Po studiach pracował dla wielu instytucji i wydawnictw. Został zatrudniony w Przedsiębiorstwie Urządzeń Reklamowych „Reklama”, gdzie był odpowiedzialny za aranżacje wystaw i dekoracji sklepowych. Tam również zajmował się projektowaniem małych form wydawniczych, opakowań i znaków graficznych[1]. Większe sukcesy w dziedzinie projektowania zaczął odnosić wraz z uczestnictwem w konkursach organizowanych przez „Pracownie Sztuk Plastycznych”. Pierwsze logo, dzięki któremu został zauważony, to znak dla Przedsiębiorstwa Handlu Zagranicznego „Bumar”. Chociaż logo Duszka nie wygrało przetargu, zostało wybrane przez Zarząd firmy i przetrwało do 2011 roku[1].
W 1966 roku Roman Duszek wyjechał na trzy lata do Paryża, gdzie projektował identyfikacje marek i opakowania dla Studia Lonsdale Design. Po powrocie do Warszawy związał się z Doświadczalną Oficyną Graficzną założoną przez profesorów z warszawskiego ASP: Andrzeja Rudzińskiego, Leona Urbańskiego i Henryka Urbanowicza. Oficyna specjalizowała się w drukach bibliofilskich i rządowych akcydensach[1]. Jednocześnie projektował opakowania dla Fabryki Kosmetyków Pollena-Uroda i kampanie informacyjno-reklamowe dla Centrali Handlu Zagranicznego Coopexim. W latach 1972–1976 był dyrektorem Wydawnictw Szkolnictwa Zawodowego (późniejszych Państwowych Zakładów Wydawnictw Szkolnych), a następnie Krajowej Agencji Wydawniczej (1976-78), gdzie zarządzał zespołem odpowiedzialnym za projektowanie składów i opracowywanie publikacji do druku. W latach 1978–1984 wrócił na ASP w Warszawie, aby wykładać na Wydziale Wzornictwa Przemysłowego. Oprócz tego, w latach siedemdziesiątych zaprojektował wiele znanych znaków graficznych.
W 1978 roku, wraz z Andrzejem Zbrożkiem, wygrał przetarg na zaprojektowanie identyfikacji LOT-u. Doświadczenie zdobyte w praktyce, Duszek przełożył na swój program dydaktyczny, pierwszy tego typu w Polsce, gdzie brakowało do tej pory źródeł na temat projektowania tego typu systemów informacji. Za swoją pracę na tym polu otrzymał w 1983 roku Nagrodę ICSID-Kyoto za projekt Systemu Orientacji w Miastach (w zespole z Jerzym Porębskim, Jackiem Surawskim i Andrzejem Wróblewskim).
Od 1977 do 1981 roku pracował dla Międzynarodowej Rady Stowarzyszeń Projektowania Graficznego Icograda, najpierw jako członek zarządu, a potem jako wiceprezes[3].
Jego prawdopodobnie najbardziej rozpoznawalny projekt to stworzony z Ryszardem Bojarem w 1983 r. system informacji wizualnej metra warszawskiego.
Od 1984 r. mieszka w USA, gdzie uczył projektowania w University of Illinois w Urbana-Champaign (1984-1988) i Missouri State University w Springfield (1988-2008). Po przejściu na emeryturę, wciąż pracuje jako grafik i konsultant ds. komunikacji wizualnej[3].
Projekty
System informacji w Metrze Warszawskim stworzonym przez Romana Duszka i Ryszarda BojaraSamolot Polskich Linii Lotniczych LOT z widocznym obrandowaniem stworzonym przez Romana Duszka i Andrzeja Zbrożka w ramach pracy nad identyfikacją dla LOT-uHotel Victoria, przed zmianą nazwy na Sofitel, z widocznym logo zaprojektowanym przez Duszka.
Duszek jest też twórcą loga i całej identyfikacji bardzo znanego w PRL-u, symbolu ówczesnego luksusu i międzynarodowości, hotelu Victoria w Warszawie (1973-1976). Oprócz zaprojektowania logotypu, Duszek pracował nad systemem nawigacji wewnątrz budynku oraz nad zestawem druków reklamowych i akcydensowych, takich jak: formularze hotelowe, karty menu i rachunki z czterech restauracji hotelowych. Widoczny w logotypie hotelu znak „V” to geometryczne nawiązanie do warszawskiej Syrenki z mieczem. Następnie Duszek zaprojektował kolejny złożony system wayfindingowy dla szpitala dziecięcego w Prokocimiu (obecnie Uniwersytecki Szpital Dziecięcy w Krakowie), który wówczas był największym i najnowocześniejszym kompleksem szpitalnym.
W 1978 roku Roman Duszek wraz z Andrzejem Zbrożkiem wygrali przetarg na przeprojektowanie identyfikacji Polskich Linii Lotniczych LOT. W pierwszej kolejności projektanci zaprojektowali nowy logotyp, wykorzystując istniejące już logo Tadeusza Gronowskiego z 1929 roku przedstawiające żurawia w locie, i wpisując je w literę O. Zmienili jednak kolorystykę i formę graficzną znaku, tworząc prawdopodobnie jeden z najbardziej rozpoznawalnych znaków graficznych w Polsce. Przed przystąpieniem do samego projektowania Duszek przeprowadził pionierskie w skali kraju obserwacje i badania, w których porównywał rozpoznawalność znaków i określał czytelność szczegółów na widocznych z daleka samolotach[4]. Duszek wraz ze Zbrożkiem, oprócz samego logotypu, zaprojektowali całą dokumentację techniczną projektu, która określała zasady stosowania znaku.
Doświadczenie zdobyte w projektowaniu identyfikacji LOT-u okazało się użyteczne w planowaniu systemu informacji dla metra warszawskiego, przy którym Duszek pracował z Ryszardem Bojarem i Markiem Stańczykiem. Projektanci współpracowali z architektami od samego etapu rysunków koncepcyjnych dla stacji metra, planując, gdzie powinny znajdować się tablice informacyjne i jak powinny wyglądać. Ustalali lokalizację napisów na podstawie trasy przejścia pasażera, tak aby mógł jak najszybciej i najprościej znaleźć wszystkie potrzebne informacje[4]. Zgodnie z propozycją barwą zakładową Metra Warszawskiego stał się granatowy, widoczny w tle tablic z nazwą stacji, na tablicach kierunkowych czy na linijce z przebiegiem trasy metra. Do innych charakterystycznych elementów należały pomarańczowe schematy linii metra czy okolic stacji, a także charakterystyczny granatowy pas z nazwą stacji, ciągnący się przez całą długość peronu, oraz tablice pokazujące kierunek ruchu[5]. System, który powstał, na stałe wpisał się w codzienny krajobraz dojeżdżających do pracy warszawiaków.
Nagrody
Roman Duszek zdobył wiele nagród w dziedzinie projektowania i nauczania, m.in.:
WPGA Doroczna nagroda Pollux
International Logos and Trademarks Competition, Supon Design Group, Nowy Jork, Award of Excellence
Międzynarodowe Biennale Sztuki Komputerowej, Rzeszów, II nagroda
American Craft Council, konkurs na logo, pierwsza nagroda
National Center for Super-computers Applications, American Corporate Identity, Award of Excellence
Międzynarodowy konkurs ICSID-Kyoto, Japonia, pierwsza nagroda
↑SaraS.PendergastSaraS., Contemporary designers, wyd. 3rd ed, Detroit: St. James Press, 1997, ISBN 1-55862-184-9, OCLC35849194 [dostęp 2019-12-05]. Brak numerów stron w książce
.jpg)
_SP-LIE_-_MSN_153_(3526928718).jpg)
