Stefan III był najstarszym spośród trzech synów księcia Bawarii-Landshut Stefana II oraz Izabeli, córki króla SycyliiFryderyka II. Wraz z dwoma młodszymi braćmi, Fryderykiem i Janem II, objął władzę w księstwie po śmierci ojca w 1375 r.
Już w 1376 r. bracia dokonali pierwszego podziału ojcowizny, podczas którego Stefan wraz z Janem objął Górną Bawarię, wkrótce potem bracia podzielili także ten udział. W 1392 r. bracia dokonali ostatecznego podziału Bawarii, podczas którego Stefan otrzymał część z ośrodkiem w Ingolstadt. Po śmierci swego brata Jana objął także współrządy – ze swoimi bratankami – w ich ojcowiźnie (księstwie Bawarii-Monachium).
Rycerski i odważny, uczestniczył w licznych wyprawach wojennych. Kilkakrotnie był w Italii, m.in. w 1380 r. był posłem Wacława IV Luksemburskiego do papieża w celu negocjowania korony cesarskiej. Miasto Todi uznało go wówczas swoim władcą. Próby rozszerzenia swoich wpływów w Bawarii i okolicach zaowocowały konfliktami z Salzburgiem i Austrią, toczył też spory z miastami bawarskimi.
Sigmund von Riezler: Stephan III., der Kneißel, Herzog von Baiern. W: Allgemeine Deutsche Biographie. T. 36. Leipzig: Verlag von Dunckler & Humblot, 1893, s. 68–71. [dostęp 2011-07-30]. (niem.).