Sergiusz Mikulicz

Sergiusz Mikulicz
Ilustracja
Sergiusz Mikulicz (2022)
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

22 sierpnia 1932
Września

Doktor habilitowany nauk humanistycznych
Specjalność: historia stosunków międzynarodowych
Alma Mater

Szkoła Główna Służby Zagranicznej

Doktorat

1963
Uniwersytet Jagielloński

Habilitacja

1979
Uniwersytet Jagielloński

Ambasador PRL w Kambodży
Okres spraw.

1979–1982

Następca

Ludwik Klockowski

Sergiusz Mikulicz (ur. 22 sierpnia 1932[1] we Wrześni[potrzebny przypis]) – polski historyk stosunków międzynarodowych[2], ambasador w Kambodży (1979–1982).

Życiorys

Sergiusz Mikulicz początkowo pracował jako woźny. W latach 1952–1956 studiował w Szkole Głównej Służby Zagranicznej[3]. W 1963 doktoryzował się na Uniwersytecie Jagiellońskim, pisząc dysertację pod kierunkiem Henryka Batowskiego. Habilitował się na UJ w 1979[4].

Jeszcze w czasie studiów został członkiem polskich misji w Komisji Nadzorczej Państw Neutralnych w Korei (1953–1954) oraz w Międzynarodowej Komisji Nadzoru i Kontroli w Kambodży (1954–1955). Pracował w centrali Ministerstwa Spraw Zagranicznych oraz na placówkach zagranicznych. W 1979 został mianowany pierwszym po upadku Pol Pota polskim ambasadorem w Kambodży[4]. Tworzenie od nowa placówki rozpoczął od zdobywania podstawowych sprzętów i mebli, zaś po artykuły żywnościowe musiał jeździć do Wietnamu[5]. Następnie przez 20 lat pełnił funkcję dyrektora Departamentu Współpracy z Zagranicą Polskiego Radia i Telewizji[4].

Z jego prac naukowych najbardziej znaczące są: artykuł „Wpływ dyplomacji sanacyjnej na obalenie Titulescu[6], oraz książki „Od Genui do Rapallo”, „Prometeizm w polityce II Rzeczypospolitej”, „Kłajpeda w polityce europejskiej 1918–1939”. Autor analiz na temat bieżącej polityki zagranicznej pisanych dla Kancelarii Prezydenta Lecha Wałęsy w odniesieniu do polskiej polityki wschodniej[4].

Hobbistycznie zajmuje się koniarstwem i myślistwem. Honorowy członek i wiceprezes Polskiego Klubu Safari[4]. Po 1991 pracował w firmach zagranicznych (Szwecja, Niemcy, Japonia) jako dyrektor lub doradca zarządu. W 2001 w Tanzanii odnalazł polski cmentarz w Tengeru(inne języki)[7].

Syn Aleksandra[1]. Jego żoną była Krystyna Jamroz (1923–1986), śpiewaczka operowa[8][9].

Publikacje książkowe

  • Sergiusz Mikulicz: Od Genui do Rapallo. Warszawa: Książka i Wiedza, 1966, s. 357. OCLC 69309066.
  • Sergiusz Mikulicz: Prometeizm w polityce II Rzeczypospolitej. Warszawa: Książka i Wiedza, 1971, s. 313. OCLC 69320834.
  • Sergiusz Mikulicz: Kłajpeda w polityce europejskiej : 1918–1939. Warszawa: Książka i Wiedza, 1976, s. 351. OCLC 830596239.
  • Sergiusz Mikulicz: Katalog mikrofilmów i fotokopii poloniców z archiwów zagranicznych. Z. 6. Warszawa: NDAP, 1987, s. 104. OCLC 833968258.
  • Sergiusz Mikulicz: Wspomnienia z Kambodży : tuż po Pol Pocie…. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2007, s. 118. ISBN 978-83-7441-621-4.
  • Sergiusz Mikulicz: Nigdy nie jest za późno… i inne opowiadania. Toruń: Marszałek Development & Press, 2020, s. 134. ISBN 978-83-955307-5-3.

Przypisy

  1. a b Inwentarz archiwalny. Sergiusz Mikulicz [online], inwentarz.ipn.gov.pl [dostęp 2021-11-14] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-14].
  2. Dr hab. Sergiusz Mikulicz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2021-11-14].
  3. Sergiusz Mikulicz [online], mle.lt [dostęp 2021-11-14] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-14].
  4. a b c d e Wspomnienia z Kambodży. Tuz po Pol Pocie.... [online], merlin.pl [dostęp 2021-11-14] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-14].
  5. Dariusz Kozicki, Wywiad z ostatnim ambasadorem RP w Kambodży – K. Duchowskim [online], Centrum Studiów Polska-Azja, 18 grudnia 2010 [dostęp 2021-11-14] [zarchiwizowane z adresu 2021-01-18].
  6. Sergiusz Mikulicz, Wpływ dyplomacji sanacyjnej na obalenie Titulescu, „Sprawy Międzynarodowe”, 7–8, Warszawa 1959.
  7. Sergiusz Mikulicz, Nigdy nie jest za późno... i inne opowiadania, Marszałek Development & Press, 2020, ISBN 978-83-955307-5-3, OCLC 1156656160 [dostęp 2022-03-04].
  8. Lidia Cichocka, Sergiusz Mikulicz, mąż Krystyny Jamroz na inauguracji wystawy poświęconej artystce w Busku [online], Echo Dnia Świętokrzyskie, 3 lipca 2016 [dostęp 2021-11-14] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-14].
  9. Adam. V. Czopek, Krystyna Jamroz - Wielka dama polskiej opery, 2014.