Supermarine Aviation Works Ltd. – dawna brytyjska wytwórnia lotnicza z siedzibą w Woolston, w Southampton. Wśród produkowanych przez przedsiębiorstwo maszyn znajdowały się liczne wodnosamoloty oraz słynny myśliwiec Spitfire[1]. Założona w 1914 roku pod nazwą Pemberton-Billing, przyjęła nazwę Supermarine w 1916 roku. W 1938 roku została oddziałem koncernu Vickers-Armstrongs, jako Vickers-Armstrongs Supermarine.
Historia
Przedsiębiorstwo zostało założone 27 czerwca 1914 roku[2] pod nazwą Pemberton-Billing Ltd. przez Noela Pembertona Billinga(inne języki). Pierwotnym zainteresowaniem firmy była budowa łodzi latających, dlatego też już w październiku 1913 Billing zarejestrował adres telegraficzny spółki „Supermarine”, kojarzący się z marynarką[2]. Zakłady zlokalizowano w Woolston nad rzeką Itchen (później część Southampton)[2]. Pierwszą konstrukcją była łódź latająca Pemberton-Billing P.B.1(inne języki) z 1914 roku, lecz okazała się nieudana i nie wzleciała[2]. Podczas I wojny światowej przedsiębiorstwo zajmowało się głównie remontami samolotów i pracami doświadczalnymi[2]. W 1916 roku Pemberton Billing przeszedł do polityki i sprzedał firmę, która przyjęła nazwę Supermarine Aviation Works Ltd. Dyrektorem zarządzającym został Hubert Scott-Paine(inne języki), a do firmy dołączył utalentowany konstruktor Reginald Mitchell(inne języki)[2]. Spółka z sukcesem zaczęła konstruować lekkie i cięższe łodzie latające (najbardziej znana Supermarine Walrus), a także szybkie wodnosamoloty dla celów wyścigów lotniczych Schneider Trophy(inne języki), w których zwyciężały w latach 1927–1931, ostatecznie prowadząc do zdobycia trofeum przez Wielką Brytanię na własność (najbardziej znany Supermarine S.6B(inne języki))[3]. Wykorzystując doświadczenia z szybkich wodnosamolotów, przedsiębiorstwo zajęło się również jednosilnikowymi myśliwcami, konstruując w 1936 roku swój najsłynniejszy samolot Supermarine Spitfire, produkowany przez cały okres II wojny światowej[3].
W 1928 roku przedsiębiorstwo zostało nabyte przez spółkę Vickers-Armstrongs, a jego nazwa została zmieniona na Supermarine Aviation Works (Vickers) Ltd. Po reorganizacji spółki przeprowadzonej w 1938 roku, zakłady Supermarine (Supermarine Works) utraciły samodzielność i stały się oddziałem Vickers-Armstrongs (Aircraft) Ltd. Dla produkowanych samolotów stosowano nazwę Vickers-Armstrongs Supermarine[4]. Marka Supermarine zniknęła po przejęciu sekcji lotniczej Vickersa-Armstronga przez British Aircraft Corporation (BAC)[5].
Philip Birtles: Supermarine Attacker, Swift and Scimitar. Londyn: Ian Allan Ltd., 1992, seria: Postwar Military Aircraft. No.7. ISBN 0-7110-2034-5. (ang.).
.jpg)
