Był w prostej linii potomkiem hetmanów: Stanisława Jana Jabłonowskiego i Pawła Jana Sapiehy, synem Stanisława Pawła księcia Jabłonowskiego i Teodory z Walewskich. Wykształcenie początkowe otrzymał za granicą, w pensjonacie arystokratycznym w Paryżu i w zakładzie edukacyjnym pastora Gerlacha w Szwajcarii. Gdy ostatecznie wrócił do kraju w 1815 roku, z trudem mówił po polsku. W 1814 roku, na balu u jego matki, został przedstawiony cesarzowi Aleksandrowi I; wtedy też młody książę zadeklarował chęć wstąpienia do służby wojskowej. W 1816 roku zgłosił się na ochotnika na egzamin, po którym przyjęty został jako kadet do baterii pozycyjnej artylerii konnej gwardii. Dzięki swemu pochodzeniu już po dwóch latach został awansowany do stopnia podporucznika. Skonfliktowany z wielkim księciem Konstantym Pawłowiczem w 1821 roku złożył dymisję.
To ja tu sam pozostanę. Pierwszy raz dowodzę bateryą, nie ustąpię bez rozkazu.
Wojciech Kossak, Bateria Jabłonowskiego na rogatkach Jerozolimskich, 1897
Po objęciu przez Józefa Bema dowództwa nad całą artylerią polską, Jabłonowski został jego szefem sztabu. Brał udział w fortyfikowaniu Warszawy, po czym objął dowództwo 2 Baterii Artylerii Lekkokonnej, wchodzącej w skład Korpusu Rezerwowego Artylerii, dowodzonego przez pułkownika Chorzewskiego. Brał udział w obronie Warszawy, walcząc najpierw w pobliżu rogatek Mokotowskich, potem – Jerozolimskich.
Jest autorem pamiętników z udziału w powstaniu listopadowym, noszących tytuł Wspomnienia o bateryi pozycyjnej artyleryi konnej gwardyi królewsko-polskiej.
Był pionierem przemysłu naftowego. W 1852 roku założył w Pustym lesie w Siarach pierwszą na świecie kopalnię tzw. oleju skalnego (ropy naftowej wydobywającej się z gór) o znaczeniu przemysłowym. W pobliżu pałacu w Kobylance posiadał fabrykę asfaltu[2][3].
Był dwukrotnie żonaty. Za pierwszym razem pojął za żonę Marię Gonzagę-Myszkowską-Wielopolską, za drugim – w 1875 roku, a więc w wieku 76 lat, jej matkę, Wandę z Ossolińskich secundo voto Potocką. Nie miał dzieci. Pochowany na cmentarzu Rakowickim[4].
Grób Stanisława ks. Jabłonowskiego na cmentarzu Rakowickim (kw. KB)
