PROFILBARU.COM

Stefan Andegaweński
	zarządca Siedmiogrodu
	zarządca Chorwacji; i Dalmacji
Okres	od 1351; do 9 sierpnia 1354
	Książę Slawonii
Okres	od 1353; do 9 sierpnia 1354
	Dane biograficzne
Dynastia	Andegawenowie
Data urodzenia	26 grudnia 1332
Data śmierci	9 sierpnia 1354
Ojciec	Karol Robert
Matka	Elżbieta Łokietkówna
Rodzeństwo	Karol Andegaweński; Władysław Andegaweński; Ludwik Węgierski; Andrzej Andegaweński
Żona	Małgorzata Bawarska; od 1350; do 9 sierpnia 1354
Dzieci	Elżbieta; Jan

Stefan Andegaweński (ur. 26 grudnia (lub 20 sierpnia) 1332^[1], zm. 9 sierpnia 1354^[2]) – zarządca (książę) Siedmiogrodu, a później Chorwacji, Dalmacji i Slawonii, jako książę. Piąty i ostatni syn Karola Roberta, króla Węgier i Elżbiety Łokietkówny.

Stefan założył w 1349 roku własny dwór, jako władca Szepes i Sáros. Został następnie mianowany na zarządcę Slawonii, w 1351 otrzymał w zarząd Chorwację i Dalmację. Natomiast od 1353, już z tytułem książęcym, zarządzał Slawonią.

Stefan zmarł w roku 1354 w wyniku nieszczęśliwego upadku z konia. Śmierć Stefana próbuje się wiązać z innymi śmiertelnymi wypadkami, dotykającymi Andegawenów, często w młodym wieku, doszukując się jakiejś choroby genetycznej.

Rodzina

W 1350 roku pojął za żonę Małgorzatę Bawarską, córkę Ludwika IV Wittelsbacha, cesarza rzymskiego^[3]. Z tego związku narodziło się dwoje dzieci^[3]:

Elżbieta (1353^[2] - przed 6 kwietnia 1380^[4]), która przez dłuższy czas, aż do narodzin córki Ludwika Wielkiego Katarzyny była jedyną spadkobierczynią Andegawenów węgierskich. Poślubiła księcia Tarentu i tytularnego cesarza Konstantynopola Filipa II Andegaweńskiego, jednak jedyne dziecko z tego małżeństwa nie przeżyło nawet roku^[4].
Jan (1354–1360^[2]), który był następcą swego stryja Ludwika Wielkiego^[2].

Przypisy

↑ Stanisław AndrzejS.A. Sroka Stanisław AndrzejS.A., Genealogia Andegawenów węgierskich, Towarzystwo Naukowe "Societas Vistulana", 2015, ISBN 978-83-61033-83-7, OCLC 924754618 [dostęp 2020-02-17] .
↑ ^a ^b ^c ^d StanisławS. Sroka StanisławS., Genealogia Andegawenów węgierskich, 2015, s. 90,91, ISBN 978-83-61033-83-7 .
↑ ^a ^b StanisławS. Sroka StanisławS., Genealogia Andegawenów węgierskich, 2015, s. 61-63, ISBN 978-83-61033-83-7 .
↑ ^a ^b StanisławS. Sroka StanisławS. i inni, Genealogia Andegawenów węgierskich, 2015, s. 103,104, ISBN 978-83-61033-83-7 .

Bibliografia

Dąbrowski Jan, Andegawenowie węgierscy, w: Ostatnie lata Ludwika Wielkiego. 1370-1382, Kraków 2009.
Kontler László, The Angevin monarchy, w: A History of Hungary, New York 1999.

[1] Stanisław AndrzejS.A. Sroka Stanisław AndrzejS.A., Genealogia Andegawenów węgierskich, Towarzystwo Naukowe "Societas Vistulana", 2015, ISBN 978-83-61033-83-7, OCLC 924754618 [dostęp 2020-02-17] .

[:0-2] StanisławS. Sroka StanisławS., Genealogia Andegawenów węgierskich, 2015, s. 90,91, ISBN 978-83-61033-83-7 .

[:1-3] StanisławS. Sroka StanisławS., Genealogia Andegawenów węgierskich, 2015, s. 61-63, ISBN 978-83-61033-83-7 .

[:2-4] StanisławS. Sroka StanisławS. i inni, Genealogia Andegawenów węgierskich, 2015, s. 103,104, ISBN 978-83-61033-83-7 .

[1]

[2]

[3]

[4]