Sergio Bello
|
Data i miejsce urodzenia
|
6 maja 1942 Verbania
|
Wzrost
|
178 cm
|
Dorobek medalowy
|
|
|
Sergio Bello (ur. 6 maja 1942 w Verbanii[1]) – włoski lekkoatleta sprinter, medalista mistrzostw Europy, trzykrotny olimpijczyk.
Specjalizował się w biegu na 400 metrów. Odpadł w półfinale tej konkurencji na mistrzostwach Europy w 1962 w Belgradzie[2]. Zdobył brązowy medal w sztafecie 4 × 400 metrów na uniwersjadzie w 1963 w Porto Alegre[3]. Na igrzyskach olimpijskich w 1964 w Tokio odpadł w ćwierćfinale biegu na 400 metrów oraz w eliminacjach sztafety 4 × 400 metrów[1]. Zwyciężył w biegu na 400 metrów i w sztafecie 4 × 400 metrów na uniwersjadzie w 1965 w Budapeszcie[3][4].
Zdobył srebrny medal w sztafecie szwedzkiej 4+3+2+1 okrążenie na pierwszych europejskich igrzyskach halowych w 1966 w Dortmundzie (sztafeta włoska biegła w składzie Bruno Bianchi, Bello, Sergio Ottolina i Ippolito Giani)[5]. Na mistrzostwach Europy w 1966 w Budapeszcie odpadł w półfinale biegu na 400 metrów, a w sztafecie 4 × 400 metrów zajął 6. miejsce[6]. Odpadł w eliminacjach biegu na 400 metrów na europejskich igrzyskach halowych w 1967 w Pradze[7]. Wywalczył brązowy medal w biegu na 400 metrów na uniwersjadzie w 1967 w Tokio[3][4]. Zdobył złote medale w biegu na 400 metrów i w sztafecie 4 × 400 metrów na igrzyskach śródziemnomorskich w 1967 w Tunisie[3][8]. Odpadł w ćwierćfinale biegu na 400 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1968 w Meksyku, natomiast w sztafecie 4 × 400 metrów zajął w finale 7. miejsce[1]. Na mistrzostwach Europy w 1969 w Atenach zajął 8. miejsce w finale biegu na 400 m oraz 5. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów[9].
Zdobył brązowy medal w sztafecie 4 × 400 metrów na mistrzostwach Europy w 1971 w Helsinkach (sztafeta biegła w składzie: Lorenzo Cellerino, Giacomo Puosi, Bello i Marcello Fiasconaro)[10] oraz na igrzyskach śródziemnomorskich w 1971 w Izmirze[3]. Startował w tej konkurencji na igrzyskach olimpijskich w 1972 w Monachium, ale sztafeta odpadła w eliminacjach[1].
Był ośmiokrotnym rekordzistą Włoch w sztafecie 4 × 400 m (do wyniku 3:04,1 20 września 1969 w Atenach)[11].
Sergio Bello był mistrzem Włoch w biegu na 400 metrów w latach 1965–1969, w biegu na 400 metrów przez płotki w 1970[12], w sztafecie 4 × 200 metrów w 1971 i 1972 oraz w sztafecie 4 × 400 metrów latach 1965–1969, 1971, 1972 i 1974[13].
Przypisy
- ↑ a b c d Sergio Bello [online], olympedia.org [dostęp 2021-05-03] (ang.).
- ↑ Mirko Jalava (red.): 2006 Göteborg Statistics Handbook. Göteborg: European Athletics, 2006, s. 125.
- ↑ a b c d e Podio internazionale dal 1908 al 2008. Uomini [online], sportolimpico.it, 1 listopada 2008, s. 3 [dostęp 2021-05-03] (wł.).
- ↑ a b World Student Games (Universiade – Men) [online], GBRAthletics [dostęp 2012-02-04] (ang.).
- ↑ Alain Bouillé (red.): L’Athlétisme européen en salle. Paryż: Fédération Française d’Athlétisme, 1994, s. 15. ISBN 2-9095528-06-5.
- ↑ Mirko Jalava (red.): 2006 Göteborg Statistics Handbook. Göteborg: European Athletics, 2006, s. 133, 138.
- ↑ Alain Bouillé (red.): L’Athlétisme européen en salle. Paryż: Fédération Française d’Athlétisme, 1994, s. 16. ISBN 2-9095528-06-5.
- ↑ Mediterranean Games [online], GBRAthletics [dostęp 2012-02-04] (ang.).
- ↑ Mirko Jalava (red.): 2006 Göteborg Statistics Handbook. Göteborg: European Athletics, 2006, s. 141, 146.
- ↑ Mirko Jalava (red.): 2006 Göteborg Statistics Handbook. Göteborg: European Athletics, 2006, s. 155.
- ↑ Janusz Waśko, Andrzej Socha: Athletics National Records Evolution 1912 – 2006. Zamość – Sandomierz: 2007, s. 182.
- ↑ Italian Championships [online], GBRAthletics.com [dostęp 2012-02-04] (ang.).
- ↑ Campionati “assoluti” – uomini. Tutti i campioni italiani – 1906-2020 (Aggiornamento: 1° Gennaio 2021) [online], sportolimpico.it, s. 4 [dostęp 2021-05-03] (wł.).
Linki zewnętrzne
- Sergio Bello, [w:] tilastopaja.info [dostęp 2012-02-04] (ang.).
- 1959: RFN (Grawitz, Quantz, Klappert, Oberste)
- 1961: RFN (Hoppe, Schöll, Graßhoff, Grawitz)
- 1963: Wielka Brytania (Metcalfe, Boulter, Campbell, Steane)
- 1965: Włochy (Bianchi, Iraldo, Frinolli, Bello)
- 1967: RFN (Müller, Röper, Krüsmann, Thiemann)
- 1970: USA (Ulan, Colglazier, Turner, James)
- 1973: USA (Bond, Schultz, Lutz, Jenkins)
- 1975: Polska (Hewelt, Pietrzyk, Gondek, Szlendak)
- 1977: USA (Jennings, Smith, Dale, Andrews)
- 1979: USA (Taylor, Kerr, Harris, McCoy)
- 1981: ZSRR (Zołotariow, Fiedotow, Burakow, Markin)
- 1983: USA (Nix, Tabron, Babers, Wiley)
- 1985: Kuba (Martínez, Peñalver, Ramos, Hernández)
- 1987: USA (Pierre, Daniel, Patrick, Robinzine)
- 1989: Jamajka (O'Connor, Morris, Davis, Burnett)
- 1991: USA (Wilson, Cannon, Irvin, Luke)
- 1993: USA (Jones, Payne, Lyles, Turner)
- 1995: USA (Hayden, Byrd, Morris, Maybank)
- 1997: USA (Terry, Wheeler, Davis, Woodward)
- 1999: USA (Berrian, Couts, Brew, Davis)
- 2001: USA (White, Gerding, Couts, Pierce)
- 2003: Ukraina (Demczenko, Ziukow, Horbenko, Twerdostup)
- 2005: Polska (Wieruszewski, Dąbrowski, Kędzia, Klimczak)
- 2007: Polska (Bańka, Klimczak, Kędzia, Dąbrowski)
- 2009: Australia (Troode, Cole, Thomas, Wroe, Watkins, Burstow)
- 2011: Rosja (Sigalowski, Buriak, Ważow, Krugliakow)
- 2013: Rosja (Dyłdin, Dmitrij Buriak, Kaszefrazow, Krasnow)
- 2015: Dominikana (J. Santos, Cuesta, Mercedes, L. Santos)
- 2017: Dominikana (J. Santos, L. Charles, A. Charles, L. Santos)
- 2019: Meksyk (Vega, Jiménez, Ramírez, Mendoza)
- 2021: Turcja (Çanakçi, Ençü, Akçam, Nezir)
|
- 1951: Francja (Degats, Martin-du-Gard, Clare, El Mabrouk)
- 1955: Francja (Degats, Martin-du-Gard, Haarhoff, Galland)
- 1959: Grecja (Morajemos, Kormalis, Georgopulos, Silis)
- 1963: Francja (van Praagh, Leriche, Boccardo, Hiblot)
- 1967: Włochy (Ottolina, Puosi, Fusi, Bello)
- 1971: Włochy (Giovanardi, Puosi, Cellerino, Bello)
- 1975: Jugosławia (Ivičak, Čikić, Savić, Alebić)
- 1979: Francja (Dubois, Demarthon, Fellice, Froissart)
- 1983: Francja (Février, Llatser, Boussemart, Canti)
- 1987: Włochy (Pantone, Petrella, Montanari, Ribaud)
- 1991: Włochy (Vaccari, Aimar, Nuti, Grossi)
- 1993: Francja (Rapnouil, Hilaire, Jaffory, Diagana)
- 1997: Algieria (S.-A. Louahla, Talhaoui, Aichaoui, M. Louahla)
- 2001: Grecja (Oikonomidis, Lessis, Jakowakis, Dimotsios)
- 2005: Hiszpania (Canal, Testa, Barrios, Reina)
- 2009: Hiszpania (Martín, Ezquerro, Ujakpor, Orozco)
- 2013: Włochy (Valentini, Juarez, Tricca, Galvan)
- 2018: Włochy (Leonardi, Tricca, Galvan, Re)
- 2022: Algieria (Bendjemaa, Gouaned, Lahoulou, Moula)
|
|
|