Vickers

Ten artykuł dotyczy brytyjskiego przedsiębiorstwa zbrojeniowego. Zobacz też: inne znaczenia.
Hala montażowa zakładów Vickersa na początku XX wieku
Zakłady Vickersa w 2009 roku

Vickers – brytyjskie przedsiębiorstwo zbrojeniowe.

Działalność rozpoczęło w 1829 jako mała wytwórnia wyrobów metalowych, a w późniejszym okresie również amunicji do broni strzeleckiej. Połączyła się z Maxim Gun Company w 1881, a następnie z Nordenfeltem tworząc Maxim–Nordenfelt Gun and Ammunition Company w której Vickers miał pewną liczbę akcji[1]. Vickers realizował w 1884 zamówienie na wykonanie opancerzenia okrętów wojennych oraz na zlecenie rządu brytyjskiego rozpoczął przygotowania do produkcji dział artyleryjskich[1]. Pierwsze działo Vickers wyprodukowane zostało w 1888, po testach przyjęte zostało do uzbrojenia armii brytyjskiej w 1890[1].

Syn jednego z akcjonariuszy za radą płk. Thomasa F. Vickersa rozwinął w firmie produkcję sprzętu dla marynarki wojennej, a w 1897 założył Naval Construction & Armaments Company(inne języki). Vickers w tym samym roku wystąpił ze spółki Maxim–Nordenfelt, Gun wykupił Wolseley Tool and Motor Car Company, zakupił połowę akcji Williama Beadmore'a w Glasgow i wspólnie z Armstrong Whitworth przejął kontrolę nad Whitehead Torpedo Factory[1]. W ten sposób powstała spółka połączyła się z Armstrong Whitworth w 1927, tworząc Vickers–Armstrong, by w 1930 przejąć interesy Armstronga[2].

Przedsiębiorstwo wyprodukowało wiele dział okrętowych, które znalazły się po 1890 na uzbrojeniu sił zbrojnych Wielkiej Brytanii i innych krajów. W latach 1904–1936 była odpowiedzialna za wyposażanie armii w armaty polowe 76,2 mm i 84 mm oraz w latach 1919–1938 w działa polowe większych kalibrów i czołgi. Znana była również z produkcji lekkich czołgów z okresu II wojny światowej (Vickers Mk I i II)[2].

Vickers zajmował się również od 1911 roku produkcją lotniczą[3]. W lipcu 1928 roku wydział lotniczy Vickersa został usamodzielniony jako spółka zależna Vickers (Aviation) Ltd[3]. W listopadzie 1928 roku Vickers-Armstrongs nabył również przedsiębiorstwo lotnicze Supermarine[4][5]. Pomimo natomiast utworzenia koncernu Vickers–Armstrongs, dział lotniczy Armstronga nie wszedł w skład koncernu, pozostając niezależną spółką Armstrong Whitworth Aircraft[6]. Po reorganizacji przeprowadzonej w październiku 1938 roku, zakłady Supermarine zmieniły nazwę na Vickers-Armstrongs Supermarine[4].

Współcześnie rozwija się w trzech głównych dziedzinach[2]:

W ostatnich latach wyprodukowało 105 mm haubicę samobieżną FV433 Abbot i 155 mm haubicę FH-70.

Przypisy

  1. ↑ a b c d Ciepliński i Woźniak 1994 ↓, s. 235.
  2. ↑ a b c Ciepliński i Woźniak 1994 ↓, s. 236.
  3. ↑ a b Norman Barfield: Vickers Wellesley variants, seria Aircraft Profile Nr. 256, Profile Publications Ltd, Londyn 1973, s. 74, 79.
  4. ↑ a b David Brown: Supermarine Walrus and Seagull variants, seria Aircraft Profile Nr. 224, Profile Publications Ltd, Londyn 1971, s. 27 (ang.).
  5. ↑ Philip Birtles: Supermarine Attacker, Swift and Scimitar. Londyn: Ian Allan Ltd., 1992, seria: Postwar Military Aircraft. No.7. ISBN 0-7110-2034-5. (ang.) s. 12.
  6. ↑ Martyn Chorlton (red.): Vickers. Company profile 1911–1977. Cudham: Kelsey Publishing Ltd., 2013, s. 10. ISBN 978-1-907426-62-9. (ang.).

Bibliografia

  • Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo „WIS”, 1994, s. 235–236. ISBN 83-86028-01-7.

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!