiktor Krzysztof Cygan, Słownik biograficzny oficerów Legionów Polskich. Gryf, Warszawa 1992, Tom I, s. 23–24.
• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
• Panteon Polski, nr 4 (8), Lwów 15 lutego 1925, s. 8.
• Wiadomości Polskie 1915, nr 12 i 13 s. 6–7