Sarny (podrodzina ssaków)

Sarny

Capreolinae[1]
Brookes, 1828[2]
Przedstawiciel podrodziny – sarna europejska (Capreolus capreolus)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	Cetartiodactyla
Podrząd	przeżuwacze
Infrarząd	Pecora
Rodzina	jeleniowate
Podrodzina	sarny
Typ nomenklatoryczny
Capreolus J.E. Gray, 1821
Synonimy
Telemetacarpi[a] Brooke, 1878[3] Neocervinae[a] Carette, 1922[4] Neocervini[a] Kalandadze & Rautian, 1992[5]
Plemiona
3 plemiona – zobacz opis w tekście

Sarny^[6] (Capreolinae) – podrodzina ssaków z rodziny jeleniowatych (Cervidae).

Zasięg występowania

Podrodzina obejmuje gatunki występujące w Eurazji i Ameryce^[7][8].

Systematyka

Ewolucja

Początki Capreolinae są niepewne ze względu na niedostatek skamieniałości z wczesnego okresu ich powstania. Dane molekularne wskazują jednak, że podrodzina ta prawdopodobnie wyodrębniła się z radiacji jeleni (Cervinae) w pewnym okresie środkowego miocenu. Najwcześniejsze znane dowody kopalne tej podrodziny pochodzą z Ameryki Północnej i Eurazji około 5 milionów lat temu. Członkowie Capreolinae dotarli do Ameryki Południowej przez panamski most lądowy w późnym pliocenie lub wczesnym plejstocenie i szybko ewoluowali w wiele form wyspecjalizowanych w różnych niszach środowiskowych. Mimo że w tym przypadku zapis kopalny również jest skąpy, sugeruje się, że wszystkie południowoamerykańskie gatunki pochodzą od Odocoileus^[9].

Podział systematyczny

Do podrodziny należą następujące plemiona^[10][7][6]:

• Capreolini Brookes, 1828
• Alceini Brookes, 1828 – jeden rodzaj Alces J.E. Gray, 1821 – łoś, z jedynym żyjącym współcześnie przedstawicielem Alces alces (Linnaeus, 1758) – łoś euroazjatycki
• Odocoileini Pocock, 1923

Kladogram (uproszczony) podrodziny Capreolinae^[11]:

	Alces Capreolus Rangifer Blastocerus Ozotoceros Odocoileus Hippocamelus Mazama Pudu

Opisano również rodzaje wymarłe nie sklasyfikowane w żadnym z powyższych plemion:

• Bretzia Fry & Gustafson, 1974^[12]
• Croizetoceros Heintz, 1970^[13]
• Eocoileus Webb, 2000^[14] – jedynym przedstawicielem był Eocoileus gentryorum Webb, 2000

Uwagi

1. Definicja taksonu nie opiera się na nazwie rodzajowej.

Przypisy

1. Capreolinae, [w:] Integrated Taxonomic Information System  (ang.).
2. J. Brookes: A catalogue of the Anatomical and Zoological Museum of Joshua Brookes. Cz. 1. London: Richard Taylor, 1828, s. 62. (ang.).
3. V. Brooke. On the Classification of the Cervidœ, with a Synopsis of the existing Species. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1878 (2), s. 889, 1878. (ang.). 
4. E. Carette. Cérvidos actuales y fósiles de Sud América. Revisión de las formas extinguidas pampeanas. „Revista del Museo de La Plata”. 26, s. 443, 444, 1922. (hiszp.). 
5. H.Н. Каландадзе & А.С. Раутиан: Система млекопитающих и историческая зоогеография. W: Филогенетика млекопитающих. Москва: Издательство Московского университета, 1992, s. 127. (ros.).
6. Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 171-174. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
7. C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 314–320. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
8. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Subfamily Capreolinae. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-04-10]. (ang.).
9. B. Huffman: Subfamily Capreolinae. New World (Telemetecarpal) deer. ultimateungulate.com. [dostęp 2022-10-13]. (ang.).
10. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-11-28]. (ang.).
11. M.H. Fernández & E.S. Vrba. A complete estimate of the phylogenetic relationships in Ruminantia: a dated species-level supertree of the extant ruminants. „Biological reviews of the Cambridge Philosophical Society”. 80 (2), s. 269–302, 2005. DOI: 10.1017/s1464793104006670. (ang.). 
12. W.E. Fry & E.P. Gustafson. Cervids from the Pliocene and Pleistocene of Central Washington. „Journal of Paleontology”. 48 (2), s. 378, 1974. DOI: 10.2307/1303258. (ang.). 
13. É. Heintz. Les cervidés villafranchiens de France et d’Espagne. Volume I: Texte et planches. „Mémoires du Muséum national d’Histoire naturelle”. Séries C – Sciences de la Terre. 22, s. 93, 1970. (fr.). 
14. S. Webb: Evolutionary history of New World Cervidae. W: E.S. Vrba & G. Schaller (redaktorzy): Antelopes, Deer, and Relatives: Fossil Record, Behavioral Ecology, Systematics, and Conservation. New Haven: Yale University Press, 2000, s. 38–64. ISBN 978-0-300-08142-8. (ang.).

Encyklopedie internetowe (takson):

• Britannica: topic/Capreolinae

Identyfikatory zewnętrzne:

• iNaturalist: 846185
• ITIS: 552369
• Fossilworks: 149381
• CoL: 626SC