Rośliny pokojowe, rośliny doniczkowe – rośliny ozdobne uprawiane w różnego rodzaju naczyniach w pomieszczeniach zamkniętych (np. w mieszkaniach, biurach, szklarniach). Służą do ozdoby pomieszczeń i umożliwiają w nich kontakt z naturą. Zazwyczaj są to rośliny wieloletnie, często byliny i pnącza, nierzadko też gatunki, które w naturze są drzewami. Uprawa w doniczkach zminiaturyzowanych drzew zwana jest techniką bonsai. Przedmiotem upraw są rośliny wyróżniające się walorami estetycznymi – o oryginalnym pokroju, efektowne ulistnione lub kwitnące[1].
Historia
Do roślin uprawianych w naczyniach od dawna należą mirt zwyczajny i rozmaryn lekarski, w domach wiejskich laki i goździki. W wieku XVII i XVIII do najbogatszych europejskich domów trafiać zaczęło wiele roślin z innych kontynentów, głównie palmy, kaktusy, pelargonie, fuksje i hortensje. W XIX wieku uprawa roślin doniczkowych rozpowszechniła się wśród mieszczaństwa. Wciąż jednak posiadanie palmy świadczyło o zamożności właścicieli. Rozpowszechniły się w domach wawrzyny, azalie, kamelie i oleandry. W domach uboższych rosły lipki pokojowe i aspidistra[2].
Przykłady roślin pokojowych
Wybrane, popularne rośliny doniczkowe (w kolejności alfabetycznej):
↑Alicja Szweykowska, Jerzy Szweykowski (red.): Słownik botaniczny. Wyd. II, zmienione i uzupełnione. Warszawa: Wiedza Powszechna, 2003, s. 765. ISBN 83-214-1305-6.
↑Kazimierz Mynett: Rośliny doniczkowe w mieszkaniu. Warszawa: Chemil, 1990, s. 5. ISBN 83-00-02496-4.
